บทที่ 432

“ผมว่าท้ายที่สุด เสี่ยวเซียวจะต้องเข้าใจ” เซิน โมเฟย ตบหลังเธอเบา ๆ ก่อนจะเหม่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้านอกบาหน้าต่าง ท่าทีของเขาเองก็เศร้าลงเล็กน้อย

“เสี่ยวเซียวรอฉันก่อน ทัง โรลชูว รั้งตัว หยิง เสี่ยวเซียว ไว้ทันก่อนที่เธอจะเดินเข้าลิฟต์ไป หยิง เสี่ยวเซียว ถูกรั้งให้หยุดเดิน เธอพูดขึ้นโดยไม่ยอมหันหลังกลับมา “ถ้าเธอจะมาพูดแก้ตัวแทนอันยีแล้วล่ะก็ อย่าเสียเวลาเลย”

พูดดังนั้นแล้ว เธอก็ก้าวเข้าไปในลิฟต์ ก่อนที่ ทัง โรลชูว จะดึงตัวเธออย่างรวดเร็วไว้อีกครั้งและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงท้อแท้ “เสี่ยวเซียว เธออยากจะให้พวกเราสามคนต้องแตกหักกันจริง ๆ เหรอ?”

“ทัง โรลชูว!” หยิง เสี่ยวเซียว หันกลับมาอย่างรวดเร็วและจ้องเธอด้วยความโกรธจัด “มันไม่ใช่ฉันที่ต้องการจะให้พวกเราแตกหักกัน แต่มันคือ ซอง อันยี ต่างหาก เธอพูดแบบนั้นออกมา”

เมื่อเห็นท่าทางโกรธจัดจนลุกเป็นไฟของเธอ ทัง โรลชูว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “โอเค ฉันไม่โทษเธอหรอก ฉันแค่อยากให้พวกเราใจเย็นและหันมาคุยกัน เราไม่ควรจะทะเลาะกันกับแค่คำพูดที่พูดออกมาอย่างไม่ได้คิดพวกนั้น ถ้าทำแบบนั้นแม้มิตรภาพระหว่างเพื่อนตายก็แตกหักกันได้”

หยิง เสี่ยวเซียว บ่นอุบอ