บทที่ 440

หยิง เสี่ยวเซียว เลิกคิ้วขึ้น “แน่นอนว่าฉันไม่ใช่คนที่จะมาล้อเล่นด้วยได้”

ทัง โรลชูว หัวเราะออกมาและมองไปยังมือของเธอที่ถูกฮัน ยีเฉิน จับไว้ก่อนหน้านี้ มีรอยแดงอยู่รอบข้อมือเธอทำให้เห็นว่า อัน ยีเฉิน กำข้อมือเถอะไว้แน่นแค่ไหน

หัวใจของ ทัง โรลชูว รู้สึกเจ็บปวด เธอจับมือเพื่อนขึ้นมาก่อนจะลูบไล้เบา ๆ ที่รอยแดงนั้น “เจ็บหรือเปล่า?”

หยาง เสี่ยวเซียว ส่ายหน้า “ไม่เลย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเดี๋ยวมันก็จางไปเองแหละ”

ซอง อันยี รู้สึกผิดกับเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น “เสี่ยวเซียว ฉันขอโทษนะที่ทำให้เธอต้องมามีปัญหาแบบนี้”

ได้ยินดังนั้น หยิง เสี่ยวเซียว กรอกตาในทันทีก่อนจะพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ซอง อันยี ถ้าเธอพูดอย่างนั้นอีกครั้งฉันจะไม่สนใจเธอแล้วนะ”

ซอง อันยี อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่พูดอีกแล้ว เผื่อว่าเธอจะไม่สนใจฉันจริง ๆ”

เธอรู้ว่าเสี่ยวเซียวและชูวชูว ปฏิบัติต่อเธอเหมือนกับพวกเขาเป็นพี่น้องกันจริง ๆ และพวกเขาไม่ชอบที่เธอมักจะทำตัวเป็นทางการกับพวกเขา

หยิง เสี่ยวเซียว พยักหน้าอย่างพอใจ “อย่างน้อยเธอก็มีเหตุผลอยู่บ้าง ไม่เลวเลยหนิ”

หลังจากพูดเช่นนั้น เธอก็หันกลับไปดู ฮัน