Share
บทที่ 989 การตัดสินใจท่ามกลางความไม่แน่นอน
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 990 ตัดสินใจให้ถูก แม้จะมีเรื่องไม่คาดฝัน!
ทิฟฟานี่สับสนไปหมด เธอไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในหัวของแจ็คสันได้ แน่นอนว่าเธอต้องการที่จะประสบความสำเร็จในอาชีพการงานของเธอ แต่เธอไม่เคยคิดที่จะสละลูกตัวเองเพียงเพื่อสิ่งนั้น เมื่อเธอรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ ความปีติยินดีที่แท้จริงก็ได้ครอบงำเธออย่างน่าประหลาดใจ นับตั้งแต่ที่เธอได้เห็นความน่ารักของสมอร์ เธอก็อยากจะมีลูกเป็นของตัวเองมาโดยตลอดทิฟฟานี่วางแผนไว้ว่าเธอจะขอลาคลอดเมื่อใกล้ถึงวันที่กำนดแล้วกลับมาทำงานต่อหลังจากที่วันลาของเธอหมดลง เธอไม่เคยมีความคิดที่จะเอาเด็กออกเลยสักครั้ง"ไม่ ฉันจะไม่เอาเด็กคนนี้ออก ฉันไม่คิดว่าเขาจะส่งผลกระทบต่องานของฉันแต่อย่างใดด้วย” เธอกล่าวแจ็คสันเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “ฟังผมนะ ไปเอาเด็กออกเถอะ”ตอนนั้นเองที่ทิฟฟานี่ตระหนักว่าแจ็คสันไม่เคยพิจารณาเรื่องนี้จากมุมมองของเธอเลยการตระหนักรู้นั่นทำให้เธอเย็นชา "ทำไม? บอกฉันทีว่าทำไม? อย่างน้อยคุณก็ช่วยบอกเหตุผลฉันหน่อยไม่ได้เหรอ? คุณจะ… คุณไม่สามารถบอกให้ฉันเอาเด็กคนนึงออกโดยที่ไม่มีเหตุผลได้หรอกนะ! ถ้าคุณไม่ต้องการแต่งงานกับฉัน ก็ได้ เราจะไม่แต่งกัน ฉันมีงานทำ และฉันสามารถเลี้ยงลูกไ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 991 ทิฟฟานี่ตัดสินใจทดสอบความเป็นพ่อ
“เธอมาทำอะไรที่นี่คนเดียว?” ทิฟฟานี่ถามพลางสะอื้นไห้เป็นช่วง ๆ เมื่อเธอพบกับแอเรียน “สมอร์อยู่ไหน? เธอทิ้งเขาไว้ที่บ้านจริง ๆ เหรอ?”แม้ว่าแอเรียนจะรู้สึกไม่สบายใจ แต่เธอก็ไม่ได้แสดงมันออกมา “ไม่ต้องห่วง พ่อของเขาอยู่กับเขา มีอะไรให้ต้องกังวลอีกเหรอ? ฉันตัดสินใจที่จะมาที่นี่สักสองสามวันเพื่อที่จะได้พักผ่อนและอยู่เป็นเพื่อนเธอไง ระหว่างเธอกับแจ็คสันเป็นยังไงบ้าง?”“เขาคิดว่าอเลฮานโดรเป็นพ่อของเด็กในท้องฉัน” ทิฟฟานี่สะอื้นไห้ “เขาต้องการให้ฉันเอาเด็กออก ฉันวางสายใส่เขาด้วยความโกรธ และตั้งแต่ตอนนั้นมาเขาก็ยังไม่โทรหาฉันอีกเลย เขากำลังจะทำให้ฉันเป็นบ้า…”แอเรียนเช็ดน้ำตาให้ทิฟฟานี่ “เอาล่ะ อย่าร้องไห้สิ สตรีมีครรภ์ไม่ควรร้องไห้นะ ทารกสามารถรับรู้ได้ทุกครั้งที่เธอเศร้า มันไม่ใช่แค่ตำนานนะ มันเป็นเรื่องจริง ความสงสัยเป็นศัตรูตัวฉกาจที่สุด มันสามารถทำลายความไว้วางใจระหว่างคนสองคนได้โดยสิ้นเชิง ตอนนี้เราสามารถแก้ไข้ปัญหานี้ได้ด้วยสองวิธี เธอจะต้องคุยกับแจ็คสันดี ๆ และโน้มน้าวเขาให้ได้ว่าเขาเป็นพ่อของเด็ก หรือเธอจะทำแบบทดสอบความเป็นพ่อและแสดงหลักฐานให้เขาดูก็ได้ ไม่ว่าจะยังไงฉันก็จะไม่แนะน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 992 เจนิซ เบลล์
มาร์คดึงโทรศัพท์ออกมาด้วยความรู้สึกที่อยากจะโทรหาแอเรียนนับครั้งไม่ถ้วน อย่างไรก็ตาม เขากลับกลัวว่าเธอจะปฏิเสธสายของเขาอีกครั้ง นั่นจะทำให้เขาอารมณ์เสียมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นเขาจะต้องทนต่อไป เขาจะต้องหยุดตามใจเธอ และนั่นรวมถึงแอริสโตเติลด้วย พวกเขาทั้งคู่ต่างนิสัยเสียมากเกินไปทันใดนั้นก็มีคนผลักประตูเข้ามาในห้องทำงานเขาเบา ๆ หญิงสาวร่างสูงเพรียวและรูปงามในชุดทำงานที่มัดผมหางม้าแบบหลวม ๆ ก้าวเข้ามาในห้อง "คุณเทรมอนต์” เธอพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ผู้อำนวยการขอให้ฉันนำเอกสารเหล่านี้มาส่งให้คุณค่ะ ฉันไม่ได้เคาะประตูก่อนเพราะกลัวว่าจะรบกวนลูกของคุณ ฉันควรวางเอกสารเหล่านี้ไว้บนโต๊ะของคุณเลยไหมคะ?”มาร์คพยักหน้า “วางไว้ที่โต๊ะเลย” เขาตอบเบา ๆ “ผมจะดูให้เมื่อผมมีเวลา” ขณะที่เขาพูดเขาก็สังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นได้ถอดรองเท้าส้นสูงของเธอและถือมันไว้ในมือเมื่อตอนที่เข้ามา เธอไม่ได้ใช้รองเท้าแตะแบบที่ใช้แล้วทิ้งที่ถูกจัดเตรียมไว้หน้าห้องเขา “หน้าประตูมีตู้รองเท้าพร้อมกับรองเท้าแตะแบบที่ใช้แล้วทิ้งนะ”หญิงสาวยิ้ม “อ้อ ฉันไม่ทราบค่ะ ฉันเพิ่งเข้ามาทำงานในบริษัทนี้ และฉันยังเป็นแค่เด็กฝึกงาน ฉัน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 993 หัวหน้าครอบครัวสมิธมาเยี่ยม
การประชุมใช้เวลาไม่นานนักเนื่องจากมาร์คไม่สามารถหยุดกังวลถึงแอริสโตเติลได้ การประชุมที่ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองชั่วโมงจึงถูกเร่งให้สั้นลงจนเหลือเพียงหนึ่งชั่วโมงเพราะลูกชายของเขา เขาข้ามผ่านทุกเรื่องที่ไม่ได้สำคัญหรือเร่งด่วนนักเมื่อมาร์คกลับมาที่ห้องทำงานตัวเอง เขาก็พบว่าแอริสโตเติลหยุดร้องไห้ไปแล้ว ต้องขอบคุณความพยายามอย่างมากในการปลอบเขาของเจนิซ หนุ่มน้อยจึงกำลังจ้องมองเธอด้วยความว่างเปล่า เขาดูไม่มีความสุข แต่อย่างน้อยเขาก็หยุดร้อง มาร์คถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเธอแล้วพูดว่า “คุณเลี้ยงเด็กเก่งจริง ๆ ด้วย ไม่มีใครสามารถปลอบสมอร์ได้เลยยกเว้นแม่ของเขา”เจนิซเริ่มสงวนตัวมากขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขากลับมา เธอก้าวออกมายืนข้าง ๆ “สมอร์เหรอคะ? สมอร์น้อย? ช่างเป็นชื่อเล่นที่น่ารักมาก!”มาร์คมองลูกชายตัวเองแล้วยิ้ม “ใช่ แม่ของเขาตั้งชื่อให้เขาน่ะ เราเรียกเขาแบบนั้นจนติดปากไปแล้ว ชื่อจริงของเขาคือแอริสโตเติล เทรมอนต์”เจนิซจ้องมาร์คด้วยความงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง ทุกคนในสำนักงานต่างบอกว่าเขาไม่ได้ยิ้มมาเป็นเวลานานแล้ว เธอไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะดูดีขึ้นไปอีกเมื่อเขายิ้ม มันทำให้เขาดูอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 994 และแน่นอนว่าเขารู้
ธัญญ่าไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติแต่อย่างใด เธอเพียงแต่สงสัยว่าทำไมคุณปู่และหลานชายถึงดูห่างเหินกันนัก “โอเคค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย คุณสองคนคุยกันไปก่อนนะคะ”ดอน สมิธจ้องเจตต์สักครู่ก่อนที่เขาจะหันหลังและเดินกลับเข้าไปในห้องนอน “เข้าไปคุยข้างในเถอะ ฉันค่อนข้างมั่นใจว่านายคงไม่ต้องการให้ภรรยาของนายรับรู้ทุกอย่างหรอก”เจตต์กัดฟันทนและตามเขาเข้าไปข้างในก่อนที่จะปิดประตูด้วยความระมัดระวัง “นายท่านครับ... คุณต้องการอะไรเหรอครับ? การแต่งงานของผมเป็นเรื่องเล็กน้อย ผมไม่ได้ต้องการรบกวนคุณ มันไม่ใช่งานใหญ่อะไรด้วย…”จู่ ๆ ดอน สมิธก็โกรธจัด “ภรรยาของนายบอกฉันทุกอย่างที่เธอรู้แล้ว เธอคิดว่าฉันเป็นปู่ของนายจริง ๆ เธอจึงไม่ได้สงสัยอะไรเลย นายคิดที่จะเก็บเรื่องนี้จากฉันนานแค่ไหน? กล้าดียังไงถึงมาหักหลังฉัน! อย่าลืมนะว่านายคงไม่มาถึงจุดนี้ได้ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน!”เจตต์คุกเข่าลงและก้มศีรษะทันที ความตื่นตระหนกครอบครองเขาขณะที่เขาอ้อนวอน “ธัญญ่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ได้โปรดเมตตาและไว้ชีวิตเธอดัวยครับ เธอไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ!”ดอน สมิธนั่งลงที่ขอบเตียง “ฉันจะให้โอกาสนายครั้งนี้ครั้งเดียว บอกทุ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 995 ความทุกข์ย่อมมีเพื่อนเสมอ
เจตต์ได้ยินเสียงข้าวของถูกทำลายจากฝั่งของอเลฮานโดร เห็นได้ชัดว่าอเลฮานโดรกำลังเดือดดาล “แค่จำสิ่งที่ฉันบอกนายเอาไว้ ฉันไม่ได้ใจกว้างเท่าไอ้แก่นั่น รู้นะว่าต้องทำยังไง!”หลังจากที่วางสาย เจตต์ก็เดินไปที่ประตูเพื่อเปลี่ยนรองเท้า เขามองธัญญาและพูดว่า “ฉันมีเรื่องงานด่วน ดังนั้นฉันอาจจะไม่ได้กลับมาบ้านสักสองสามวัน ดูแลตัวเองด้วยนะ ส่งข้อความหาฉันถ้าเธอต้องการอะไร ห้ามโทรหาฉันเด็ดขาด"ธัญญ่าดูผิดหวัง “แล้ว… ก๋วยเตี๋ยวล่ะคะ? คุณจะไม่กินมันก่อนเหรอ?”เขาส่ายหัว "ไม่มีเวลาแล้ว เธอกินเลย”...ที่เซาธ์ พาร์กหลังจากที่ทิฟฟานี่เลิกงาน เธอและแอเรียนก็พากันไปที่ร้านอาหารกลางแจ้งในบริเวณใกล้เคียง ผู้หญิงทั้งสองต่างอารมณ์ไม่ดี ทิฟฟานี่รำคาญแจ็คสัน ส่วนแอเรียนก็รำคาญมาร์ค ดังคำกล่าวที่ว่า 'ความทุกข์ย่อมมีเพื่อน'ทันใดนั้นทิฟฟานี่ก็ได้รับข้อความจากอเลฮานโดร “ช่วงสองสามวันนี้ระวังตัวให้มากขึ้นทุกครั้งที่ออกไปข้างนอกด้วยนะ พยายามหลีกเลี่ยงการออกไปข้างนอกคนเดียวด้วย” ด้วยความรู้สึกวิตก เธอจึงแสดงข้อความนั้นให้แอเรียนดู "มันหมายความว่าอะไร? ทำไมเขาถึงบอกให้ฉันระวังตัวและหลีกเลี่ยงการออกไปข้างนอกคน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 996 ความอันตรายกำลังรออยู่
ทิฟฟานี่เป็นคนที่ค่อนข้างจะประมาทและไม่ระมัดระวัง เธอจึงไม่ได้สังเกตอะไรผิดปกติ "ก็ได้! ใครจะไปรู้ว่าแม้แต่คนอย่างเธอก็สามารถรู้สึกทุกข์ทรมานจากการปวดฉี่และลืมตัวได้เหมือนกัน ฉันคิดว่าเธอเป็นพวกนางฟ้าอมตะจากตำนานที่ปราศจากความต้องการและแรงกระตุ้นของมนุษย์เสียอีก แต่ดูเหมือนว่าเธอจะมีความต้องการและแรงกระตุ้นของมนุษย์ได้เหมือนกัน…”แอเรียนไม่ได้ตอบเธอ หลังจากที่พวกเธอขึ้นไปถึงที่ชั้นบน แอเรียนก็ขอให้ทิฟฟานี่ไม่เปิดไฟ จากนั้นเธอก็เดินไปที่หน้าต่างที่มีวิวสวย ๆ และมองลงไปที่ถนนที่มีไฟถนนในละแวกนั้นเพื่อที่เธอจะได้มองเห็นผู้คนที่ชั้นล่างได้อย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม เธออยู่บนชั้นที่สูงเกินไป ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของพวกเขาได้ชัดเจน ถึงจะอย่างนั้นเธอก็ยังสามารถมองเห็นผู้ชายในชุดสีดำร่างสูงสองสามคน เธอรู้สึกกังวลใจอย่างอธิบายไม่ถูกและไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร พวกคนเหล่านั้นได้รับการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มา เธอสามารถบอกได้จากท่าทางของพวกเขา พวกเขาระมัดระวังอย่างมากเช่นกัน เธอรู้ทั้งหมดนี้เพราะว่าเหล่าบอดี้การ์ด ซึ่งเป็นทหารรับจ้างที่เกษียณอายุแล้วหรือบอดี้การ์ดมืออาชีพ ที่ทำงานให้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 997 แผนชั่วคราว
ทิฟฟานี่หดตัวราวกับลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม ความตื่นเต้นของเธอหายไปทันทีที่เธอได้ยินคำพูดของแอเรียน “ก็จริง เขามาคนเดียวแน่นอน ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งหรือเก่งกาจในการต่อสู้แค่ไหน เขาก็จะไม่สามารถเอาชนะผู้คนจำนวนมากนี้ได้อยู่ดี ช่างมันก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้ก็ค่อนข้างดึกแล้ว เพราะฉะนั้นนั้นฉันจะไปอาบน้ำก่อน ระหว่างนั้นเธอก็เฝ้าประตูไปก่อนนะ อย่าเปิดประตูให้ใครนอกจากแจ็คสัน หลังจากที่อาบน้ำเสร็จฉันจะมาเฝ้าประตูเอง อย่าหลับก่อนล่ะ”แอเรียนพยักหน้า “ตกลง เธอไปอาบน้ำเถอะ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น”...หลังจากที่รู้ว่าทิฟฟานี่กำลังตกอยู่ในอันตราย แจ็คสันก็เร่งความเร็วของรถเพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จริง ๆ แล้วเขาจะต้องใช้เวลาเดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมง แต่เขากลับใช้เวลาเพียงสี่สิบนาทีเพื่อที่จะไปถึงที่คอนโดมีเนียมของเธอ ถ้าไม่ติดว่ารถติดเขาอาจจะถึงเร็วกว่านี้ด้วยซ้ำ เมื่อเขาเข้าไปในละแวกนั้น เขาก็สำรวจบริเวณโดยรอบด้วยความระมัดระวัง ดูเหมือนว่าจะมีผู้ชายที่น่าสงสัยอยู่แถว ๆ นั้นจริง ๆ แต่เขาไม่ได้ก่อเหตุและแสร้งทำเป็นไม่รู้ตัวขณะที่เดินไปที่ห้องของทิฟฟานี่เมื่อพวกเธอได้ยินเสียง
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
