ความขุ่นเคืองของแอเรียนลดน้อยลงเล็กน้อยเมื่อมาร์คขอโทษที่เขาระเบิดอารมณ์ใส่เธอเพียงเพราะเธอไปพบอเลฮานโดร อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้ที่ความโกรธของเธอจะสลายหายไปในทันที เธอยังคงจำคำพูดอันเลวร้ายที่เขาเพิ่งจะพูดกับเธอเมื่อกี้นี้ได้ เธอยืนกรานที่จะให้กำเนิดลูกเองอย่างนั้นเหรอ? เขาพูดแบบนั้นได้อย่างไร?“ฉันอยากนอนแล้ว” เธอพูดเบา ๆ “คุณไปนอนกับสมอร์แล้วกัน คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่”เขามองดูเธอเหยียดตัวยาวบนเตียงโดยที่ไม่มีท่าทีว่าจะขยับแม้แต่นิ้วเดียว ผมของเธอยุ่งเหยิงและแขนข้างหนึ่งก็ห้อยลงมาจากเตียง เธอดูบองบางและน่าเอ็นดู เขาตบร่างกายของเธอเบา ๆ “อย่าทิ้งสมอร์และฉันไปแบบนั้นอีกเด็ดขาดนะ ฉันไม่สามารถเอาเขาอยู่ได้โดยไม่มีเธอ เธอพักผ่อนเถอะ ฉันจะไปดูสมอร์ให้เอง เขาน่าจะตื่นเร็ว ๆ นี้แหละ”แอเรียนไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะตอบเขา เธอจึงยกมือแสดงถึงคำตกลงของเธอแทน เธอข้ามขั้นตอนการอาบน้ำทั้งหมดและผล็อยหลับไปในไม่ช้า...ที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่กลับถึงบ้าน แจ็คสันก็เข้าไปอาบน้ำทันที ทิฟฟานี่อาบน้ำก่อนที่จะมาแล้วและไม่ได้คิดที่จะอาบอีก ทันใดนั้นเธอก็ได้รับข้อความจากอเลฮานโดร “ผ
แจ็คสันก้มหน้าลงแล้วจุ๊บแก้มเธอ “ผมขอโทษ โอเคไหม? ออกไปรอผมเถอะ อาหารเช้าจะเสร็จในไม่ช้า เชื่อฟังผมนะ แล้วจากนี้ไปอย่าติดต่ออเลฮานโดรอีกล่ะ”ทิฟฟานี่กำลังอารมณ์ดี เธอจึงไปที่ห้องอาหารและรอแจ็คสันอย่างเชื่อฟัง อันที่จริงความโกรธของเธอหายไปตั้งแต่เมื่อที่เธอโทรหาเขาด้วยความตื่นตระหนกและพบว่าเขากำลังจะมาหาเธอแล้ว เขายังคงเป็นที่พึ่งของเธอในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด แค่นั้นก็เพียงพอสำหรับเธอแล้วเมื่อรับประทานอาหารเสร็จ พระอาทิตย์ก็กำลังค่อย ๆ ขึ้นสู่ท้องฟ้า ทั้งคู่ไม่ได้นอนทั้งคืนและต่างคนก็ต่างเหนื่อยล้าเมื่ออยู่บนเตียงทิฟฟานี่ก็โอบแขนขาตัวเองรอบตัวแจ็คสันราวกับปลาหมึก แจ็คสันขยับแขนขาของเธอออกจากร่างกายของเขาอย่างหมดหนทาง “อย่าแตะต้องผม อยู่ฝั่งของคุณไว้สิ”ทิฟฟานี่ท้วง “ทำไมอีกล่ะ? ทำไมคุณถึงไม่ให้ฉันกอดคุณ? คุณยังคงอารมณ์เสียอยู่เหรอ? ขอโทษนะ คุณจับได้ว่าฉันมีเซ็กซ์กับผู้ชายคนอื่นหรือยังไง? คุณมีหลักฐานอะไรไหม? อย่าบังคับตัวเองให้ทำเหมือนว่าทุกอย่างปกติดีเลยถ้าคุณยังคงอารมณ์เสียอยู่!”แจ็คสันพลิกตัวและขังเธอไว้ข้างใต้เขา “คุณช่วยหยุดพูดถึงเรื่องพวกนั้นได้ไหม? ผมรู้ว่าคุณมักจะพูด
อเลฮานโดรยังคงรักษาความสงบของเขาเอาไว้ "ขอบคุณครับ" หลังจากนั้นเขาก็วางสายทันทีเขานั่งอยู่ข้างหน้าต่างฝรั่งเศสในห้องของเขาและเหม่อมองออกไปที่รูปปั้นน้ำพุในสวนของคฤหาสน์สมิธตรงหน้าเขา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ส่งที่อยู่ของเขาไปให้ทิฟฟานี่ เขาไม่ได้ต้องการที่จะแต่งงาน แต่เธอกลับไม่ได้เอะใจอะไรด้วยซ้ำ สิ่งเดียวที่เขาต้องการจะทำก็คือการดึงเธอเข้ามากอดในอ้อมแขนของเขาและไม่ปล่อยเธอไปอีกเลย ทว่าน่าเสียดายที่ไม่ว่าเขาจะต้องใช้อีกกี่ตัวตน เขาก็ไม่สามารถบรรลุความต้องการของหัวใจตัวเองได้อยู่ดีทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงประตูถูกเปิดจากด้านหลังของเขา เขาหมุนรถเข็นและมองไปที่ทางเข้าประตู เมลานี ลาร์ค ลูกสาวของตระกูลลาร์ค เดินเข้ามาในห้องโดยมีพ่อบ้านของครอบครัวสมิธนำทาง เธอมองมาที่อเลฮานโดรด้วยความดูถูก เธอได้ยินมานานแล้วว่าเขาพิการ เธอเงยหน้าขึ้นสูงขณะที่มองเขาด้วยความเย้ยหยัน สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดูหมิ่นเหยียดหยามเขาเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งนี้มานานแล้วและไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใด ๆ เขาเพียงแต่สังเกตผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยความระมัดระวัง เธอสวมชุดมินิเดรสสีแดงยาวถึงหัวเข่า รองเท้าส้นเข็ม และกระเ
อเลฮานโดรเดินเข้าไปหาเมลานีและยืนนิ่ง ๆ จากนั้นเขาก็ก้มลงเล็กน้อยก่อนที่จะเอื้อมมือออกไปและจับคางของเธอ “ในเมื่อเราจะแต่งงานกัน เราก็ไม่ควรมีความลับต่อกัน ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น คุณจะสามารถเก็บความลับของผมไว้ได้ไหม? โดยที่จะไม่บอกใครเลย… หื้มมม?”เมลานีกำผ้านวมที่อยู่ข้างใต้เธอแน่นพลางจมดิ่งลงไปในดวงตาที่ล้ำลึกของเขาโดยไม่สามารถหลบหนีได้อีกต่อไป เธอพยักหน้าด้วยความงุนงง "ตกลง…"ริมฝีปากของพวกเขาหลอมรวมกันในวินาทีต่อมา เมลานีเป็นลูกสาวคนเดียวในครอบครัวของเธอ เธอมีพี่ชายสองคนและชะตากรรมของเธอก็ถูกผนึกไว้นานแล้ว ลาร์คเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดอันดับสองในอายาเช่ เธอถูกกำหนดให้แต่งงานกับคนในครอบครัวสมิธตั้งแต่เกิด เธอยังถูกห้ามไม่ให้มีปฏิสัมพันธ์กับเพศตรงข้ามตั้งแต่อายุยังน้อยอีกด้วย ดังนั้นเธอจึงเปรียบเสมือนผ้าขาวในเรื่องของความรู้สึก เธอไม่เคยมีประสบการณ์ใด ๆ มาก่อนเลยนอกจากการจูบเบา ๆ แล้วก็ไม่มีการเล้าโลมใด ๆ อีก ใบหน้าของเมลานีซีดจากความเจ็บปวดเมื่อร่างกายของพวกเขารวมกันเป็นหนึ่งเดียว เธอได้สูญเสียความดูถูกเหยียดหยามจากก่อนหน้านี้ไปหมดแล้ว อเลฮานโดรปลดปล่อยตัวเองในตัวเ
เมลานีตั้งใจแน่วแน่ “ฉันจะไม่ทำผิดพลาดแบบนั้นแน่นอนค่ะ ฉันมีความสุขกับเขามากเกินพอแล้ว คืนนี้ฉันจะค้างที่นี่และค่อยกลับบ้านพรุ่งนี้เพื่อไปเตรียมตัวสำหรับงานแต่ง คุณแม่กลับบ้านกับคุณพ่อและคนอื่น ๆ ก่อนเลยนะคะ ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันต้องหล่อเลี้ยงความสัมพันธ์ของฉันกับเขาก่อน”คุณนายลาร์คพยักหน้า "ตกลงตามนั้น จำไว้ว่าลูกห้ามอุทิศตัวเองให้กับอเลฮานโดรจนเกินไป ลูกเป็นสมาชิกของครอบครัวลาร์ค ลูกจะต้องตื่นตัวและระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา หากลูกจำเป็นต้องแยกทางกับเขา ลูกสามารถกลับมาหาเราได้เสมอนะ”เมลานีไม่ชอบฟังคำพูดแบบนี้ มันเหมือนกับว่านี่เป็นเพียงธุรกรรมทางธุรกิจเท่านั้น ดูเหมือนว่าเธอจะลืมไปว่าก่อนหน้านี้เธอก็เคยคิดเช่นนั้นเหมือนกัน เธอขมวดคิ้ว “ฉันรู้ค่ะ… หยุดพูดได้แล้ว”...ที่คฤหาสน์เทรมอนต์มาร์คกำลังดูข่าวเกี่ยวกับครอบครัวสมิธผ่านโทรศัพท์ของเขา แอเรียนเดินมาหาเขาพร้อมกับแอริสโตเติลในอ้อมแขนของเธอ “อเลฮานโดรกำลังจะแต่งงาน เขามอบของขวัญให้สมอร์ตอนที่เราฉลองครบรอบหนึ่งเดือน เราน่าจะส่งอะไรบางอย่างไปตอบแทนของขวัญของเขานะ”มาร์คเงยหน้าขึ้นมองเธอก่อนที่จะรับแอริสโตเติลมาอุ้มเอง “ฉันกำลังหาข
เมื่อกี้นี้ทิฟฟานี่ยังโกรธจนตัวสั่น ทว่าตอนนี้เธอกลับเงียบอย่างกะทันหันแจ็คสันคาดไม่ถึงว่าสายนั้นจะเป็นสายของลินน์เพราะมันเป็นเบอร์แปลก เขาจึงพูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่สะดวก” จากนั้นเขาก็วางสายทันทีทิฟฟานี่ยิ้มจาง ๆ และถามว่า “คุณบอกว่าคุณเลิกติดต่อกับผู้หญิงคนอื่น ๆ หลังจากที่คุณเลิกกับพวกเธอแล้วไม่ใช่เหรอ? นี่คุณเรียกว่าเลิกติดต่ออย่างนั้นเหรอ? คุณกำลังขัดแย้งกับตัวเองนะ รู้สึกดีไหมล่ะ? เธอยังเรียกคุณว่าแจ็คด้วยซ้ำ ช่างสนิทสนมเหลือเกิน! แม้แต่ฉันก็ยังไม่เรียกคุณแบบนั้นเลย”แจ็คสันค่อนข้างจะทำอะไรไม่ถูก “อย่าเอามันมารวมกันสิ ผมไม่เคยติดต่อเธอ จู่ ๆ เธอก็โทรมาหาผมเอง ผมก็ปฏิเสธที่จะไปพบเธอไม่ใช่เหรอ? ก็ได้ ตอนนี้เราเจ๊ากันแล้ว อย่าพูดถึงเรื่องที่น่ารำคาญพวกนี้อีกเลย หลังจากที่คุณส่งของขวัญแต่งงานให้อเลฮานโดรแล้ว ผมก็ไม่อยากเห็นคุณติดต่อเขาอีก ผมจะไม่ติดต่อกับผู้หญิงคนอื่นเช่นกัน โอเคไหม? นอกจากนี้ผมยังคิดว่าเราควรจะแจ้งแม่ผมว่าคุณตั้งครรภ์อีกด้วย ตอนนี้เราต้องเริ่มที่จะนึกถึงการแต่งงานของเราบ้าง เราจำเป็นต้องเตรียมการตั้งแต่เนิ่น ๆ”ทิฟฟานี่พูดด้วยความรำคาญว่า “ใครบอกว่าฉันจะแต่งงา
แจ็คสันเม้มปากแน่น เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง ในขณะนั้นเขาก็เข้าใจความหมายของทิฟฟานี่เมื่อเธอบอกว่าเธอจะไม่มีวันได้รับความสงบสุขทิฟฟานี่ได้ยินสิ่งที่ซัมเมอร์พูด เมื่อเห็นว่าแจ็คสันไม่ตอบอะไร เธอจึงยกขาของเธอขึ้นเตะไปที่เอวของเขาและขอให้เขารีบตอบทันที เธอไม่ต้องการที่จะย้ายไปอยู่ที่คฤหาสน์เวสต์และอยู่ที่นั่นจนกว่าเธอจะคลอด ตอนนั้นเธอคงจะอ้วนมาก นอกจากนี้เธอยังไม่ต้องการที่จะออกจากงานและยังต้องการที่จะทำงานต่อแจ็คสันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “แม่ครับ ไม่จำเป็นเลยครับ ผมจะดูแลทิฟฟ์เป็นอย่างดีเอง ผมแค่จะบอกแม่เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอเฉย ๆ และผมต้องการความช่วยเหลือจากแม่ในการวางแผนและจัดงานแต่งเนื่องจากผมไม่มีเวลาที่จะจัดการเรื่องนั้นเอง นอกจากนี้ เธอเองก็ยังต้องการที่จะทำงานต่อ และผมก็ได้รับอนุมัติจากเธอให้ย้ายเธอกลับมาที่สำนักงานใหญ่แล้ว เราจะไปและกลับจากที่ทำงานพร้อมกันทุกวัน ไม่มีอะไรต้องกังวลเลยครับ แม่วางใจได้ ตอนนี้เรากำลังพักอยู่ที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่า เราเพิ่งจะกลับมาเมื่อวานนี้ ไว้เราว่างเราจะไปเยี่ยมแม่นะครับ”ทันทีที่เขาพูดเสร็จ ซัมเมอร์ก็วางสาย แจ็คสันดูค
เมื่อทิฟฟานี่นึกถึงเรื่องไร้สาระเหล่านั้นเธอก็ค่อนข้างรู้สึกรำคาญทันที “พวกคุณคุยกันเองได้เลยค่ะ หนูไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ดี หนูหิวแล้ว ดังนั้นหนูจะไปดูก่อนว่าอาหารเย็นเสร็จหรือยังนะคะ พวกคุณทานข้าวมาหรือยังคะ? ถ้ายังก็มาทานด้วยกันเลยไหมคะ?”ซัมเมอร์จ้องแจ็คสันและโทษเขา "นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว? ทำไมลูกถึงยังไม่ได้ทานอาหารเย็นกันอีก? ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้วนะ ทิฟฟ์กำลังตั้งครรภ์ ลูกจะต้องทำอาหารและพากันทานข้าวให้เร็วกว่านี้ พวกเราทานมาแล้วจ่ะ”แจ็คสันถึงกับทำอะไรไม่ถูก เขาเริ่มเสียใจที่บอกซัมเมอร์เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ได้กลายเป็นที่รักและที่หวงแหนมาก แต่เขากลับถูกบังคับให้ต้องทนต่อการบ่นและการถูกตำหนิเพื่อให้ทิฟฟานี่ได้เข้านอนเร็วขึ้น ซัมเมอร์ แอตติคัสและลิเลียนจึงไม่ได้อยู่ที่นั่นนานนัก ก่อนที่พวกเขาจะจากไปพวกเขายังได้ให้คำแนะนำเพิ่มเติมแก่ทิฟฟานี่และแจ็คสันหลังจากที่พวกเขาจากไปทั้งทิฟฟานี่และแจ็คสันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกันโดยปริยาย จากนั้นทิฟฟานี่ก็หัวเราะออกมา “ฉันไม่ได้ขอให้คุณอย่าบอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เร็ว