บทที่ 1018 การแต่งงานที่รอคอยมานาน

แอเรียนยื่นมือออกไปและกดรหัสผ่านของประตู "ได้สิ" จากนั้นประตูเหล็กก็ค่อย ๆ เปิดออก เจนิซขอบคุณเธอและรีบเข้าไปในบ้าน นี่เป็นครั้งแรกที่เจนิซมาที่นี่ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับสถานที่นี้มากทีเดียว ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแอเรียนอยู่บ้านตลอดเวลาเธอคงจะสงสัยว่านี่เป็นครั้งแรกที่เจนิซมาที่นี่จริง ๆ หรือเปล่า…

แอเรียนเดินเข้าไปในบ้านด้วยความเฉยเมย เจนิซขึ้นไปข้างบนแล้วแต่แอเรียนไม่ได้ไปจับตาดูพวกเขา เธอเพียงแต่แต่รอในห้องนั่งเล่นเงียบ ๆ ผ่านไปประมาณห้านาที เจนิซก็ลงมาที่ชั้นล่าง "คุณนายเทรมอนต์ ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”

แอเรียนยิ้มจาง ๆ “เธอกำลังทำงานล่วงเวลาอยู่ ดังนั้นฉันจะไม่ขอให้เธออยู่ต่อหรอก แต่เธอช่วยถามอะไรเดวี่แทนฉันได้ไหม? เขาว่างขนาดนั้นเลยเหรอ? ทำไมเขาถึงขอให้เด็กฝึกงานอย่างเธอมาส่งเอกสารที่สำคัญ? เขากำลังรังแกพนักงานใหม่เหรอ?”

การแสดงออกทางสีหน้าของเจนิซตกตะลึงเล็กน้อย เธอสามารถเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในสิ่งที่แอเรียนพูดไม่มากก็น้อย “ไม่เป็นไรเลยค่ะ… ไม่มีกำไรใด ๆ หากไม่มีแรงงาน ดิฉันไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเลยและดิฉันก็ไม่คิดว่าดิฉันกำลังถูกรังแกอยู่ค่ะ”

คำตอบนั้นค่อนข้างน่าทึ่งและล