Share
บทที่ 653 การรวมตัวของครูและนักเรียน
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 654 คิดซะว่านี้เป็นการแก้แค้นของฉัน
นอกจากความจริงที่ว่าเขาไม่ได้ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในวันนั้นและแม้ว่าเขาจะดื่มก็เถอะ เขาจะไม่มีวันหมดสติหลังจากดื่มเพียงแค่แก้วเดียว ทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เบอร์นาเด็ตต์ไม่ได้พยายามปิดบังเลย “ถ้าฉันไม่ใช้วิธีนี้ ฉันจะหวังที่จะได้อยู่กับคุณได้ยังไง? คุณไม่ยอมให้ความร่วมมือ ดังนั้นฉันจึงต้องผ่านความพยายามอย่างอุตสาหะ มันเหนื่อยมาก ฉันไม่สนใจว่าคุณแต่งงานแล้ว การแต่งงานของคุณเป็นเพียงบัตรสถานที่อยู่ จริง ๆ ฉันไม่ได้ต้องการสถานะที่เป็นทางการด้วย”แอตติคัสรู้ว่าระหว่างเขากับเบอร์นาเด็ตต์จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ในขณะที่เขาหมดสติ ดังนั้นเขาจึงสบายใจมาก “ได้โปรดมีศักดิ์ศรีบ้าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา คุณยังเด็กอยู่ อย่าทำให้ชื่อเสียงของตัวเองแปดเปื้อนเลย”เบอร์นาเด็ตต์ยิ้มอย่างเงียบ ๆ จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เธอเปิดประตูพลางสวมเสื้อนอนครึ่งตัวที่โปร่งใส ด้านนอกประตูมีกลุ่มครูและนักเรียน ในขณะนั้นเองที่แอตติคัสรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ได้หลอกเขาหลังจากเหตุการณ์นั้น เขาก็ได้ออกจากเมืองและไม่ทิ้งอะไรไว้ข้างหลังเลย เบอร์นาเด็ตต์ไม่ได้ติดต่อเขาอีกเลย เขาไม่ถูกพบที่ไหนเลย แต่เธอไม่จำเป
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 655 ความอัปยศ
ทิฟฟานี่ยังคงไม่ค่อยเข้าใจ ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นหลังจากที่ฟังเรื่องซุบซิบจากเพื่อนร่วมงาน เธอตรวจสอบข่าวและมองดูบทความต่าง ๆ จิตใจของเธอก็ชาไปทันที เมื่อเธอรวบรวมสติตัวเองได้ แจ็คสันก็ได้หายตัวไปแล้ววันนี้เธอมาถึงที่ทำงานพร้อมแจ็คสัน พอเธอรีบออกไป แจ็คสันก็ได้ขับรถออกไปแล้ว เธอรู้ว่าเขากำลังจะกลับไปที่บ้านตระกูลเวสต์เพื่อเผชิญหน้ากับแอตติคัส แม้ว่าเธอจะกลัว แต่เธอก็ไม่สามารถเพิกเฉยเขาในเวลาเช่นนี้ได้ แจ็คสันสามารถทุบตีผู้ชายจนเสียชีวิตได้เมื่อเขาสูญเสียการควบคุม!เมื่อเธอไปถึงที่พักของตระกูลเวสต์ด้วยรถแท็กซี่ แจ็คสันและแอตติคัสก็ไม่ถูกพบที่ไหนเลย มีเพียงซัมเมอร์ที่เดินไปมาอย่างประหม่าในห้องนั่งเล่นเท่านั้น“แจ็คสันไปไหน? เขาอยู่ที่นี่ไหม?” ทิฟฟานี่ถามซัมเมอร์พยักหน้าทั้งน้ำตา “เขาอยู่ที่นี่ ในห้องทำงานชั้นบน เขาขังตัวเองไว้กับพ่อของเขา ฉันเข้าไปไม่ได้ ฉันกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ฉันขอโทษ ทิฟฟ์ ฉันต้องดูเหมือนตัวตลก…”ทิฟฟานี่จะคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกได้ยังไง? เธอรีบขึ้นไปชั้นบนแล้วเคาะประตู “แจ็คสัน! เปิดประตู ค่อย ๆ คุยกัน อย่า
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 656 เขาเป็นพ่อคุณนะ!
เสียงคำรามอย่างกะทันหันของแจ็คสันทำให้ทิฟฟานี่ตกใจจนเธอปล่อยทิชชู่ในมือหล่นลง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตะโกนใส่เธอ เธอรู้สึกลำบากใจแอตติคัสพยุงตัวเองโดยจับโต๊ะแล้วฝืนยิ้ม “ฉันไม่เป็นไร ทิฟฟานี่ เขาไม่ผิด ฉันไม่สมควรได้รับมันจริง ๆ ฉันไม่ควรลากครอบครัวเวสต์เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ มันปัญหาของฉัน แต่ฉันเป็นคนที่หนักแน่นพอ ฉันจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างถูกต้อง เพราะฉันไม่ได้ทำอะไรผิด...”ทิฟฟานี่เชื่อว่าแอตติคัสพูดความจริง เธอไม่สามารถเชื่อมโยงชายตรงหน้าเธอด้วยคำว่า 'ทนไม่ได้' ได้ “ฉันเชื่อคุณ… เราไปโรงพยาบาลกันไหม? อย่าโกรธแจ็คสันเลย เขามักจะสูญเสียการควบคุมพลังของเขาเมื่อเขาโกรธ…”แอตติคัสส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร เขาควบคุมความแรงของเขาแล้ว ฉันไม่เป็นไร ฉันจะไม่ตายหรอก เธออยู่กับแม่สามีของเธอเถอะ บอกหล่อนว่าฉันไม่เคยหักหลังหล่อน ความผิดพลาดเพียงอย่างเดียวของฉันคือการล้มเหลวในการจัดการกับเรื่องนี้และทำให้ทุกคนในเมืองรับรู้มัน”พอเขาพูดเสร็จแจ็คสันก็พุ่งเข้าหาทิฟฟานี่และลากเธอออกไป “คุณกำลังทำอะไร? คุณสงสารเขาเหรอ? คุณไม่รู้จักที่ของคุณเหรอ? กลับไปที่สำนักงานเดี๋ยวนี้!”ทิฟฟานี่ไม่เคยมีนิ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 657 ความช่วยเหลือจากตระกูลเทรมอนต์
หลังจากที่ไตร่ตรองแล้วทิฟฟานี่ก็ถามอย่างระมัดระวังว่า “ถ้างั้น… ให้ฉันขอให้มาร์คจัดการเรื่องนี้ดีไหม? ฉันเข้าใจดีว่ามันไม่เหมาะสมสำหรับฉันที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคุณ แต่คุณต่อสู้ผ่านดินสอของศิลปินมาตลอดชีวิตนะคะพ่อ คุณจัดการกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้หรอก เมื่อถึงจุดนี้ การเอาคืนเธอเป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำเพื่อฟื้นชื่อเสียงของคุณ”แจ็คสันสามารถแก้ปัญหานี้ได้เช่นกัน แต่เขาไม่มีวันช่วยแอตติคัส ตอนนี้พ่อและลูกชายได้เป็นศัตรูกันไปแล้วแอตติคัสลังเลใจ ซัมเมอร์จึงตัดสินใจก่อน “ถ้างั้น… ได้โปรดขอความช่วยเหลือจากมาร์คให้หน่อยนะทิฟฟ์ ฉันไม่สามารถจัดการสถานการณ์นี้ได้เช่นกัน ตอนนี้ตระกูลเวสต์เป็นจุดศูนย์กลางในพายุนี้ ฉันเกรงว่าเราจะไม่สามารถจัดการเรื่องอื้อฉาวนี้ได้หากไม่ไม่ได้รับการช่วยเหลือจากตระกูลเทรมอนต์ ฉันอับอายขายหน้ามากด้วย ฉันซื่อตรงและมีวินัยมาตลอดชีวิต แต่สุดท้ายฉันก็ต้องล้มลงในวัยชราด้วยมือของผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าฉันมากด้วย ฉันจะตบหน้าหล่อนถ้าฉันได้เจอหล่อน!”ทิฟฟานี่รู้สึกแปลกและอึดอัดที่จะต้องถามมาร์คด้วยตัวเอง ตามคำกล่าวที่ว่า อย่าตากผ้าสกปรกของคุณในที่สาธารณะ แต่ตอน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 658 การตบไปในทิศทางที่ถูกต้อง
มาร์คยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “ฉันจะกลับบ้านแม้ว่านายจะทุบตีฉันจนตายก็ตาม ฉันไม่ได้รู้จักพ่อของนายดีพอ แต่ถ้าทิฟฟานี่ขอความช่วยเหลือจากฉัน แสดงว่าสถานการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่หนังสือพิมพ์บอก นายจะเพิกเฉยต่อมันก็ได้ แต่ฉันไม่สามารถทำให้คุณหญิงเทรมอนต์และลูกชายของฉันโกรธเคืองได้ นายอยู่ในห้องทำงานของฉันและสงบสติอารมณ์ตัวเองสักพักก่อนก็ได้ นายทุบเขาไปแล้ว ปล่อยมันไปและให้ฉันจัดการที่เหลือดีกว่า”มาร์คมองไปที่ทิฟฟานี่เมื่อเขาไปถึงที่คฤหาสน์เทรมอนต์แล้วนั่งลงข้าง ๆ แอเรียน “ฉันรู้ว่าทำไมเธอถึงขอให้ฉันกลับมาบ้าน แจ็คสันอยู่ข้าง ๆ ฉันตอนที่เธอโทรไป ฉันอาจจะโดนทุบตีได้ถ้าฉันไม่ระวังตัว…”ทิฟฟานี่รู้สึกกลัว “ก็ เราไม่รู้เลยว่าเขาอยู่ข้าง ๆ คุณ… วันนี้เขาทำให้ฉันกลัวแทบตาย ฉันตบเขาตอนที่อยู่คฤหาสน์เวสต์ด้วย ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียใจกับมัน แต่สถานการณ์มันซับซ้อนเกินไป ฉันอยากปลอบเขาเหมือนกัน แต่เขาดื้อมาก… ฉันเข้าไม่ถึงเขาจริง ๆ”มาร์คถอนหายใจ “ไม่ต้องกังวล เขาไม่ได้โกรธคุณ ผมรู้อารมณ์เขาดี เมื่อถึงจุดนั้น การตบเขาคงเป็นวิธีเดียวที่จะหยุดเขาได้ คุณพูดถูก ผมเกือบจะมีแผนที่จะจัดการกับเรื่องนี้แล้ว ผมจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 659 ดีกัน
เมื่อเห็นเช่นนี้ หญิงชราก็อดไม่ได้ที่จะเบะปาก “ดูสิ สามีของเธอออกไปกับผู้หญิงคนอื่นแล้วเธอก็ยังคงใจเย็นอยู่ อย่าวิ่งมาร้องไห้กับฉันถ้าเกิดอะไรขึ้นล่ะ”แอเรียนส่ายหัว “คุณย่า! พวกเขาแค่กำลังจะไปทางเดียวกันเฉย ๆ อย่าพูดอย่างนั้น มันอาจเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่กับทิฟฟ์ อย่าคิดกับทิฟฟ์แบบนั้นสิคะ!”ทาบิธาโบกมือขณะเดินออกไปที่สวน แอเรียนถอนหายใจยาว ผู้คนในวัยชราของพวกเขามักจะมีอะไรให้พูดมากขึ้น เธอไม่ได้สนใจขนาดนั้น เมื่อใดที่หญิงชราเข้าใจทิฟฟานี่มากขึ้นเขาก็จะหยุดพูดแบบนั้นเองทิฟฟานี่ตามมาร์คเข้าไปในห้องทำงาน เมื่อเธอเห็นแจ็คสันเธอก็เดินไปคุกเข่าลงข้าง ๆ เขาเพื่อดูมือที่บวมของเขา “เจ็บไหม?”แจ็คสันเบือนหน้าหนีโดยไม่พูดอะไร สิ่งเดียวที่เขาอยากทำตอนนี้คืออยู่เงียบ ๆ และไม่ทำอะไรเลยทิฟฟานี่รู้ว่ามาร์คอยู่ข้างนอกและรอให้เธอพาแจ็คสันออกไป เธอรวบรวมนิสัยที่ดีของทั้งชีวิตของเธอมาใช้ “แจ็คสัน… ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรตบคุณ ตอนนั้นคุณอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ฉันทำไปเพราะฉันกลัวมาก คุณตะโกนใส่ฉันด้วย ฉันรู้ว่าคุณรู้สึกอย่างไร ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันอาจจะทำเช่นเดียวกัน แต่… พ่อของคุณเป็นผู้บริสุทธิ์
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 660 การกำหนดความสำคัญ
แจ็คสันพึมพำตอบอย่างเฉยเมยก่อนที่จะหลับตาลงและเอนหลังพิงเบาะรถอย่างเงียบ ๆเมื่อพวกเขากลับไปถึงไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่า เขาก็ถอดเสื้อที่เปื้อนเลือดออกแล้วไปอาบน้ำ ทิฟฟานี่หยิบชุดปฐมพยาบาลออกมาและรออย่างเงียบ ๆ เธอต้องการบรรเทาบาดแผลที่รบกวนจิตใจของเขา เธอต้องการให้เขาร่าเริงขึ้นจริง ๆ เธอจะอยู่เคียงข้างเขาเสมอจู่ ๆ แจ็คสันก็เลื่อนมือของเขาลงเสื้อผ้าของเธอจากด้านหลัง ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่ จากนั้นเขาก็ปีนคร่อมตัวเธอ “ผมต้องการคุณ…”พวกเขาไม่ได้ลึกซึ้งกันมาสักพักแล้วเนื่องจากปัญหาของเบอร์นาเด็ตต์ เธอเกือบจะสูญเสียการควบคุมเมื่อเธอได้กลิ่นหอมสดชื่นจากการอาบน้ำบนร่างกายของเขา อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าเขาเพียงแสวงหาการปลอบโยนทางจิตใจและเพียงพยายามจะปลดปล่อยมันออกมาตามนิสัยเช่นเดียวกับอดีตที่ไร้ความปราณีและไร้กังวลของเขา เธอต้องช่วยเขากำจัดนิสัยนี้ เธอเพียงต้องการลึกซึ้งกับเขาในนามของความรักเธอผลักเขาออกไปแล้วดึงก้านแอลกอฮอล์ออกเพื่อทำความสะอาดบาดแผลของเขา “ไม่ ฉันไม่ชอบเวลาที่คุณระบายอารมณ์ไม่ดีด้วยการมีเซ็กส์กับฉัน ฉันแค่ต้องการลึกซึ้งกับคุณเมื่อเราทั้งสองต้องการกันและกัน ฉันรู้ว่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 661 อาหารค่ำดั่งงานเลี้ยง
ในไม่ช้าเธอก็พิสูจน์ได้ว่าเขาทำอาหารอยู่จริง ๆ ผ่านไปไม่ถึงครึ่งวันแต่ดูเหมือนเขาจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว เขาสวมชุดอยู่บ้านที่ทำด้วยผ้าขนสัตว์สีขาวและมีผ้ากันเปื้อนพันรอบเอว เขาดูเหมือนผู้ชายที่ดีจากครอบครัวที่ดี เธอรู้ว่าภาพแห่งความสงบนี้เป็นเพียงเรื่องผิวเผินหัวใจของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล หัวใจของเธอเจ็บไปตามเขา เธอก้าวไปข้างหน้าและโอบแขนของเธอรอบร่างกายอันแน่นหนาของเขาและกดใบหน้าของเธอแนบกับหลังของเขาอย่างแน่นหนา “แจ็คสัน…”แจ็คสันตัวแข็งทื่อและยิ้ม “ทำไมจู่ ๆ ถึงอ่อนไหวแบบนี้? ผมแค่อยากทำอาหารเพราะผมไม่มีอะไรให้ทำ ไปอาบน้ำได้แล้ว อาหารเย็นจะเสร็จในไม่ช้า”เธอบีบเอวเขาอย่างยั่วยุ “ก็ได้ ฉันจะไปล้างตัวให้สะอาด…”บางทีมันอาจเป็นผลจากความพยายามของแจ็คสันที่จะปลอบโยนเพราะตอนนี้ทิฟฟานี่รู้สึกมีความสุขขึ้นมาก เธอฮัมเพลงขณะที่เธอลงไปชั้นล่างหลังจากที่อาบน้ำเสร็จและรออาหารเย็นอย่างเงียบ ๆ เธอจ้องไปที่อาหารที่วาววับและหอมกรุ่นทั่วโต๊ะและเกือบจะน้ำลายไหล “คุณพยายามมากเลยนะแจ็คสัน คุณคงต้องใช้เวลานานในการเตรียมสิ่งเหล่านี้ แต่ที่นี่มีเพียงเราสองคน ไม่จำเป็นต้องฟุ่มเฟือยขนาดนี้ก็ได้ ถ้าเร
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
