แจ็คสันพึมพำตอบอย่างเฉยเมยก่อนที่จะหลับตาลงและเอนหลังพิงเบาะรถอย่างเงียบ ๆเมื่อพวกเขากลับไปถึงไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่า เขาก็ถอดเสื้อที่เปื้อนเลือดออกแล้วไปอาบน้ำ ทิฟฟานี่หยิบชุดปฐมพยาบาลออกมาและรออย่างเงียบ ๆ เธอต้องการบรรเทาบาดแผลที่รบกวนจิตใจของเขา เธอต้องการให้เขาร่าเริงขึ้นจริง ๆ เธอจะอยู่เคียงข้างเขาเสมอจู่ ๆ แจ็คสันก็เลื่อนมือของเขาลงเสื้อผ้าของเธอจากด้านหลัง ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่ จากนั้นเขาก็ปีนคร่อมตัวเธอ “ผมต้องการคุณ…”พวกเขาไม่ได้ลึกซึ้งกันมาสักพักแล้วเนื่องจากปัญหาของเบอร์นาเด็ตต์ เธอเกือบจะสูญเสียการควบคุมเมื่อเธอได้กลิ่นหอมสดชื่นจากการอาบน้ำบนร่างกายของเขา อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าเขาเพียงแสวงหาการปลอบโยนทางจิตใจและเพียงพยายามจะปลดปล่อยมันออกมาตามนิสัยเช่นเดียวกับอดีตที่ไร้ความปราณีและไร้กังวลของเขา เธอต้องช่วยเขากำจัดนิสัยนี้ เธอเพียงต้องการลึกซึ้งกับเขาในนามของความรักเธอผลักเขาออกไปแล้วดึงก้านแอลกอฮอล์ออกเพื่อทำความสะอาดบาดแผลของเขา “ไม่ ฉันไม่ชอบเวลาที่คุณระบายอารมณ์ไม่ดีด้วยการมีเซ็กส์กับฉัน ฉันแค่ต้องการลึกซึ้งกับคุณเมื่อเราทั้งสองต้องการกันและกัน ฉันรู้ว่
ในไม่ช้าเธอก็พิสูจน์ได้ว่าเขาทำอาหารอยู่จริง ๆ ผ่านไปไม่ถึงครึ่งวันแต่ดูเหมือนเขาจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว เขาสวมชุดอยู่บ้านที่ทำด้วยผ้าขนสัตว์สีขาวและมีผ้ากันเปื้อนพันรอบเอว เขาดูเหมือนผู้ชายที่ดีจากครอบครัวที่ดี เธอรู้ว่าภาพแห่งความสงบนี้เป็นเพียงเรื่องผิวเผินหัวใจของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล หัวใจของเธอเจ็บไปตามเขา เธอก้าวไปข้างหน้าและโอบแขนของเธอรอบร่างกายอันแน่นหนาของเขาและกดใบหน้าของเธอแนบกับหลังของเขาอย่างแน่นหนา “แจ็คสัน…”แจ็คสันตัวแข็งทื่อและยิ้ม “ทำไมจู่ ๆ ถึงอ่อนไหวแบบนี้? ผมแค่อยากทำอาหารเพราะผมไม่มีอะไรให้ทำ ไปอาบน้ำได้แล้ว อาหารเย็นจะเสร็จในไม่ช้า”เธอบีบเอวเขาอย่างยั่วยุ “ก็ได้ ฉันจะไปล้างตัวให้สะอาด…”บางทีมันอาจเป็นผลจากความพยายามของแจ็คสันที่จะปลอบโยนเพราะตอนนี้ทิฟฟานี่รู้สึกมีความสุขขึ้นมาก เธอฮัมเพลงขณะที่เธอลงไปชั้นล่างหลังจากที่อาบน้ำเสร็จและรออาหารเย็นอย่างเงียบ ๆ เธอจ้องไปที่อาหารที่วาววับและหอมกรุ่นทั่วโต๊ะและเกือบจะน้ำลายไหล “คุณพยายามมากเลยนะแจ็คสัน คุณคงต้องใช้เวลานานในการเตรียมสิ่งเหล่านี้ แต่ที่นี่มีเพียงเราสองคน ไม่จำเป็นต้องฟุ่มเฟือยขนาดนี้ก็ได้ ถ้าเร
มาร์คดึงบุหรี่ออกจากกล่องบุหรี่ บอดี้การ์ดคนหนึ่งรีบจุดไฟให้เขาเขาพ่นควันออกมาก่อนจะพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ผมเป็นตัวแทนของตระกูลเวสต์ ดังนั้นคุณสามารถพูดได้อย่างอิสระ ผมจะซื่อสัตย์กับคุณนะ ตอนนี้จะไม่มีใครในตระกูลเวสต์มาพบคุณหรอก คุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณเวสต์เลย ทุกคนรู้เรื่องนี้ คิดเสียว่ามันเป็นวิธีการของเราในการกำจัดปัญหาด้วยเงิน”เบอร์นาเด็ตต์กัดฟัน “แล้วถ้าฉันไม่อยากคุยกับคุณล่ะ?”เขาเงยหน้ามองเธอและยิ้มเยาะ “ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง ถ้าคุณไม่พูด คุณก็จะไม่มีวันได้พูดอะไรอีก”นิ้วมือของเบอร์นาเด็ตต์เกร็ง “ก็ได้ ฉันจะพูด ฉันต้องการวิลล่าบนเนินเขาซาน เพเลกรีโน่และเงินสด 15 ล้านดอลลาร์ นี่คือเงื่อนไขของฉัน เงื่อนไขนี้ไม่สามารถต่อรองได้”วิลล่าบนเนินเขาซาน เพเลกรีโน่? และเงินสด 15 ล้านดอลลาร์? มาร์คหัวเราะด้วยแววตาที่เย็นชาและน่ากลัว “เฮ้… คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องสิ่งเหล่านี้? แค่วิลล่าบนเนินเขาซาน เพเลกรีโน่ก็มีราคามากกว่า 15 ล้านดอลลาร์แล้วและคุณยังต้องการเพิ่มอีก 15 ล้านดอลลาร์อีกเหรอ? คุณนี่โลภมากจริง ๆ”“ถ้าฉันไม่โลภมากฉันก็คงไม่เล็งแอตติคัส เวสต์เป็น
“ก็ได้ ฉันจะพูด ฉันต้องการวิลล่าบนเนินเขาซาน เพเลกรีโน่และเงินสด 15 ล้านดอลลาร์ นี่คือเงื่อนไขของฉัน เงื่อนไขนี้ไม่สามารถต่อรองได้”มันเป็นเนื้อหาในการสนทนาของเธอกับมาร์คเมื่อสามวันก่อน ที่ถูกตัดให้เหลือสองสามประโยค เพียงพอที่จะทำให้เรื่องง่ายขึ้น เพียงพอที่จะกำหนดได้ชัดเจนว่าเธอเป็นคนขุดทองที่ชั่วร้าย!การตั้งครรภ์นอกสมรสของเธอก็ถูกเปิดเผยและกลายเป็นเรื่องไก่และวัวโดยชาวเน็ต ชาวเน็ตบางคนได้เผยแพร่หมายเลขโทรศัพท์และหมายเลขประจำตัวของเธอด้วยตอนนี้โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นจากคนที่โทรมาสแปม ทำให้เธอต้องปิดเครื่องไว้ตอนนี้เธอต้องซ่อนตัวอยู่ในโรงแรมเพราะกลัวเกินกว่าจะก้าวออกไป! ก่อนหน้านี้ ตอนที่เธอไปพบมาร์ค เธอได้ระมัดระวังคำพูดของเธอมากเพราะเธอกลัวว่าบทสนทนาจะถูกบันทึกไว้ น่าเสียดายที่ความกังวลใจของเธอในกระบวนการนี้คือการล่มสลายของเธอ ...ในขณะนี้ แอตติคัสเผชิญกับการสัมภาษณ์จากสื่อต่าง ๆ อย่างสงบ โดยให้รายละเอียดเกี่ยวกับข้อพิพาทของเขากับเธอ นักเรียนคนก่อน ๆ ของแอตติคัสก็ก้าวออกมาเป็นพยานด้วย เมื่อเธอดูฉากนี้ต่อหน้าเธอทางโทรทัศน์ เธอก็กรีดร้องเหมือนคนบ้าว่า “ฉันไปทำอะไรให้? แอตติคัส เว
เบอร์นาเด็ตต์นั่งลงข้างเตียงอย่างทรุดโทรม ผมของเธอยุ่งเหยิงและสายตาของเธอที่มีต่อแอตติคัสนั้นก็ซับซ้อน สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะไม่พูดอะไร เธอคิดว่าเขาจะมาคนเดียว แต่ตอนนี้ซัมเมอร์ดันมาด้วย เธอไม่อาจเปิดเผยรายละเอียดที่ทนไม่ได้ดังกล่าวให้โลกรู้ได้ นี่คือศักดิ์ศรีขั้นสุดท้ายของเธอ “ไม่มีอะไร ฉันแพ้แล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา เด็กคนนั้นไม่ใช่ของคุณ นั่นคือทั้งหมด”ซัมเมอร์มองเบอร์นาเด็ตต์อย่างรังเกียจ เธอคิดว่าเธอจะได้ยินการเปิดเผยข้อมูลใหม่จากเบอร์นาเด็ตต์ เธอไม่ได้คาดว่าจะได้ยินสิ่งนี้ “เธอมันไร้ค่า เรากลับกันเถอะ โชคดีนะคุณเลกรานด์”ในท้ายที่สุด เบอร์นาเด็ตต์ก็ไม่ได้รับบ้านหรือเงินของมาร์คไว้ นอกจากความพินาศอย่างสมบูรณ์แล้ว เธอก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการเอารัดเอาเปรียบของเธอเลย คำขอสุดท้ายของเธอคือขอให้มาร์คกำจัดการสนทนาทางอินเทอร์เน็ตและมอบความสงบสุขให้กับเธอ เธอไม่มีปัญญาที่จะเล่นกับผู้ชายคนนี้การแบ่งแยกครั้งใหญ่ที่ไม่อาจแก้ไขได้นี้ได้แยกแจ็คสันและแอตติคัสออกจากกัน ซัมเมอร์ไม่ได้ขอให้แจ็คสันไปทานอาหารเย็นที่คฤหาสน์เวสต์เหมือนทุกสัปดาห์อีกต่อไป ถ้าพ่อกับลูกต้องมาเจอกัน พวกเขาจ
เธอหรี่ตาและสำรวจเขา เขาเคยสั่งเธอ แต่ตอนนี้บทบาทถูกผลิกแล้ว เธอรู้สึกอยากทรมานเขาทันที “เอาสิ อย่าลืมเติมเกลือด้วยล่ะ เกลือจะละเอียดกว่า น้ำตาลจะหยาบกว่า อย่าสลับกันล่ะ คุณต้องล้างผักด้วยนะ”มาร์ครู้สึกหมดหนทาง “ฉันผิดพลาดเพียงครั้งเดียวแหละน่า” ใช่ บะหมี่ชามล่าสุดที่เขาทำในคอนโดของเธอนั้นล้มเหลว มันควรจะง่ายกว่ามากในตอนนี้เพราะเขาเคยผ่านมันมาแล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้เขาจะทำมันให้ดีเมื่อถึงเวลาที่เขาเสิร์ฟบะหมี่ลงบนโต๊ะ แอเรียนก็ได้กลิ่นของความอร่อยเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะเธอกำลังหิวโหย แต่มันรสชาติดีเกินคาดด้วยเมื่อเขาเห็นว่าเธอจดจ่อกับอาหารของเธอเพียงใด เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “อร่อยขนาดนั้นเลยหรือ?”“พอได้” เธอตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นเขาพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้ไม่สามารถสรรเสริญเขาอย่างจริงใจได้เลยหรือ? พอได้เหรอ? เธอหมายความว่าอย่างไร? ถ้ามันอร่อยก็บอกมาเลย ถ้าไม่ก็แค่พูดมันออกมา นั่นมันคือการประเมินแบบไหน? หลังจากหยุดชั่วครู่เขาก็หยิบกาแฟแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน “ฉันจะดูบัญชีเสร็จเร็ว ๆ นี้ คืนนี้ฉันทำงานล่วงเวลาเพื่อเธอเลยนะ”แอเรียนตัวแข็งทื่อ "มันดึกแล้ว ทำไมคุณถึงตรวจสอบบัญชีให้ฉัน
การที่เขากอดเธอจากด้านหลังแบบนั้นทำให้เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เธอยอมจำนนเพื่อหนีจากตำแหน่งนี้โดยเร็ว "ก็ได้"เขายิ้มและปล่อยแขนออกจากรอบเอวของเธอเมื่อกลับไปที่ห้องนอน ทั้งคู่ก็นอนลงเคียงข้างกันแต่ดูเหมือนต่างคนต่างนอนไม่หลับ แอเรียนได้นอนทุกเวลาที่เธอต้องการ ไม่ว่ากลางคืนหรือกลางวันเธอจึงไม่ง่วงเลย แต่มาร์คนอนไม่หลับเพราะเธออยู่ข้าง ๆ เขา“เธออยากได้ลูกผู้ชายหรือผู้หญิง?” จู่ ๆ เขาก็ถามความมืดนั้น“ได้หมด” แอเรียนตอบทันที “ตราบใดที่เด็กเกิดมาอย่างปลอดภัยฉันก็ไม่สนว่าเขาจะเป็นเด็กผู้ชายหรือผู้หญิง นี่จะเป็นลูกคนเดียวที่ฉันสามารถมีได้ในชีวิตนี้ ฉันเลือกไม่ได้หรอก” เธอชะงักครู่หนึ่งแล้วถามว่า “แล้วคุณล่ะ?”เขาหันไปด้านข้างและเผชิญหน้ากับเธอ จากนั้นก็วางมือของเขาลงบนท้องของเธอเบา ๆ “ฉันด้วย ฉันรักเขา ไม่ว่าจะเป็นเด็กผู้ชายหรือผู้หญิง ตราบใดที่เขาเป็นลูกของเธอ”แอเรียนอธิบายไม่ถูกว่าเธอรู้สึกอย่างไรเมื่อได้ยินดังนั้น เธอคุ้นเคยกับท่าทางที่เย็นชาและห่างเหินของเขามากเกินไป แม้ว่าตอนนี้เขาจะมอบความอ่อนโยนทั้งหมดให้กับเธอแต่เธอก็ไม่สามารถชินกับมันได้ ท้ายที่สุดเธอต้องเผชิญกับอารมณ์ที่
หลังจากที่หายตกใจแล้วแมรี่ก็ยิ้มอย่างรู้เท่าทัน “ใช่ ใช่ ใช่ นายท่านทำอาหารมื้อเย็นให้เธอเทียบไม่ได้กับสิ่งที่เธอต้องทน ตอนนี้เขาทำตัวเหมือนผู้ชายมากขึ้น อย่างไรก็ตาม นายท่านได้ขอให้เธอหลีกเลี่ยงการเดินเล่นสวนวันนี้เนื่องจากหิมะอาจตก เขากลัวว่าเธอจะป่วยเอา ทางที่ดีควรหลีกเลี่ยงการป่วยระหว่างตั้งครรภ์ด้วยโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอไม่ควรกินยาตอนนี้ ตอนนี้นายท่านมีเธอและลูกน้อยที่อยู่ในท้องเธอ ครอบครัวของเธอก็สมบูรณ์แล้ว เราตั้งตารอวันนี้มาตั้งนาน”แอเรียนยังคงนิ่งเงียบขณะที่เธอจ้องไปที่ความสุขบนใบหน้าของแมรี่ เธอกลัวที่จะพูดทำลายความหวังของแมรี่ ทุกอย่างระหว่างเธอกับมาร์คดูปกติดีแค่เพียงผิวเผิน เพื่อเปรียบเทียบ ระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นกว้างใหญ่พอ ๆ กับเกรต ริฟต์ แวลลีย์ แม้มันจะถูกกู้กลับคืนมามันจะมีอะไรเหมือนเดิมหรือเปล่า? มันจะไม่มีช่องว่างได้อย่างไร?วันนี้ทาบิธาตื่นเช้าอย่างน่าประหลาด โดยปกติเธอจะนอนจนถึงสิบโมงเช้าในสภาพอากาศเช่นนี้ หญิงชราดูเหมือนจะอารมณ์ดีแต่อาการไอของเธอยังคงไม่ลดลง “แอเรียน ฉันอยากไปบ้านคุณป้าของเธอ”แอเรียนประหลาดใจ “คุณแน่ใจว่าอยากไปใช่ไหมคุณย่า?” ก่อนหน้า