บทที่ 693 ในที่สุดก็เข้าใจ

เอมิเลียจ้องไปที่ป้าอย่างว่างเปล่าด้วยดวงตาเบิกกว้าง

ไม่นานป้าก็จากไป และนำลูกอมผลไม้สองสามลูกมาใส่ไว้ในมือ ป้าพูดด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นและใจดีว่า “น้องเอ็มมี่ หนูเป็นเด็กดี อย่าร้องไห้เมื่อ หนูได้รับการฉีดยาในภายหลัง แล้วลูกอมเหล่านี้จะเป็นรางวัลของ หนู”

เอมิเลียมองดูขนมผลไม้ที่เธอโปรดปราน และพยักหน้าอย่างหนักแน่น

ป้าจึงเรียกหมอให้ฉีดยา แม้ว่ามันจะเจ็บมาก แต่เอมิเลียก็จำคำพูดของป้าไว้ไม่ให้ร้องไห้

มือเล็ก ๆ ของเธอกำลูกอมผลไม้แน่นราวกับว่าเธอกำลังจับโลกทั้งใบของเธอ

หลังจากฉีดยาแล้วหมอก็ออกไป หัวหน้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ายังมีงานอื่นที่ต้องดูแล เธอจึงจากไปเช่นกัน

เอมิเลียหยิบลูกอมออกมาอย่างมีความสุขและลอกกระดาษห่อออก และกำลังจะเอาเข้าปากของเธอ

ทันใดนั้นเอง เด็กหลายคนรีบออกไปคว้าขนมจากเธอ

ในความฝัน เธอไม่ได้ยินสิ่งที่ผู้คนพูดกัน

ทั้งหมดที่เธอเห็นคือการแสดงออกที่น่าเกลียดที่สุดและชั่วร้ายที่สุด บนใบหน้าเล็ก ๆ ที่ไร้เดียงสาของพวกเขา พวกเขาชี้มาที่เธอและสาปแช่งเธอ ตะโกนว่าเธอเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ต่ำต้อย! พวกเขาเรียกเธอว่า ชีวิตที่ต่ำต้อยไร้ยางอาย

คนที่ไม่เคยประสบด้วยตนเองจะไม่เคยคิดมาก่อ