บทที่ 66 ขอโทษเธอซะ

"คุณหมายว่าไง 'ไม่มีทาง'? รีบขอโทษคุณลีย์และคุณเจนนิงส์!” ลิลี่ โอแฮร์ ในที่สุดก็ตอบสนอง

แม้ว่าเธอจะยังไม่เต็มใจและถึงแม้ว่าความเกลียดชังของเธอที่มีต่อเนลล์จะลงสู่กระดูกของเธอ แต่เธอก็เข้าใจว่ากิดเดียน ลีย์ ไม่ใช่คนที่เธอจะรุกรานได้ ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างไม่เต็มใจว่า

“ฉันขอโทษค่ะ คุณลีย์ ” กิดเดียนเลิกคิ้ว

“ผมไม่รู้สึกถึงความจริงใจในคำขอโทษของคุณโอแฮร์เลย” ลิลี่กำหมัดแน่น

เช่นเดียวกับที่เธอรู้สึกอับอายมากขนาดนี้ในระหว่างที่เธอพบกับชายในตำนานและน่าทึ่งคนนี้เป็นครั้งแรก แต่มันก็ต้องอยู่ต่อหน้าเนลล์ด้วยเช่นกันความไม่เต็มใจและความขุ่นเคืองรุนแรงพุ่งเข้ามาในหัวใจของเธอ

แต่ทั้งหมดก็ถูกระงับทันทีที่เธอได้พบกับการจ้องมองที่เย็นชาของกิดเดียน เธอหายใจเข้าลึก ๆ และพูดอีกครั้งว่า

“ฉันขอโทษคุณลีย์ ฉันผิดไปแล้ว"

“คุณขอโทษใคร?”

“นาย…” ในที่สุดลิลี่ก็จับได้และมองไปที่เนลล์โดยไม่เต็มใจ

“ฉันขอโทษคุณเจนนิงส์”

ริมฝีปากของเนลล์โค้งงอ

"คุณพูดอะไร? ขอโทษ ฉันไม่ได้ยินเลย คุณช่วยพูดดังได้ไหม?” ลิลี่ โอแฮร์

“ ... ” ริมฝีปากของกิดเดียนโค้งงออย่างสนุกสนาน

เขาจับมือของเนลล์แล้วเขาก็เห็นด้วย

“ใช่ผม