ลมยามค่ำคืนพัดใบไม้แห้งหมุนขึ้นไปในอากาศ ก่อนที่จะร่วงหล่นลงสู่พื้นในห้องรักษาความปลอดภัย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตื่นขึ้นเพราะลมกระโชกแรงเขามองไปด้านหน้าด้วยสายตาที่ง่วงนอนมองเห็นเงาดำแวบผ่านมา แต่เมื่อเขากะพริบตามันก็หายไปแปลกมาก เขารู้สึกเหมือนตาพร่า?เขายืนขึ้นและขยี้ตา แต่ไม่เห็นอะไรเลยหลังจากมองไปรอบ ๆ เขาจึงนั่งลงอีกครั้งเซลีนไม่กล้าหยุดวิ่ง เพราะกลัวว่าใครบางคนอาจจะตามเธอทันเธอวิ่งจนมาถึงถนนใหญ่ และถอนหายใจด้วยความโล่งอกเธอยืนพิงอยู่ตรงนั้น เมื่ออยู่ตรงนี้เธอมีเวลาที่คิดว่าใครเป็นคนปล่อยให้เธอออกมา?ถ้าเธอเห็นไม่ผิดมีคนเดินออกไปตอนเธอตื่นเธอแน่ใจว่าชุดกุญแจและโทรศัพท์มือถือ ประตูที่เปิดอยู่เป็นความตั้งใจของคน ๆ นั้นหล่อนเป็นใคร?ทำไมหล่อนถึงทำมัน?หล่อนรู้จักเธอไหมนะ?เซลีนยืนอยู่ตรงนั้น และคิดว่าถ้าเธอหนีไปแบบนี้จะถือว่าแหกคุกหรือเปล่า?อาจจะไม่ใช่ เพราะเธอไม่ได้ถูกตัดสินว่ามีความผิดแค่ถูกควบคุมตัวชั่วคราวเท่านั้นถึงอย่างนั้นเธอก็อยู่ไม่เป็นสุขจริง ๆ ซิลเวียเพิ่งบอกให้เธออยู่ที่สถานีตำรวจ เพราะพวกเขากำลังคิดหาทางช่วยเธออย่างไรก็ตามเธอได้หลบหนี แล
สเตฟานียืนอยู่ที่ทางเข้าพร้อมกระเป๋าเดินทางใบเล็กอยู่ข้าง ๆ เธอ เมื่อเห็นเธอหันหน้ากลับมายิ้ม และพูดว่า “คุณเจนนิงส์ ฉันหวังว่าฉันจะไม่ได้รบกวนคุณ”เนลล์รวบรวมสติของเธอและเดินไปหา“เปล่าเลย”สายตาของเธอมองลงไปยังกระเป๋าเดินทางข้างสเตฟานี่และพูดด้วยความประหลาดใจว่า “คุณจะกลับแล้วเหรอ?”“ใช่ ฉันมาที่นี่เพื่อถ่ายภาพโปรโมตผลิตภัณฑ์ที่ได้เซ็นสัญญาไว้ที่บริเวณใกล้ ๆ เอง ฉันรู้ว่าคุณยายลีย์ อยู่ที่นี่ฉันจึงแวะไป แต่ฉันไม่สามารถหยุดงานหลายวันได้ฉันจึงต้องกลับวันนี้”เนลล์พยักหน้า“ฉันจะไปส่งคุณ”สเตฟานีส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร ฉันมาที่นี่เพื่อมาทักทายคุณเท่านั้น ผู้ช่วยของฉันรออยู่ชั้นล่างแล้ว ฉันไปเองได้”เนลล์ไม่รู้ว่าเธอมีมารยาท หรือไม่ต้องการให้ผู้ช่วยเห็นเธออย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ยืนกรานที่จะไปส่ง แต่พยักหน้าให้หล่อน“เดินทางปลอดภัยค่ะ”“คุณก็เช่นกัน”หลังจากที่สเตฟานี่จากไปแล้ว เนลล์ก็นึกถึงคำถามนี้ขึ้นมาเหตุผลเดียวที่ เซลีนหลบหนีและส่งข้อความดังกล่าวถึง แซลลี่ เพราะเธอได้รับข้อมูลบางอย่างใครเป็นคนให้ข้อมูลกับเธอ?สเตฟานี การ์เร็ต?ดูเหมือนน่าจะไม่ใช่แบบนั
ในสามวันนี้ เนลล์คงจะได้รับข่าวแล้วมีวิธีในการจัดการเธอสินะแม้ว่าเธอจะจับเนลล์ได้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรมันจะเปล่าประโยชน์งั้นเหรอ?เซลีนกำลังมีความเจ็บป่วยทางจิตอย่างไรก็ตามคน ๆ นั้นยังคงยืนยันที่จะเก็บเธอไว้ที่นี่และห้ามไม่ให้เธอออกไปไหนเธอจะได้รับการปล่อยตัว หลังจากผ่านไปสามวันเท่านั้นหลังจากการสู้รบในครั้งแรกเซลีนเริ่มใจเย็นลงอย่างช้า ๆเธอมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้า และคิดถึงความเป็นไปได้ที่อาจเกิดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้า ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นราวกับว่าเธอนึกถึงอะไรบางอย่าง“คุณมาจากตระกูลการ์เร็ตต์หรือเปล่า?”แน่นอนว่าผู้หญิงตรงหน้าขยับตัวด้วยความไม่สบายใจ“ไร้สาระ! ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลการ์เร็ตต์!”“ฉันไม่เชื่อ ถ้าคุณไม่ได้มาจากตระกูล การ์เร็ตต์ทำไมคุณถึงยังจะขังฉันไว้ที่นี่เป็นเวลาสามวัน? คุณคือ สเตฟานี การ์เร็ตต์ ใช่ไหม?”หญิงสาวร้องเสียงหลง“สเตฟานี การ์เร็ตต์ ไร้สาระ! เธอเป็นแค่ลูกนอกสมรสที่ไม่มีใครต้องการ อย่าเอาเธอมาเปรียบเทียบกับฉัน! ฉันจะไม่เปิดเผยตัวตนของฉัน ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำ ฉะนั้นฉันต้องไปแล้ว”หลังจากนั้นเธอก็หันกลับหลังและจากไปเซลี
กิดเดียนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากหางตาของเขา และหลังจากตัดการเชื่อมต่อการประชุมทางโทรศัพท์เขาก็ถามว่า “คุณกำลังทำอะไร?”เนลล์มองไปที่เขา “อ๋อ ไม่มีอะไรฉันแค่ดูแผนที่”เธอเม้มริมฝีปาก และครุ่นคิดอยู่สองสามวินาที แต่ในที่สุดก็บอกเขาเกี่ยวกับการหายตัวไปของเซลีนกิดเดียนรู้สึกแปลก ๆ เช่นกันหลังจากได้ยินเรื่องนี้เขาไม่ได้กังวลว่าเซลีนยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ แต่เมื่อเหตุการณ์นี้มันอาจจะลากเนลล์เข้าไปเกี่ยวข้องด้วยท้ายที่สุดเนลล์ต้องแกล้งทำเป็นว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอและในที่สุดก็เผยตัว ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเซลีน เนลล์จะถูกตำหนิได้เขาลุกขึ้นและเดินไปหาเธอเพื่อดูแผนที่“คุณกำลังพยายามหาว่า เธอหายไปไหน?”"ใช่" เนลล์พยักหน้าขณะที่เธอพลิกดูหนังสือเล่มเล็ก ๆ และชี้ไปที่มันกล่าวว่า“จินเฉิงตั้งอยู่ริมทะเล และที่พักที่เงียบสงบอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ เซลีนไม่กล้าขึ้นเครื่องบิน และจะเดินทางโดยเรือเท่านั้น ฉันอยากเห็นว่าเรือโดยสารเหล่านี้จะจอดที่ไหน และเธออาจจะลงที่ไหนสักที่"กิดเดียนหยิบหนังสือเล่มเล็กออก“ไม่เห็นต้องทำให้ยุ่งยากขนาดนี้!”เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรออก และถามอะไรบางอย่างห
หน้าของเนลล์เปลี่ยนไปทันทีเซลีนพูดต่อไปว่า “ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ฉันมีหลักฐานและพยาน ตอนฉันหนีออกมาฉันโชคดีที่ได้พบกับหญิงชาวประมงคนนี้ที่ใจดีเธอเป็นคนที่ช่วยฉัน”กล้องหันไปเห็นใบหน้าสีแทนคน ๆ นั้นพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ใช่ผู้หญิงคนนี้น่าสงสารที่ต้องเจอคนไม่ดี พวกเขาทรมานเธอโชคดีที่เธอกล้าหาญ และว่ายน้ำมาไม่กี่ไมล์ทะเล เพื่อหลบหนี แต่ถ้าเธอไม่มาพบฉันเธอคงจะถูกฉลามกินไปแล้ว!”เซลีนหันกล้องเข้าหาตัวเองอีกครั้ง และแสดงให้เห็นถึงบาดแผลที่ข้อมือและผิวหนังของเธอเนื่องจากมีการมัดมือ ข้อมือของเธอจึงเปลี่ยนเป็นรอยช้ำ ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายของเธอยังเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและขาของเธอยังมีรอยเลือดเป็นทางยาวซึ่งดูน่าสงสาร“ฉันได้แจ้งตำรวจไว้แล้ว ฉันเสียใจกับการกระทำของ เนลล์ เจนนิ่งส์ อย่างที่สุด ตอนแรกฉันคิดว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเรายังเป็นพี่น้องกัน แต่ตอนนี้เธอต้องการฆ่าฉันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะไม่ปรานีอีกต่อไป ฉันจะไม่เงียบอีกต่อไป ฉันจะใช้กฎหมายเป็นอาวุธ และทำให้เธอได้รับกรรมกับสิ่งที่เธอได้ทำ!นอกจากนี้ ตั้งแต่แรกเนลล์ ไม่ได้ถูกลักพาตัว แต่เธอซ่อนตัวอยู่ใน สถานที่พักผ่อนแสนสงบ นี่คือ
เนลล์หันหน้าไปมองซิลเวียเล็กน้อย “คุณย่าเจนนิงส์คุณแน่ใจหรือว่าทำลายหลักฐานทั้งหมดแล้วชัยชนะจะอยู่ในมือคุณ?”ใบหน้าของซิลเวียเปลี่ยนไป“แกหมายถึงอะไร? ฉันไม่เข้าใจว่าแกพูดอะไร!”“ย่าไม่จำเป็นต้องเข้าใจตราบใดที่พวกเขาเข้าใจ”ทันใดนั้นเนลล์ก็เปิดกระเป๋าของเธอ และหยิบปากกาบันทึกเสียงออกมาหลังจากนั้นการบันทึกในส่วนต่าง ๆ ของก็เริ่มเล่นบนเครื่องบันทึกทันทีทุกคนกลั้นหายใจและตั้งใจฟังพวกเขากำลังฟังข้อความที่ตัดตอนมาของการสนทนาระหว่างสี่คนจากครอบครัวเจนนิงส์ณอร์น “ใครก่อปัญหาที่นี่? ประการแรกมันเป็นเรื่องเดือดดาล และตอนนี้เป็นการโพสต์ออนไลน์ เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการต่อต้านครอบครัวของเรา!”ซิลเวีย “จะมีใครอีกล่ะ? คนที่กล้ากระจายข่าวนี้นอกจากผู้หญิงคนนั้นแล้วจะมีใครอีก!”ณอร์น “ตราบใดที่เราทุกข์ยากมันก็ยังมีความสุข! ยัยสารเลวนั่น ถ้ารู้เร็วกว่านี้ผมคงไม่ปล่อยให้มันโตมาถึงยี่สิบปีแน่! ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็ถูกกำจัดไปแล้ว ผมก็จะทำร้ายมันอีกครั้ง!”ซิลเวีย “เป็นเรื่องปกติที่จะพูดเรื่องนี้กับฉันเป็นการส่วนตัว แต่แกไม่ได้รับอนุญาตให้พูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าแซลลี และเซลีน”ณอร์น “ยังมีอะ
เธอพูดอย่างถูกต้องและสบตากับบอดี้การ์ดสองคน พวกเขาเดินไปข้างหน้าทันทีก่อนที่พวกเขาจะเข้าใกล้ แนนซี่ เมอร์เรย์ นำบอดี้การ์ดอีกสองสามคนไปขวางข้างหน้าโดยบังเนลล์ไว้ข้างหลังพวกเขาเวลาหยุดลงชั่วขณะแล้วมันก็ปะทุขึ้นเนลล์มองไปที่ซิลเวียและหัวเราะเยาะ "อะไรกันเนี้ย? เหตุใดคุณจึงพยายามหลีกเลี่ยงปัญหาจากที่นี่ล่ะ หรือคุณคิดว่าคุณสามารถพูดคำสองสามคำเพื่อปัดสิ่งต่าง ๆ ออกไปได้แล้วตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว?”เธอชูปากกาบันทึกเสียงขณะเผชิญหน้ากับสื่อ และกล้องถ่ายรูปและพูดว่า “ฉันสามารถรับประกันความถูกต้องของทุกสิ่งที่อยู่ในนี้ได้ ถ้าคุณไม่เชื่อฉันสามารถส่งให้ตำรวจตรวจสอบว่ามีการแก้ไขหรือเปล่า?”เมื่อพูดอย่างนั้นเธอก็ยื่นปากกาบันทึกเสียงให้เจ้าหน้าที่ตำรวจซิลเวียใกล้จะเป็นโรคประสาท“เนลล์ เจนนิงส์!”ณอร์นโมโหอย่างโกรธแค้นและพุ่งไปข้างหน้าเพื่อคว้าปากกาบันทึกเสียง แต่ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจขัดขวาง"คุณเจนนิงส์ นี่เป็นหลักฐานสำคัญโปรดอย่าเคลื่อนย้าย”ณอร์นโกรธมากและจ้องที่เนลล์อย่างเกลียดชังพูดว่า “เนลล์ เจนนิงส์! แกหวังจะได้เห็นครอบครัวเจนนิงส์ถูกทำลายจริง ๆ เหรอ? แกจะมีความสุขถ้าพ
คำพูดเหล่านั้นทำให้ทุกคนตกใจ!กิดเดียเดินขึ้นไปและจับมือเธอในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนั้นดวงตาที่แข็งกร้าวของเขาก็กวาดมองไปที่ใบหน้าของทุกคน“เริ่มจากวันนี้ผมขอประกาศอย่างเป็นทางการว่าภรรยาของผม เนลล์ เจนนิงส์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดของเธอก็ตาม เป็นเรื่องของผมด้วยและการที่ทำให้เธอขุ่นเคืองก็เหมือนทำให้ครอบครัวลีย์ทั้งหมดขุ่นเคือง! สำหรับแม่ภรรยาผู้ล่วงลับของผม ที่ได้รับอันตรายผมจะส่งคนไปสอบสวนเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว และหวังว่าตำรวจจะมีความยุติธรรมในการจัดการกับเรื่องนี้เพื่อรักษาความยุติธรรมให้กับวิญญาณที่ดีด้วย!”เจ้าหน้าที่ตำรวจจากจินเฉิงอยู่กับครอบครัวลีย์เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็รีบพูดว่า “แน่นอน! ไม่ต้องห่วงคุณลีย์ ผมจะดูแลเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวและไม่ปล่อยให้ฆาตกรหลุดมือไป!”กิดเดียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และเดินเข้าไปพร้อมกับเนลล์เจนนิงส์ที่มาเพื่อจับคนบนเกาะนี้ เหมือนเรื่องตลกที่เริ่มต้นและจบลงด้วยความวุ่นวายซิลเวียและคนอื่น ๆ ที่เป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมถูกตำรวจนำตัวออกไปเนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกิดเดียนตำรวจจึงไม่กล้าดำเนินการอย่างสะเพร่าเป็นความตั้ง