Share

บทที่ 93

เมเรดิธเงยหน้าขึ้นมองมาเดลีน ด้วยความหยิ่งผยอง ความโกรธของเธอต้องมาจากความอัปยศอดสูจากการกระทำของเจเรมี่ในบ่ายวันนี้

มาเดลีนหัวเราะเบาๆ “แล้วทำไมคุณถึงโกรธขนาดนี้ถ้าคุณแน่ใจว่าเขาแค่จูบฉันเพื่อความสนุกเท่านั้น? ทำไมต้องใช้เงินมากมายเพื่อให้ใครหลายๆคนส่งข้อความพวกนั้นมาให้ฉัน?”

“เธอ…” คำพูดแปรเปลี่ยนเป็นก้อนจุกที่ลำคอของเมเรดิธ ทำให้หล่อนพูดไม่ออก

มาเดลีนเปิดฉากขึ้น “นั่นคือเหตุผลว่าทำไมที่เธอให้คนรับใช้ของบ้านนี้โทรหาฉัน? เธอเรียกฉันมาที่นี่เพื่ออะไร?”

“ธุระสำคัญอย่างเเน่นอน” รอยยิ้มของเมเรดิธเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัวเมื่อจู่ๆเธอก็คว้าข้อมือมาเดลีน ดวงตาของเธอแข็งกร้าวและดุดัน “ทำไมถึงไม่หายไปสักทีล่ะ มาเดลีน? ฉันต้องเตือนกี่ครั้งว่าเจเรมี่เป็นของฉัน?” ตอนนี้เเกสมควรได้รู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อกล้าที่จะขโมยผู้ชายของฉัน

“ลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าทำไมเเกถึงเข้าคุก? ลืมไปหรือเปล่าว่าเจเรมี่ฆ่าลูกที่ไม่ได้รับการยอมรับในท้องของเพื่อปลอบใจฉันได้ยังไง? ลืมไปเเล้วว่าปู่ของเเกที่ป่วยทางจิตได้เสียชีวิตไปแล้ว?”

รอยยิ้มของเมเรดิธกลายเป็นปีศาจต่อหน้าต่อตาของมาเดลีน

เมื่อมองไปที่สิ่งเลวร้ายที่เมเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status