บทที่ 99

เมื่อได้ยินทุกคำที่เปล่งออกมาจากปากของมาเดลีน เจเรมี่ขมวดคิ้ว หัวใจของเขาเต้นผิดปกติในทันที

“เจเรมี่ ถ้าไม่ฆ่าฉันในวันนี้ จำไว้ฉันจะฆ่านายและล้างแค้นให้กับลูกของฉันแน่นอน”

ดวงตาที่ชัดเจนของเธอนั้นแน่วแน่เช่นเดิม

เจเรมี่ยิ้มอย่างเมินเฉย “งั้นหรอถ้างั้นผมจะรอวันนั้น”

เขาลุกขึ้นยืนในขณะที่พูดและจากไปโดยทิ้งเธอไว้แบบนั้น

หลังจากเฝ้ามองร่างสีดำที่ค่อยๆเลือนหายไป มาเดลีนเองแทบจะหมดทั้งเรี่ยวแรงและเลือดของเธอในขณะที่เธอเอนกายลงบนโกศของปู่ของเธอ

น้ำตาอุ่นๆเอ่อล้นอีกครั้งแต่หัวใจของเธอด้านชาไปหมดเพียงเพราะด้วยความเจ็บปวดที่เข้ามาแทนที่

ดูเหมือนว่า ทุกอย่างมันยังไม่จบสิ้นเมื่อเมเรดิธปรากฏตัวขึ้นอย่างฉับพลัน

เมเรดิธถือมีดปอกผลไม้จังหวะที่เธอเห็นมาเดลีนนอนอยู่บนพื้นขณะที่โอบอุ้มโกศเอาไว้แน่น เมเรดิธตรงดิ่งเข้าไปหามาเดลีนแทบจะทันทีและเธอย่อตัวลง เอื้อมมือไปดึงผมสั้นของมาเดลีนขึ้น

“จิ๊ จิ๊ ฉันบอกแล้วว่าอย่าต่อต้านฉันเป็นไง ตอนนี้รู้สึกกลัวขึ้นมาหรือยัง?”

มาเดลีนหัวเราะเยาะหล่อน ไม่ต้องการเสียลมหายใจและพลังงานของเธออีกต่อไป “เมเรดิธ ยัยผู้หญิงอสรพิษ ฆ่าฉันสิถ้ากล้ามากพอ!”

“ฮ่าฮ่า…เธออยากตา