Share
บทที่ 143
Related chapters
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 144
วอลทซ์เริ่มโกรธมากขึ้น แม้แต่ฝูงชนก็รวบรวมความกล้าเพื่อเริ่มนินทาเกี่ยวกับการปรากฏตัวของดิกคินสัน...“คุณวิลเก็บแร่ไว้ที่นี้มามากกว่าหนึ่งปีแล้วแต่ไม่มีใครอยากที่จะได้มันไป”“ดูสิ มันกร่อยขนาดนี้ แล้วจะกลายเป็นหยกไปได้ยังไง? ไม่ว่าใครที่มีประสบการณ์การพนันต่างรู้ดีว่าหินนั่นมันแค่หินไร้ค่า มีแค่คนไม่มีประสบการณ์เท่านั่นแหละที่จะเห็นต่าง”“ในฐานะที่เป็นพี่ชายของนายหญิงเฟลอร์ เธอคิดว่าเขารู้ดีกว่าเหรอ ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่?”วอลทซ์เหลือบไปที่อเล็กซ์หลังจากจบประโยคถากถางนั่น เธอแสดงท่าทีหงุดหงิดและรำคาญอย่างเห็นได้ชัดอเล็กซ์หันไปทางดิกคินสันและค่อย ๆ พูดอย่างใจเย็น “ถ้าด้านในของหินก้อนนี้เป็นหยกขึ้นมา นายจะทำยังไง?”คิกคินสันหัวเราะ “ถ้าหินส้วมซึมอันนี้มีหยกขึ้นมาจริง ๆ ฉันจะกินมันเข้าไปเอง”“โอเคงั้น คุณพูดแล้วนะ”ทันใดนั้น อเล็กซ์จำได้ว่าก่อนหน้านี้ชารีสก็พูดบางอย่างคล้ายคลึงกัน เขาไม่ได้แค้นเคืองใจและปล่อยเธอไปอย่างง่ายดาย...แต่ผู้ชายคนนี้กลับเป็นอีกกรณีหนึ่ง“ขอโทษนะครับ ช่วยตัดมันให้ผมหน่อยได้ไหม ระวังนิดหนึ่งนะครับ” อเล็กซ์พูดกับช่างตัดหินวอลทซ์ดึงมุมเสื้อของเขา “กลับ
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 145
ดิกคินสันไม่ใช่คนเดียวที่ตกใจฝูงชนต่างตาโตและอ้าปากค้าง พวกเขาต่างพากันดันกันไปมา พยายามที่จะมองไปทีหินให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ บางคนถึงขั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อถ่ายรูป พวกเขาต้องการที่จะอัพเดทลงบนโลกโซเชียลเพื่อเป็นบุญตาครั้งหนึ่งในชีวิตส่วนคุณวิล เจ้าของร้านตัวเขาเริ่มกลายเป็นสีเขียวเช่นกันหลังจากที่เห็นมรกตในแร่ก้อนนั้น แม้เพียงผิวเผินเล็กน้อย เขาก็เห็นแสงเรือนรองและสีสันสดใส นี่เป็นชิ้นที่หายากที่สุด ตามมูลค่าในตลาดมันสามารถขายได้มากกว่าหนึ่งพันล้านเหรียญพวกเขากำลังพูดถึงเงินพันล้านเหรียญอยู่นะ!เขาเก็บแร่ชิ้นนี้ไว้เป็นปี ๆ แต่ก็ไม่เคยเห็นค่าของมันเลย เขาเสียใจกับการตัดสินใจอย่างมากแต่ถึงอย่างนั้น การพนันขึ้นอยู่กับโชคเพียงสิ่งเดียวในฐานะที่อยู่ในอุตสาหกรรมเหมืองมาช่วงเวลาหนึ่ง แต่นี้กลับเป็นครั้งแรกที่คุณวิลเคยเห็นอัญมณีที่มีค่าขนาดนี้ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนพูดขึ้นมา “คุณจะขายมรกตหรือเปล่า? ผมจะซื้อในราคา 800 ล้านเหรียญ!”อเล็กว์มองจ้องไปที่มรกตต่อ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงแก่นของพลังฉีที่ถูกกักเก็บอยู่ในอัญมณี เขาพอใจและเพิกเฉยต่อข้อเสนอของชายวันกลางคนโดยสิ้นเชิง
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 146
เนื่องจากความสามารถและพัฒนาการในการต่อสู้ของวอลทซ์ทำให้เธออยากจะที่สั่งสอนบทเรียนให้กับคนน่ารังเกียจอย่างนี้ ดังนั้นเธอจึงตบเขาอย่างไม่ลังเล“นี่เฟลอร์ ก่อนหน้านี้เธอเคยแพ้ฉันไปแล้วนะ จำไม่ได้เหรอ? แขนหายแล้วเหรอ?”ก่อนหน้านี้ แขนของเฟลอร์ได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของเขาเมื่อได้ยินบทพูดแบบนั้น ฝูงชนก็ต่างพากันแยกย้ายไปทันทีแต่การต่อสู้ก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่อย่างที่ทุกคนคิดดิกคินสันเหวี่ยงขาไปทางวอทลซ์ แต่เธอก็สามารถคว้าข้อเท้ามาแล้วเหวี่ยงเขาลงไปกับพื้น แขนของดิกคินสันกระแทกและหัก เพราะกระแทกเข้ากับแร่ก้อนหนึ่ง “ให้ตายสิ! ดูเหมือนจะเก่งขึ้นมาหน่อยหนึ่งแล้วสิ!”ใบหน้าของวอทลซ์เผยรอยยิ้มที่เกิดจากความภาคภูมิใจ “เฮ้ดิกกี้ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกจำไว้ เออแล้วอีกอย่าง กินเข้าไปสะ ไอ้ขี้แพ้”เธอหยิบก้อนหินขนาดเล็กและยัดเข้าปากของดิกคินสัน ด้วยความคมของหินที่ให้มันบาดปากจากด้านใน และมีเลือดไหลออกมาหน้าเคย์เดนเริ่มซีดและกรามเริ่มสั่นเล็กน้อยเขาจดจำผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ อเล็กซ์ได้แล้วว่าเธอคือ นายหญิงเฟลอร์ แห่งกลุ่มบริษัท เธาซันด์ ไมล์ ก่อนหน้านี้ที่คิดจะปล้นพวกเขาให้หมดตัว กลับกลายเป็
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 147
อเล็กซ์ต่อว่าตนเองและรีบขับรถไปยังแอสเส็กซ์วิลล่า เขาอดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำในใจระหว่างทางไปที่นั่น‘จะใครไปรู้ว่าแคลร์ก็เล่นพนันหินหยกที่ถนนแอนทีคเหมือนกัน? เธอจะเห็นไหมนะ? ถ้าเธอรู้ว่าผมได้ของหายากอย่างมรกตแก้วจากแน่ทั้งสามที่เราซื้อมา เธอต้องบังคับให้เรามอบมันให้ เหมือนที่ทำมาตลอด!’โชคไม่ดีที่อเล็กซ์กลับเจอชั่วโมงเร่งด่วนในรัฐแคลิฟอร์เนียเพราะถนนทุกเส้นมีรถติดอย่างคับคั่งอเล็กซ์ใช้เวลาสี่สิบห้านาทีก่อนที่ถึงแอสเส็กซ์วิลล่าในขณะที่ถึงทางเข้า เขาเห็นว่าสมาชิกทั้งสามคนอยู่กันพร้อมหน้าด้านในบ้านยังมีผู้ชายสองคนและผู้หญิงอีกหนึ่งคนอีกด้วย อเล็กซ์จำผู้หญิงคนนั้นได้ ผู้หญิงวัยกลางคนและเป็นเพื่อนสนิทของแคลร์ พวกเขาอยู่ด้วยกันบ่อยครั้ง เขายังจำได้เลือนลางว่าชื่อของเธอคือ ลูเซีย วิทนีย์ลูเซียกำลังพูดกับแคลร์อยู่ “นี่แคลร์ แบรนดอน เขาเป็นคนดีนะ ฉันเห็นเขามาตั้งแต่ยังเล็กรู้ไหม? เขาเป็นผู้จัดการแผนกของหลายบริษัทและรายได้ทั้งหมดของเขามากกว่าสิบล้านเชียวนะ จะไปหาแบบนี้ได้ที่ไหนอีก? เธอไม่ต้องคืนเงินห้าล้านก็ได้แค่ตอบตกลงก็พอ เราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน ใช่ไหม?”อเล็กซ์เริ่มโกรธทันทีที่ได้
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 148
แคลร์กระโดดออกจากเก้าอี้พร้อมเบิกตากว้าง “อะไรนะ? รถคันนี้ราคายี่สิบล้าน? แกเอาเงินขนาดไหนมาจากไหน?” อเล็กซ์ไม่ได้สนใจคำพูดของแคลร์สิ่งที่เขาต้องการคือแค่จัดการปัญหาและรีบกลับบ้านโดยเร็วที่สุด เขายังคงต้องการที่จะค้นคว้าเกี่ยวกับเตาแปรแร่ธาตุ “ขอดูหลักฐานการกู้ยืมเงินและส่งเลขที่บัญชีให้ผมด้วย ผมจะคืนเงินส่วนที่เธอติดไว้ให้”ลูเซียจ้องมองเขาอย่างเหลือเชื่อ “แกมีเงินขนาดนั้นเหรอ? ทุกคนต่างรู้ดีว่าแกอ้อนวอนและคร่ำครวญขอเงินหนึ่งล้านเหรียญ อย่าทำอวดดีไปหน่อยเลยถ้าแกรับผิดชอบไม่ไหว!”อเล็กซ์เหลือบมองลูเซียอย่างเย็นชาราวกับว่าจ้องเข้าไปในจิตวิญญาณของเธอ ทำให้เธอขนลุก หนาวสั่นลงจนถึงกระดูกดำ“ลูเซีย แม่ยายของผมอาจจะไม่ใช่คนที่ฉลาดที่สุด แต่อย่าคิดแม้แต่จะหลอกเธอ ถ้าผมรู้ว่าพวกคุณสองคนรวมหัวกันเพื่อหลอกหลวงทั้งเธอและเงินของเธอ คุณไม่ตายดีแน่ ไม่มีใครช่วยหนุนหลังให้คุณได้หรอก” อเล็กซ์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแคลร์กระทืบเท้า “แกเรียกใครว่าโง่?”อเล็กซ์เมินเสียงตะโกนของอีกครั้ง“ไอ้เด็กเหลือขอ แกกล้าขุ่มขู่พวกเราเหรอ?” สามีของลูเซีย ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เธอยกแขนของเขาขึ้นเพื่อฟาดอเล็กซ์อเล
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 149
เบียทรีซจ้องไปยังโทรศัพท์ของเธอและเปิดกลุ่มแชทขึ้นมา จากนั้นก็เจอกับคลิปวิดีโอที่พูดถึงทั้งโดโรธีและแคลร์ขยับเข้ามาใกล้เพื่อดูคลิปวิดีโอด้วยกันแม้แต่โดโรธีที่เป็นประธานของบริษัท แอสเส็กซ์ ประจำสาขาทางเมืองตอนใต้ เธอก็ยังสนใจการทำเงินจากห้าล้านเหรียญเป็นห้าพันล้าน ใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ เธออยากที่จะเห็นว่าเจ้าชายการพนันหินหยกเก่งขนาดไหนเธอดูสนใจอุตสาหกรรมการพนันหินหยกทันตาก่อนหน้านี้ เธอมีเพื่อนคนหนึ่งที่ชอบการพนันหินหยกมาก แต่ตอนนี้เขาสูญเสียทุกอย่างไป หนี้สินของพวกเขาอยู่ทั่วทุกแห่ง และสิ่งเดียวที่ทำได้ในตอนนั้นคือละทิ้งชีวิตและซ่อนตัวจากหนี้สินก้อนโต แม้ในตอนนี้ก็ไม่มีใครหาพวกเขาเจอ...ดังนั้น โดโรธีเลยรู้ว่าการพนันหินหยกเป็นยังไง มันต้องอาศัยโชคอย่างเดียวจริง ๆ แม้แต่เทคโนโลยีที่ล้ำสมัยที่สุดก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่าด้านในของแร่มีหยกจริง ๆ หรือเปล่าโดยที่ไม่ต้องตัดพวกมันอย่างไรก็ตาม เจ้าชายการพนันหินคนนี้กลับได้มรกตหายากมาจากแร่ทั้งสามที่เขาซื้อ‘โชคช่วยหรือเปล่านะ?’‘ถ้าใช่ เขาต้องเป็นคนที่โชคดีที่สุดมากแน่ ๆ!’เบียทริซอธิบายอย่างตื่นเต้น “คนทั่วไปไม่สามารถแยกแยะแร่ท
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 150
ทั้งแคลร์และเบียทริซไม่ได้เหลือช่วยได้เท่าที่ควร พวกเขามีแต่จะนำความหายนะมาให้โดโรธีเท่านั้นแคลร์ชี้ไปที่อเล็กซ์ “เรายังไม่ได้ทำอะไรกินเลย ไปทำอะไรมาให้พวกเรากินหน่อย!”โดโรธีพูด “คุณไม่ต้องทำหรอก มันค่อนข้างดึกแล้ว ไปหาอะไรกินข้างนอกกันเถอะ ฉันจะเลี้ยงสุกี้หม้อไฟทุกคนเอง”ทันใดนั้น แคลร์หันไปทางอเล็กซ์และพูด “นายออกไปได้แล้ว เราไม่เลี้ยงมื้อค่ำให้คนนอก”เบียทริซเสริม “ที่จริงแล้ว เราไม่ใช่คนใจบุญขนาดนั้น”โดโรธีกำลังจะคุมสติไม่อยู่ ‘อเล็กซ์มาที่นี้เพื่อช่วยเหลือพวกเรา ต้องเสียเงินห้าล้านเพราะแม่ ทำไมแม่ถึงพูดกับเขาอย่างนิ่งเฉยได้ขนาดนี้นะ? ไม่ละลายใจบ้างเลยเหรอ?’ก่อนที่โดโรธีจะทันได้พูด อเล็กซ์ก็พูดขึ้นมา “ไม่เป็นไรครับ ยังไงผมก็มีเรื่องที่ต้องทำอยู่แล้ว ผมจะกลับแล้ว โดโรธี...คุณอย่ากดดันตัวเองมากเกินไปนะ ถ้าคุณไม่มีเงินพอ ผมจะหาวิธีมาช่วย”แคลร์โกรธ “แกจะหาทางมาช่วยงั้นเหรอ? แล้วมันคืออะไรล่ะ? เช็คปลอมอีกเหรอ? แกเป็นได้แค่คนขี้แพ้เท่านั้นแหละ ไปสะ! ฉันรำคาญเกินทนที่ต้องมาเห็นหน้าแก”อเล็กซ์คิดในใจ ‘ผู้หญิงคนนี้ชั่งไม่มีเหตุผลเอาสะเลย’เขาไม่ต้องการที่เสียพลังงานเพื่อเถียงก
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 151
อเล็กซ์พยายามดึงเตาโบราณออกจากหัวและก็สำเร็จจากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปที่โต๊ะ และเริ่มร่างบางอย่างลงไปที่สมุดบันทึก สองวันที่ผ่านมา เขาใช้สมุดหมดไปเจ็ดเล่มด้วยกัน ทั้งหมดเต็มไปด้วยสัญลักษณ์แปลก ๆ ที่วอลทซ์ไม่คุ้นเคย“ฉันน่ะชอบเด็กที่ตั้งใจเรียนเอามาก ๆ เลยค่ะ พี่ดูเท่มากเลยตอนกำลังตั้งใจทำงาน!”วอลทซ์นั่งลงบนโต๊ะและตักไอศครีมเพื่อป้อนเข้าปากของอเล็กซ์ อเล็กซ์ที่กำลังมีสมาธิกับการเขียน เขาจึงเมินเธอโดยสิ้นเชิง หลังจากที่เขียนตราสัญลักษณ์ทั้งหมดที่นึกขึ้นได้ลงไปเรียบร้อย เขาก็ได้วางปากกาลงและถอนหายใจอย่างโล่งอกราวกับได้ภูเขาออกจากอกจากนั้นเขาก็รู้สึกกระหายน้ำมาก ไอศรีมหนึ่งช้อนไม่เพียงพอเต็มความกระหายนั้น เขาเลยหยิบไอศครีมทั้งถังไปแล้วกินมันจนหมดเกลี้ยง“พี่คะ ฉันอิ่มจนกินต่อไปไม่ไหว ฉันก็เลยบ้วนที่เหลือกลับลงไป”อเล็กซ์ค้างไปหลังจากได้ยินประโยคนั้นเขาจึงพ่นไอศครีมรสมิ้นต์เข้าไปที่หน้าของวอลทซ์ทันทีหลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง อเล็กซ์เริ่มที่จะดำเนินการซ่อมเตาแปรธาตุโทรม ๆ อเล็กซ์เข้าใจตราสัญลักษณ์โบราณได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เนื่องจากมันค่อนข้างจะอยู่ในระดับที่สูงพอสมควร เขาพบว่าตร
Latest chapter
