บทที่ 145

ดิกคินสันไม่ใช่คนเดียวที่ตกใจ

ฝูงชนต่างตาโตและอ้าปากค้าง พวกเขาต่างพากันดันกันไปมา พยายามที่จะมองไปทีหินให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้

บางคนถึงขั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อถ่ายรูป พวกเขาต้องการที่จะอัพเดทลงบนโลกโซเชียลเพื่อเป็นบุญตาครั้งหนึ่งในชีวิต

ส่วนคุณวิล เจ้าของร้านตัวเขาเริ่มกลายเป็นสีเขียวเช่นกันหลังจากที่เห็นมรกตในแร่ก้อนนั้น แม้เพียงผิวเผินเล็กน้อย เขาก็เห็นแสงเรือนรองและสีสันสดใส นี่เป็นชิ้นที่หายากที่สุด ตามมูลค่าในตลาดมันสามารถขายได้มากกว่าหนึ่งพันล้านเหรียญ

พวกเขากำลังพูดถึงเงินพันล้านเหรียญอยู่นะ!

เขาเก็บแร่ชิ้นนี้ไว้เป็นปี ๆ แต่ก็ไม่เคยเห็นค่าของมันเลย เขาเสียใจกับการตัดสินใจอย่างมาก

แต่ถึงอย่างนั้น การพนันขึ้นอยู่กับโชคเพียงสิ่งเดียว

ในฐานะที่อยู่ในอุตสาหกรรมเหมืองมาช่วงเวลาหนึ่ง แต่นี้กลับเป็นครั้งแรกที่คุณวิลเคยเห็นอัญมณีที่มีค่าขนาดนี้

ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนพูดขึ้นมา “คุณจะขายมรกตหรือเปล่า? ผมจะซื้อในราคา 800 ล้านเหรียญ!”

อเล็กว์มองจ้องไปที่มรกตต่อ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงแก่นของพลังฉีที่ถูกกักเก็บอยู่ในอัญมณี เขาพอใจและเพิกเฉยต่อข้อเสนอของชายวันกลางคนโดยสิ้นเชิง