MABIGAT NA BUMAGSAK ang mga mata ni Rohi sa lamang wine ng basong kanyang tangan. Hindi niya alam ang tungkol doon. Ngayong nalasing ang dalaga saka pa lang niya nalaman na may ganun palang eksena at namagitan sa kanilang ni Daviana. Kumabog na ang kanyang puso. Para itong ginigiba sa bilis ng dagundong at ng tibok. Humigpit na ang hawak niya sa baso ng wine. Hindi siya dapat magpahalata na apektado. Ang kailangang makita ng dalaga ay wala lang sa kanya ang bagay na iyon.
“Paano mo iyon ginawa? Marunong ka ba noon?” medyo amaze na tanong ni Rohi kahit kabado na.
“Oo, hindi ba itinuro sa inyo iyon noong nag-aaral ka pa? Madali lang naman. Nagawa nga kitang iligtas hindi ba? Kung hindi ako marunong e 'di sana wala ka na ngayon. Mouth to mouth breathing lang iyon. Parang bibigyan kita ng hangin sa katawan para makahinga ka. Ganun lang naman iyon ka-simple, Rohi.”
Naitindihan na agad ni Rohi ang kanyang mga sinasabi. Malinaw na rumihistro iyon sa kanyang malikot na imahinasyon. Napaiwas
