HUMINGA MUNA NANG malalim si Daviana bago niya piniling magsalita. Kailangan niyang mailabas ang saloobin niya. Hindi pwedeng side lang ni Melissa ang alam ng lalaki. Dapat alam din nito ang side niya kung saan siya nanggagaling.
“Hindi ko siya itinulak. Alam na alam iyon ni Melissa. Hindi mo ba makita kung sino sa aming dalawa ang hindi nagsasabi ng totoo? Sa tingin mo, Warren, makakaya kong gawin iyon ha?”
“Viana—”
“Ano? Siya na naman ba ang papaniwalaan mo? Alam ko naman na palagi namang siya!”
Humalukipkip na doon si Warren na matamang tiningnan na ang mata ng dalaga.
“Sige, ipagpalagay na natin ganun ang nangyari pero bakit hindi ka man lang nag-react. Hindi mo man lang siya tinulungan? Nakatunganga ka lang doon na parang nasisiyahan ka pa.”
Umakyat na sa kanyang bunbunan ang inis na nararamdaman ni Daviana. Bakit parang kasalanan niya pa ang nangyari gayong wala naman siyang ginagawang masama sa babae.
“Warren, nagulat ako! Malay ko bang magpapatihulog siya doon?” gigil na
