“Nat,” nanginginig ang boses ni Nilly na puno ng emosyon. “Pasensya ka na. Wala akong silbi bilang kaibigan. Hindi kita natulungan. Sana may nagawa ako.”
“Tama na, huwag kang umiyak.” Bahagyang ngumiti si Natalie, sabay abot ng panyo para punasan ang luha ng kaibigan. “Ngayon na alam mo na ang lahat, mangako ka sa akin. Iisa lang ang hinihingi ko sayo. Please, huwag mong mababangit kay Chandon ang bagay na ito. Pareho nating nakita kung ano ang ginawa niya kay Irene at kung ano ang kinahinatnan ng ginawa niya. Huwag mo siyang hayaang gumawa muli delikadong bagay na ikakapahamak niya.”
“Huwag kang mag-alala. Nangangako ako.” Naalala din nito ang dating gulong kinasangkutan ni Chandon at napakagat-labi ito. “Babantayan ko siya at titiyaking hindi na siya gagawa ng kung ano.”
Pagkatapos, niyakap niya nang mahigpit si Natalie saka nagsalita. “Pero ikaw, mangako ka rin. Huwag mo nang dalhin mag-isa ang lahat ng ito. Pakiusap. May mga kaibigan ka, okay?”
“Nangangako ako.”
Matapos a
