ВойтиShare
Chapter Two
Последнее обновление:
2021-09-02 16:48:45“ I finally found you.” Eh? Finally- finally found you pinagsasabi nito? Is he crazy?
Tinapos ko muna ang gawain ko at itinabi ang basurahan. At muling hinarap ito.
“ S- Sir? Kumain ka na ba? Mukang hindi ka kase okay, eh.” Napakunot na lang ang noo nito sa sinabi ko.
“ Kung wala kang magawa sa buhay mo Kuya umalis ka na lang, nag ta-trabaho ako, ” seryoso kong wika.
" I'll be back and confirm it again. But, I'm sure.... you're Alice. Hundred percent sure. ” Saka ito umalis. Weird.
Ibinalik ko na lang sa pwesto ng cashier ang basurahan.
Nang matapos ang maghapon ay napatingin ako sa estudyanteng nag sisi-uwian at nag tatawanan. Agad ko rin na iniwas ang paningin ko at naglakad na lang. Gusto ko namang mag pahinga at kulitin si Kuya.
“ I'm home.” wika ko papasok ng bahay.
“Hello, Home. Pano ba 'yan Juliet ang Kuya ang nauna. Ikaw magluluto,"
“ Tngna nam—”
“ At sinong nagturo sa’yo mag mura, ha? ” Ba’t ka nag-tatanong eh naririnig ko ‘yon sayo?
“ Biro lang naman.” Saka ako ngumiti ng peke.
“ Sige na mag luluto na ako,” sabi ko at agad na pumasok ng kuwarto at nagpalit ng damit.
“ By the way, birthday mo bukas. Anong gusto mong regalo?” Napahinto ako papasok ng kusina. Hinarap ko si Kuya at ngumiti.
“ Wala, okay na yung konteng salo-salo,” sincere kong wika.
“ Sinungaling. ” Nanlaki naman ang mata ko. Me? Why would I lie?
“ Nakita kita kanina. Gusto mo bang mag- aral? ” Napatungo naman ako. Gusto ko man na sabihin na ‘Oo, gusto kong mag-aral’ pero kukulangin kami.
“ Ayaw ko. At ‘saka nag-ta-trabaho ako. Kaya siguradong hindi ko kayang pagsabayin ‘yon, sige na magluluto na ako mag memeryenda pa si Mama pagdating! ” sabi ko. Sa totoo lang gusto kong mag-aral. Para makuha ko rin yung strand na gusto ko. I admit. I'm jealous to those students wearing their uniform. Talking and laughing to their friend's. But I'm okay, okay lang ako sa ganitong buhay. May trabaho ako at kaya kong bilhin ang gusto ko kung makakapag-ipon ako.
“Nasa mesa yung manok ah! ”S
sabi nito. Agad naman akong nagtungo do’n.
Agad ko naman itong hinugasan at niluto. Inadobo ko na lang ito since na ‘yon naman ang lagi kong niluluto kapag ako ang nasa kusina.
Naghain na rin ako sa mesa para pagdating ni mama sa trabaho n'ya ay kakain na lang s'ya at mag papahinga. Dapat nga nakatahan na lang 'yun dito kaya naman namin ni kuya. ‘Di rin nagtagal ay naka-uwi rin si mama ‘saka kami nag-simulang kumain. Pagkatapos—
“ Sino mag huhugas?” tanong ni Mama. Napatingin naman ako kay Kuya na nakatingin din sa akin. Why are you looking at me like that?
“ Oh, anong tingin ‘yan? ” wika ko habang nakataas ang kilay.
“ Sige na, bawal ako magbasa ng kamay eh. Ang bibigat kaya ng binuhat ko kanina, ” nakikiusap na boses nito. Napataas ang ulit ang kilay ko.
“ Saan sa ml? ” Napakunot naman noo nito.
“ Joke lang, sige na ako na maghuhugas. Magpahinga ka na muna Mama, ikaw din Kuya. Ako na bahala dito,” sabi ko. No choice eh, ano magagawa ko since may point naman si Kuya Jake.
“ Sige, pagkatapos mo tumulog ka nang maaga, ” bilin sa akin ni Mama bago nag-tungo ng kuwarto nya. May kanya-kanya kaming kuwarto pero maliit. At kasya naman ang gamit ng isang tao sa loob.
Nang maka-alis sila ay agad kong sinalansan ang hugasin. Pagkatapos kong maghugas ay kinuha ko ang cellphone ko.
‘Pagkatapos mo tumulog ka ng maaga.’ Naalala ko ang sinabi ni mama. Minsan lang naman ako mag- cellphone. Nag- online ako at nag- log out din naman agad pagkatapos makita ang notification ko. ‘Saka ako nagpunta ng gallery upang tignan ang mga picture ko, namin ni Mama at Kuya.
Bigla kong naalala kanina 'yung lalaki. Babalik daw s’ya, parang ayaw ko na tuloy pumasok sa trabaho ‘di- bale. Day off ko naman bukas. Ano kayang magandang gawin bukod sa kumain.
Naiisip ko pa lang yung cake nagugutom na ako.
Nag F******k ako ulit at nag- scroll. Pagkatapos din ay agad akong nag log out. Inaantok na rin ako. Pumasok na ako sa kuwarto ko at ibinagsak ang sarili ko. Inilibot ko ang paningin ko.
Kailan kaya lalaki tong kuwarto ko. Yung tipong didikitan ng poster. Puno ng albums at manga. Kailan kaya kami yayaman? Hintay lang pag nakahanap ako ng magandang trabaho. Medyo kapos ako sa suweldo ko. Five thousand sa isang buwan, hindi rin naman nagkakasya since na madami kaming babayarin na utang, bukod sa bahay.
Kinuha ko muli ang cellphone ko at nag- F******k. Sa totoo lang, boring kapag puro F******k ka lang. Pero may oras na nag-e-enjoy ako kapag merong nagtatalo sa comment section.
Nagbabasa din naman ako ng balita or nanonood ng balita sa F******k. Kadalasan sa diyaryo ko nababasa 'yung iba. Kumukuha ako sa pinag-tatrabahuhan ko kapag umuuwi.
At may isang balita lang ang naalala ko. About sa nawawalang tao. Oh, right!
Her named is Alice, yeah it's Alice Ethan Castiello. A long lost daughter of a Castiello. I remembered, may kumalat din no’n na balita na may kinalalaman sa sendikato ang pag-kawala ni Alice. I haven't seen her face in the news. But I heard she's beautiful. But some news are saying that Alice is already dead.
May point din naman. Sa tagal ng pagkawala ni Alice. Several years has been passed. Hanggang ngayon hindi pa rin nila nahahanap. But for me, I hope she isn't dead.
But if she's really alive. She's so lucky! She was loved by her family. She's like a princess.
And about naman sa Castiello's business na laging lamang ng diyaryo. Castiello is most respected, I don't know but I heard they are a good people. Marami silang naipundar pag-dating sa charity. They're rich, I haven't seen their faces. Pag dating sa pagtulong sa mahihirap, lagi silang present.
Ipinikit ko naman ang mata ko. Ngayon lang ako nakaramdam ng pagod.
Latest chapter
Castiello Chapter Fifty nine
Alex Point of ViewNapabuntong hininga ako habang nakatingin sa labas ng windshield at tinatanaw ang kapatid ko na papasok ng building na pagmamay-ari ni Xion Dylandy. Hindi na ako magtataka kung sila na nga ba o hindi pa. Mukang masaya naman si Alice na kasama ang lalaking 'yon. Mahigpit akong napahawak sa manibela. Sa totoo lang ay hindi ko alam kung itutuloy ko pa ba ang plano ko o hindi na. Napapikit ako at kinalma muna ang sarili ko. Sasaktan ko ang kapatid ko, mailigtas lang ang lahat. Para sa kapakanan ng kaibigan ko at kapakanan ni Alice. Kailangan ko pang mag-hintay nang ilang minuto para gawin ang plano. Dahil kapag dito ko sa building na ito ginawa 'yon ay magkakagulo ang lahat ng tao sa paligid. Mali man sa paningin ng iba, pero kailangan, para rin ito sa kaligtasan niya. Mas pipiliin ko na ako ang manakit sa kaniya, kaysa ang iba. Kung sa ibang tauhan ipinag-utos no'ng matandang 'yon, marahil ay ipapatay na niya si Alice sa taong 'yon. Kaya mas mabuti kung ako na lang an
Castiello Chapter Fifty Eight
Alex Point of View "Alex, bakit nahinto 'yung plano? Akala ko ba ay ayos na?" tanong niya. Bakas sa boses nito ang pagkainis dahil sa ginawa ko. "Just do what I said. He's blackmailing me! H'wala akong magagawa! Ayaw kong madamay pa sila Aedis dito, gano'n rin ang anak niya! Ang anak ng kaibigan ko, Vyle! Ayaw kong madamay sila! Ayaw kong mawalan pa ng kapatid! Ayaw ko nang mawalan ng pamilya! Si Alice na lang. Si Alice na lang ang natitira sa akin, siya na lang, ang kapatid ko..." Napasandal na lang ako sa pader habang sapo ang noo ko. Gulong-gulo na ako. Simula no'ng bumagsak ang organisasyon namin ay nawalan na ako ng pag-asa. "Alex, calm down, okay?" saad ni Leslie habang tinapik ako ng mahina sa balikat. "Ikalma mo muna ang sarili mo, okay?" Napabuntong hininga na lang ako. Mabigat ang mga kamay na sinuklay ko ang buhok ko. Bakit ganito? Gusto ko lang naman dati na makuha ang kapatid ko na nawawala at maging masaya ang pamilya. Ang plano ko dati ay tapusin ang kalaban at pa
Castiello Chapter Fifty seven
Alice's Point of View Naglakad ako papasok sa loob na mayroong mabigat na pakiramdam sa dibdib. Gustuhin ko man na lingunin siya, ngunit hindi puwede. Pinapakita ko lang na mahina ako pagdating sa malalapit sa akin na tao. Halos kumunot ang noo ko nang makita ko na nakangiti siya sa isang babae. Lumapit ako do'n at napatayo ang babae nang makita ako na papalapit sa kinauupuan ko kanina. Binigyan niya naman ako na nahihiyang ngiti, bago siya umalis. " Who's that?" tanong ko. "'Yung anak ni Mr. Estante," "Type mo?" "Maganda naman. Pero hindi ko type," sagot niya. "Wala ka bang balak kumain man lang?" tanong pa nito. Umiling ako bilang pagsagot sa tanong niya. " Let's go." Nakita ko kung papaano kumunot ang noo niya sa tanong ko. " Are you sure?" tumango ako. Kaagad siyang tumayo sa upuan niya at inayos ang necktie niya bago kinuha ang coat niya na nakalagay sa upuan. "H-Hindi ba tayo magpapaalam?" tanong ko. Mauuna na sana siya sa akin na mag-la
Castiello Chapter Fifty six
Alice's Point of ViewNakatingin ako sa lalaki na nasa labas ng pintuan ko. He's wearing a black coat na pinailaliman ng white long sleeve. Ang pang ibaba naman niyang suot ay black slack. Mas lalong gumuwapo ito sa paningin ko kahit na liwanag lang ng ilaw sa labas ng bahay ko ang tumatama sa kaniya. Ngayon 'yong sinasabi niyang engagement. Ayaw ko pa sanang pumunta ngunit pinilit ako nito. Isa na rin sa naging dahilan ko para pumayag ay baka mapahamak at bigyan na naman ito ng death threat ng kalaban. I just want him to be safe, kahit alam kong kaya niyang ipag tanggol ang sarili niya." Let's go?"" Ang sabi ko ay mag-hintay ka na lang do'n sa kotse mo, 'di ba?" Bahagya pa itong natawa sa tanong ko." I can't wait any longer, Alice. Nakaka-inip sa labas."" Akala ko ba ay kasama mo si Sarmien? Edi sana nag-usap kayo para hindi ka mainip," saad ko habang sinas
Castiello Chapter Fifty five
Lauren's Point of View" Mr. Lorien, I mean Mr. Lauren—"" Call me boss Lorien. Bilang leader ng organisasyon na Loriengston. Nararapat lang na Lorien ang itawag mo sa akin, dahil kinilala ko ang sarili ko sa pangalan na 'yon." Tumango ito." Masusunod po." Ngumiti ako sa kaniya. Naka-upo ako sa sofa habang sumisimsim ng kape habang nakatingin sa labas ng terrace. Maganda ang araw ngayon, ngunit may mas mai-gaganda ito kung walang sagabal sa mga transaction na ginagawa namin." Nasaan si CM?" tanong ko habang hindi ito binibigyan ng tingin. Ilang araw ko nang hindi nakikita at napapansin ang babaeng 'yon." Ilang araw na po siyang hindi nakikita sa underground. Mukang wala na itong balak mag-pakita. May kutob rin akong isa siya sa traydor sa organisasyon na ito, bukod kay Sarmien." Tuwing naalala ko ang ginawang pang-ta-traydor ni Sarmien sa organisasyon ko ay nang ga
Castiello Chapter Fifty four
Alice's Point of View"At 'yon ang bagay na nagawa ko, na never kong pagsisisihan." Naikuyom ko ang kamao ko sa sinabi niya. Tuluyan akong lumapit sa kaniya. Dahan-dahan kong itinapat ang kamay ko sa mata niya at hinila nang malakas ang piring sa mata niya na kulay itim. Narinig ko ang pagdaing niya sa ginawa ko. Hindi rin ako pinigilan ni Xion." May konsensya ka?" tanong ko. Ngunit nginisihan lang ako nito habang nakapalumbaba ang tingin at inangat sa akin." Matagal na akong nawalan. Simula no'ng gumawa ng ka-gaguhan ang Papa mo, Alice." Nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi niya. How did she know? Paano niya ako nakilala kung tabon ang muka ko ng sumbrero at facemask na may voice changer? " You can't fool me. . .lalo na at kadugo mo ako. Alam mo ba kung sino ang pumatay sa magulang ko? Ah. . .Hindi nga pala. . ." Umiling ito at tumingin kay Xion at sa akin. Kita ko kung papaano niya ako titigan nang mariin.
