GABI na at hindi pa rin pinapansin ni Velora si Dewei. Dinadaanan lang ng niya ang binata at para itong hangin sa kanya.
Minsan nahuhuli niya itong titig na titig, na parang may gustong sabihin pero pinipiit lang ang sarili. Natutuwa naman siya sa nakikitang inis sa mukha ni Dewei.
Pumunta si Velora sa kusina. Biglang bumuntot sa kanya ang binata. Nang makarating siya sa kusina ay kinuha niya ang bote ng tubig sa loob ng ref.
"Hanggang kailan mo ako iiwasan, Velora?" mahina pero mababa ang tono na tanong ni Dewei, na nasa kanyang harapan.
"Manigas ka! Hindi kita papansinin!" Gustong isinigaw ni Velora sa binata. Ngunit, pilit niyang umaakto na wala siyang nakikita o naririnig.
Nagsalin siya ng tubig sa baso at ininom ang tubig. Sa gilid ng kanyang mata, nakikita niya na pinapanood lang siya ng binata. Halata sa mukha nito ang inis sa ginagawa niyang pag-deadma. Naglakad si Velora papunta sa sink para hugasan ang baso.
Ramdam niya ang pagsunod ng mga mata ni Dewei sa kanya kahit
