“I’ve survived a disaster,” Zoey said, voice full of twisted pride. “So tell me, Irina… doesn’t that mean it’s my turn for some good luck now?”
Napatawa si Irina—isang malamig, walang emosyon na tawa. “At ano nga bang gusto mong iparating?”
“Ang sinasabi ko lang…” saglit na tumigil si Zoey, tila nilalasap ang bawat salita, “Baka isang araw, maging asawa ko rin ang asawa mo.”
Hindi man lang kumurap si Irina. “Alam ko na kung nasaan ka.”
“Ha?” Biglang tumalim ang tono ni Zoey. “Sinabi ba ng asawa mo?”
“Hindi,” sagot ni Irina, kalmado pa rin. “Abala siya nitong mga nakaraang araw. Malamang, wala siyang oras. Pero ako mismo ang nakahalata. Nasa isla kayo, ‘di ba? Kayong tatlo—ikaw at ang mga magulang mo—doon kayo nagtago.”
Isang sandaling katahimikan ang bumalot sa kabilang linya. At pagkatapos, isang mariing pagsinghal.
“Hayop ka! Gano’n ka pa rin—nakakainis kang matalino! Nahulaan mo talaga!”
“Salamat sa papuri,” sagot ni Irina, banayad ang tono.
“Sabi nga nila, ang paghihiganti ay pina
