Romans de Azrael

Sandaling natigilan si Irina—ngunit hindi siya nag-aksaya ng oras. Mabilis siyang sumugod sa kotse at niyakap si Anri, na noo’y pilit hinahatak papasok.“Anri, huwag kang matakot, anak. Nandito si Mommy. Nandito lang ako,” pabulong niyang sabi, puno ng pag-aalala habang mahigpit na niyakap ang kanyang anak.Ngunit bago pa siya makakilos muli, biglang sumara ang pinto ng kotse sa kanilang likuran.Napatigil si Irina.Agad siyang luminga-linga.Sa tabi nilang mag-ina, may nakaupong lalaki na nakasuot ng salaming itim, at bagamat tahimik, may bahagyang mabangong halimuyak ang presensya nito.“Ano… ano ang kailangan mo?” galit na tanong ni Irina, habang kumakabog ang dibdib. Mahigpit niyang kinulong si Anri sa kanyang bisig, at matalim na tinitigan ang lalaki.Tahimik lang ito. Ni hindi man lang tumingin sa kanila.Si Anri, bagamat nanginginig, ay matapang na pinipigilan ang kanyang mga luha. Galit na galit niyang tinitigan ang lalaki at sumigaw, nanginginig ang boses sa galit, “Masamang

Saka lamang nagsalita si Greg. “Madam, wala pang nakakaalam na papunta tayo sa isla. Pagdating natin roon, may sasalubong sa atin mula sa loob.”Tumango si Irina bilang pagsang-ayon. “Naiintindihan ko. Sige.”Sabay-sabay silang apat na sumakay sa sasakyan. Umupo si Greg sa harapan, habang sina Alec, Irina, at Anri ay pumwesto sa likuran.Pagkapasok nila, sabik na sumilip sa bintana ang munting prinsesa, pinagmamasdan ang tanawin ng isla.Bagamat kasinglaki lang ito ng isang maliit na bayan, napakaganda ng kalikasan dito—may banayad na klima at malamig na hangin na nagbibigay ng kakaibang sigla at ginhawa.Napansin ni Irina ang tuwang-tuwa at masiglang reaksiyon ng kanyang anak. Ngumiti siya at nagpalit sila ng puwesto ni Anri, upang makaupo ito sa tabi ng bintana at mas lalong ma-enjoy ang tanawin.Habang umaandar ang sasakyan, nag-ulat ang driver kina Alec at Irina.“Young Master, Madam, kahapon pa dinala ni Carter ang lahat ng armas sa mga Mercadejas. Handa na po ang lahat.”Nagulat

Sa kusina, abala ang babae sa tahimik ngunit masinop na pagkilos. Mahusay at elegante si Dahlia, lubos na nakatutok sa pagluluto. Palaging nasa likuran niya, gaya ng anino, si Anri.“Ate Dahlia,” masiglang sambit ng bata, “handa na ba ang steamed shrimp na in-order ni Mommy? Gusto ko na pong kumain ng isa!”Mahinang natawa si Dahlia. “Mainit pa ng kaunti. Hayaan mong balatan muna ni tita ang isa para sa’yo, tapos palalamigin natin, ayos ba?”Masiglang tumango si Anri. “Sige po, tita.”Totoo sa kanyang salita, maingat na binalatan ni Dahlia ang isang hipon at inilagay ito sa maliit na platito upang lumamig. Pagkalipas ng isang minuto, marahan niya itong isinubo kay Anri.Buong ligayang tinikman ng bata ang hipon, at si Dahlia ay ngumiti habang pinagmamasdan siya—tila ba kasing-ligaya rin niya ang bata sa bawat subo nito.Sa sala, tahimik na pinapanood ni Alec ang tagpong iyon, may bahagyang ngiti sa labi. Ngunit si Jiggo, may masalimuot na ekspresyon sa mukha.Sinabi ba niya na ayaw n

Hindi kailanman sinabi ni Alec kanino man ang huling, hindi natapos na mga salita ng kanyang ina. Ngunit sa kaibuturan ng puso niya, alam niya—may isang bagay o isang tao sa isla na mahalaga sa kanyang ina, isang bagay na nanatiling hindi nalulutas.Upang matupad ang huling hiling nito at malaman ang katotohanan sa likod ng mga tanong na iniwan nito, determinado si Alec na bumalik sa isla. Ito ang tunay na dahilan sa likod ng matindi niyang paghahangad na makuha ang isla.At naroon rin si Don Pablo.Bago siya pumanaw, paulit-ulit na nakiusap ang ina ni Alec na igalang at tratuhin nang mabuti si Don Pablo. Kaya’t ni minsan, hindi siya naglakas-loob na salungatin ito. Paulit-ulit siyang nagtimpi. Sa totoo lang, hangga’t pinoprotektahan ni Don Pablo sina Zoey at ang kanyang pamilya sa loob ng tahanan ng mga Shu, walang kakayahan si Alec na gumanti sa mga Jin.Ngunit ngayong nakabalik na sa isla ang mga Jin… maaaring magbago ang lahat.Ito rin ang tamang pagkakataon para kay Irina upang m

Nang mapagtanto ni Amalia na manganganak na siya, doon niya rin nadiskubre ang isang nakakawasak na katotohanan—may asawa at anak na pala si Alexander sa syudad. Sa isang iglap, gumuho ang mundo niya.Hindi niya maunawaan kung bakit siya hinabol ni Alexander nang ganoon katindi—hindi ito kailanman nagbigay ng paliwanag. Noon lamang kalaunan unti-unting nabuo ni Alec ang buong katotohanan.Ang tinatawag na “kasal” nina Alexander at Amalia ay may layunin—marami pa ring taga-Isla ang tapat sa mga Villafuerte, at ginamit ni Alexander ang ugnayan niya kay Amalia upang makuha ang simpatya ng mga tao at makapagtatag ng impluwensya sa isla. Para kay Alexander, ito’y isang hakbang sa politika—isang paraan upang umangat sa pamamagitan ng pagsamantala sa lahi ni Amalia.Maya-maya, nagkaroon ng alitan si Alexander at ang mga Mercadejas. Nagpasya siyang bawiin ang kanyang puhunan mula sa isla. Sa panahong iyon, malapit nang manganak si Amalia.Balak ni Alexander na isama ang kanyang buntis na “asa

Nagulat si Irina. “Bakit ang aga?”Matagal na niyang alam na balak umalis ni Alec, at batid niyang may mga pulong at paghahandang ginagawa ito sa kompanya nitong mga nakaraang araw. Pero hindi niya inasahang biglaan ang pag-alis nito.“Lahat ba…” tanong niya, may bahid ng pag-aalala sa tinig, “handa ka na ba talaga?”Wala naman siyang napansing anumang senyales na si Alec ay naghahanda ng hukbo o anumang kilos na nagpapahiwatig ng pagsugod.Ngumiti si Alec. “Ano bang kailangan kong ihanda?”“Hindi ba’t kailangan mo ng lakas-militar?” tanong ni Irina, may halong pagtataka. “Para sa… alam mo na, sa lahat ng ‘yon?”Napatawa si Alec. “Pupunta lang naman ako sa isla. Hindi ko balak magsunog, pumatay, magnakaw, o agawin ang lupa ng iba. Wala akong balak mangharang o manakop. Eh bakit pa ako magdadala ng sundalo?”Napamaang si Irina, pansamantalang hindi makasagot. “Kung gano’n…?” tanong niya, may alinlangan.Akala kasi niya’y pupuntahan ni Alec ang isla upang sakupin ito sa pamamagitan ng d

"Anong oras ka uuwi? Puwede ba tayong mag usap, Flyn?”Ni hindi man lang nabaling ang atensyon niya sa akin kahit saglit at patuloy ang pag-aayos ng kanyang tie. Tila nahihirapan siya roon kaya agad na tumayo ako't lalapitan na sana siya upang tulungan siya roon ngunit agad siyang umiwas sa akin.Napaawang ang bibig ko ngunit hindi ko na iyon masyadong pinansin pa. Baka pagod lang siya. Gaya nitong mga nakaraang gabi ay late na rin siyang nakauwi kagabi. Palagi siyang over time. Naiintindihan ko naman dahil CEO siya at marami talagang ginagawa ang mga katulad niya."Huwag na. Late ako makakauwi mamaya," malamig niyang sagot sa akin at naglakad patungo sa aming walk-in closet kaya sinundan ko siya."Overtime ka ulit? Hindi ba masyado ka nang lunod sa trabaho? Kailangan mo rin ng pahinga, Flyn," untag ko sa kanya at sinilip ang kanyang mukha.He's pissed, I can tell. Kunot na kunot ang kanyang noo."Just you do you, Aeris. Mas makakapagpahinga ako kapag hindi mo ako pinapakialaman," ani

Itinapat ko ang sugat ko sa kamay sa umaagos na gripo para matigil hugasan at matigil ang pagdurugo non, ngunit habang tumatagal ay magkasabay nang umaagos ang dugo ko at ang tubig. Kagat-kagat ko ang labi ko habang unti-unting bumabalik sa alaala ko ang lahat ng nangyari.Bukod kay Flyn at sa magulang niya ay sinisisi ko rin ang sarili ko sa pagkamatay ng anak namin, ngunit hindi ko iyon ginusto. Hindi ko alam na buntis ako nang mahulog ako sa hagdan at hindi alam ni Flyn na kagagawan iyon ng mismong ina niya nang itulak ako nito.Tatlong araw akong walang malay non at nang magising ako ay ang galit at poot ni Flyn ang sumalubong sa akin. Sinubukan kong ipaliwanag sa kanya ang totoong nangyari, ngunit binantaan ako ni Mama Amora at binugbog nang gabing makauwi ako mula sa ospital.Lahat ng ito, ang sitwasyong ito ay kaparusahan dahil naniwala si Flyn sa sulsol ng kanyang ina na ginusto kong malaglagan ako dahil ayoko ng responsibilidad—gaya ng alam nila tungkol sa mga magulang ko. Ka

Napayuko ako’t nag iwas ng tingin sa lalaking ito. Mabilis kong pinunasan ng kamay ko ang noo ko at napanganga ako nang makita nga ang dugo roon.“Uh… P-pasensya na. Akala ko ay wala pang tao rito…” Nauutal kong sabi at hindi pinansin ang sinabi niya kanina.Hindi ako sigurado sa kung sino siya dahil ito ang unang beses na nakita ko siya, pero sa tingin ko ay ito ang importanteng bisita ni Flyn—at malaki itong tao. Ibig sabihin ay mas makapangyarihan ito kaysa kay Flyn pagdating sa estado ng buhay. Ramdam na ramdam ko iyon.“Come here,” utos niya bigla kaya muli akong napapitlag. “Let me see you clearly.”Sa halip na tumanggi ay tila may sariling buhay ang mga paa ko at nilapitan siya. Ramdam ko ang pamumuong bara sa lalamunan ko at mariing pumikit.“What happened to your forehead?” tanong niya na tila ba dapat kong sagutin iyon nang totoo.Umiling na lamang ako at nanatiling nakatingin sa mga paa ko. Ang mga kamay ko ay itinago ko sa likuran ko.Sigurado akong malalagot ako kapag naa

Aeris“Aeris! Nasaan ka ba?! Kanina pa kita tinatawag ah!”Lakad-takbo ang ginawa ko makapunta lang nang mabilis sa sala nang marinig ko ang galit na boses ng byenan ko. Muntik pa akong bumangga sa dulo ng kitchen island dahil nanggaling ako sa dirty kitchen sa likod ng bahay.“Bakit po, ‘ma? May problema po ba?” Tanong ko nang madatnan ko siya roon habang prenteng nakaupo.Agad na tumutok ang matalim niyang tingin sa akin. “Hindi ba’t sabi ko ay maghanda ka ng hapunan dahil darating ang mga amiga ko? Bakit hanggang ngayon ay wala pa ring pagkain?”“Uh… Wala naman po kayong sinabi na—”“At gagawin mo pa kong sinungaling ngayon? Ano ngayon ang kakainin namin ng mga amiga ko? Ilang minuto na lang ay darating na sila! Wala ka talagang kwentang babae ka!” Galit na galit na sigaw niya.Hindi pa man ako nakakasagot ay bigla na lang siyang tumayo at agad na lumipad ang palad niya sa pisngi ko.“Halika rito. Tuturuan kita ng leksyon para magtanda ka!” Sigaw niya at bigla na lang hinablot ang