Novels by Azrael

Lumiko si Irina upang harapin ang lalaking may hawak sa kanya sa kanyang mga braso.Luma ang kanyang suit, at ang hairstyle niya ay sabay na rustic at flashy. Mukhang dalawampu’t pito o dalawampu’t walo siya, pero may namumukod-tanging beer belly na agad nakakatawag-pansin.Nakita na ni Irina ang mga lalaking katulad niya—libong milya ang layo sa probinsya. Mga lokal na tycoon, medyo maimpluwensya, pero lubhang walang urbanidad. Hindi talaga sila tunay na mayaman—marahil ay may sampu o daang milyong halaga lamang—pero nagpapakita ng aura na para bang sila ang nagmamay-ari ng mundo.Kung hindi siya nagkakamali, kabilang ang lalaking ito sa ganitong uri.Hindi lang iyon—may kabilugan ang kilos niya, medyo oily at bahagyang effeminate ang dating.Diyos ko! Iba ang pakiramdam ni Irina; parang susuka na siya sa tindi ng pagkasuklam.“Sino ka ba?! Paano mo nalaman na nandito ako?!”Naghalo ang takot at galit sa kanyang dibdib. Bigla niyang na-realize na tuluyan na siyang nahulog sa bitag.S

Tahimik muna si Irina. Pagkatapos, tanong niya kay Gia, “Paano mo nakuha ang numero ng telepono ko?”Kalma at halos malamig ang tono ni Gia. “Pareho ang pinapasukan ng mga anak natin sa kindergarten. Pinsan ko ay pinsan mo rin. Bukod diyan, hindi naman talaga nakatago ang numero mo. Alam na ‘yan ni Zoey noon, at kalaunan natutunan din ni Yngrid. At marami ring kabataang lalaki sa itaas ng lipunan sa syudad ang nakakaalam.”Banayad niyang idinagdag, “Mas madali pang hanapin ang numero mo kaysa maghanap ng luma at sira na sapatos sa basurahan.”Tahimik na tumugon si Irina, “Ibig sabihin, Gia… may layunin ka nang tumawag sa akin ngayon?”Agad namang itinanggi ni Gia. “Hindi, wala ni kaunti. Wala akong plano. Tanging katapatan ko lang ang dala ko. At kung may suporta pa mula kay Uncle Alex? Sobra na iyon.”Matapos ang ilang sandali, nagpatuloy siya. “Bukod pa rito, kung ang isang tao ay tunay na inosente, gaano man karami ang paghahanda ng iba, hindi nila matitinag ang depensang iyon. Hin

Pinipigil ni Alec si Irina, kaya bihira itong makasagupa. Subukang ipantay ang lakas niya sa kanya ay parang pagbasag ng itlog sa bato. Ngunit ngayong gabi, malinaw niyang naramdaman—may kasamang parusa sa bawat galaw nito. Galit ba siya talaga?Natakot si Irina at hindi naglakas-loob magreklamo o humingi ng awa. Tanging pagtitiis na lang sa katahimikan ang kaya niya.Pagkalipas ng dalawang oras, siya na ang kumilos, niyakap ang ulo ng lalaki at marahang kinumbinsi.“O sige na, huwag ka nang magalit, okay? Mula ngayon, tatandaan ko ito. Kung makakita ako ng lalaking mas guwapo pa sa’yo sa kalsada, pangako—hindi ko siya titignan pangalawa.”“Kung sakaling mangyari, sisirain ko ang sarili kong mga mata.”“Alec…”“Hindi ko talaga kilala ang tumawag kanina. Hindi ko siya kilala. Ang kutob ko, plano iyan ni Gia—tiyak si Gia.”Malamig na sabi ni Alec: “Matulog ka.”Matapos ang sandaling katahimikan, marahang sabi ni Irina: “Ibigay mo sa akin ang iyong braso. Gusto kitang yakapin.”Itinaas n

Sa isang iglap, nagyelo ang ekspresyon niya. Agad niyang nakilala ang tinig ngunit kakaiba ito, malagkit, at nakakasuka. Hindi ito ang maamo at banayad na tinig ni Marco. Hindi rin ang mahinahong sinseridad ni Zeus. Hindi ang pabirong kapilyuhan ni Duke.At tiyak na wala itong kinalaman sa mayabang ngunit medyo pambabaeng pagkaiyak ni Paolo. Hindi pa naririnig ni Alec ang tinig na ito. Isang ganap na estranghero.At sa kabila ng nakakasukang mga salitang iyon sa kanyang telepono, nanatili siyang kalmado sa labas. Wala siyang sinabi—ibinaba lamang ang tingin kay Irina, na masayang kumakain, walang kamalay-malay sa nangyari.“Ano’ng problema, honey?” tanong ni Irina nang walang iniintinding seryoso, habang nginunguya ang tadyang at lumalapit. “Sino ang tumawag? Bakit parang seryoso ka? May nangyari ba?”Ngumiti siya at kinuha ang telepono mula sa kamay ni Alec nang natural, saka sinagot ito.“Hello? Sino ito? May problema ba? Bakit ka tumawag nang ganitong oras?” tanong niya, bahagyang

Diretsahang sumagot si Gia, “Sabihin mo nga sa akin nang totoo—hindi mo ba kinapopootan si Irina?”Nanahimik si Zian. Galit ba siya kay Irina? Paano nga ba hindi?“Alam kong galit ka sa kanya kahit ayaw mong aminin,” patuloy ni Gia. “Kung galit ka, bakit takot na takot kang banggitin? Ako, kaya kong sabihin sa harap mo—eh ano ngayon?”Sa totoo lang, nagsisisi na si Gia hanggang buto’t laman. Hindi pa niya nakukuha si Alec. Wala pang kahit anong tunay na nangyayari sa pagitan nila.Kung sakaling makarating kay Alec o kay Irina ang mga salitang iyon, siguradong tapos na siya.Ngunit ang hindi niya inaasahan—si Zian ang unang umurong.Lumambot ang tono nito habang maingat na nagtatanong, “Anong… anong paraan ang mayroon ka para harapin si Irina?”“Ha? Ano’ng sinabi mo?” matalim na titig ni Gia.“Iyon ang tanong ko,” naiinip na singhal ni Zian. “Anong paraan ang gagamitin mo para patayin siya?”“Ha!”Itinaas ni Gia ang kamay, tinakpan ang kanyang labi, at biglang natawa.Nang tuluy

Akala ni Zian ay nagkamali lang siya ng dinig.“Gia… ano ang sinabi mo?”Napatigil si Gia.Bwisit. Paano niya nasabi iyon nang hindi nag-iisip, dala ng sobrang tuwa?Kinagat niya ang labi at tumingin kay Zian.Namumutla ang mukha nito—parang nawalan ng dugo.Siyempre, alam ni Zian kung sino si Irina.Noon pa man, may matinding galit na siya kay Irina—lahat dahil sa relasyon nito sa pinsan niyang si Zeus.Tumakas si Zeus kasama si Irina, at dahil sa iisang desisyong iyon, nadamay at bumagsak ang buong Altamirano Group.Paulit-ulit na ipinaliwanag ni Zian kay Alec na magkaibang tao sila—siya ay si Zian, at si Zeus ay si Zeus. Wala raw silang kinalaman sa isa’t isa.Ipinangako pa nga niya na kung sakaling makita niya muli si Zeus, siya mismo ang dudurog dito.Ngunit kahit gaano pa niya linawin ang distansya niya sa pinsan, ni minsan ay hindi binigyan ni Alec ng pagkakataon ang Altamirano Group.Kung hindi lang dahil sa pamilya ng biyenan niya sa Kyoto, matagal nang nilamon ng Beaufort G

"Anong oras ka uuwi? Puwede ba tayong mag usap, Flyn?”Ni hindi man lang nabaling ang atensyon niya sa akin kahit saglit at patuloy ang pag-aayos ng kanyang tie. Tila nahihirapan siya roon kaya agad na tumayo ako't lalapitan na sana siya upang tulungan siya roon ngunit agad siyang umiwas sa akin.Napaawang ang bibig ko ngunit hindi ko na iyon masyadong pinansin pa. Baka pagod lang siya. Gaya nitong mga nakaraang gabi ay late na rin siyang nakauwi kagabi. Palagi siyang over time. Naiintindihan ko naman dahil CEO siya at marami talagang ginagawa ang mga katulad niya."Huwag na. Late ako makakauwi mamaya," malamig niyang sagot sa akin at naglakad patungo sa aming walk-in closet kaya sinundan ko siya."Overtime ka ulit? Hindi ba masyado ka nang lunod sa trabaho? Kailangan mo rin ng pahinga, Flyn," untag ko sa kanya at sinilip ang kanyang mukha.He's pissed, I can tell. Kunot na kunot ang kanyang noo."Just you do you, Aeris. Mas makakapagpahinga ako kapag hindi mo ako pinapakialaman," ani

Itinapat ko ang sugat ko sa kamay sa umaagos na gripo para matigil hugasan at matigil ang pagdurugo non, ngunit habang tumatagal ay magkasabay nang umaagos ang dugo ko at ang tubig. Kagat-kagat ko ang labi ko habang unti-unting bumabalik sa alaala ko ang lahat ng nangyari.Bukod kay Flyn at sa magulang niya ay sinisisi ko rin ang sarili ko sa pagkamatay ng anak namin, ngunit hindi ko iyon ginusto. Hindi ko alam na buntis ako nang mahulog ako sa hagdan at hindi alam ni Flyn na kagagawan iyon ng mismong ina niya nang itulak ako nito.Tatlong araw akong walang malay non at nang magising ako ay ang galit at poot ni Flyn ang sumalubong sa akin. Sinubukan kong ipaliwanag sa kanya ang totoong nangyari, ngunit binantaan ako ni Mama Amora at binugbog nang gabing makauwi ako mula sa ospital.Lahat ng ito, ang sitwasyong ito ay kaparusahan dahil naniwala si Flyn sa sulsol ng kanyang ina na ginusto kong malaglagan ako dahil ayoko ng responsibilidad—gaya ng alam nila tungkol sa mga magulang ko. Ka

Napayuko ako’t nag iwas ng tingin sa lalaking ito. Mabilis kong pinunasan ng kamay ko ang noo ko at napanganga ako nang makita nga ang dugo roon.“Uh… P-pasensya na. Akala ko ay wala pang tao rito…” Nauutal kong sabi at hindi pinansin ang sinabi niya kanina.Hindi ako sigurado sa kung sino siya dahil ito ang unang beses na nakita ko siya, pero sa tingin ko ay ito ang importanteng bisita ni Flyn—at malaki itong tao. Ibig sabihin ay mas makapangyarihan ito kaysa kay Flyn pagdating sa estado ng buhay. Ramdam na ramdam ko iyon.“Come here,” utos niya bigla kaya muli akong napapitlag. “Let me see you clearly.”Sa halip na tumanggi ay tila may sariling buhay ang mga paa ko at nilapitan siya. Ramdam ko ang pamumuong bara sa lalamunan ko at mariing pumikit.“What happened to your forehead?” tanong niya na tila ba dapat kong sagutin iyon nang totoo.Umiling na lamang ako at nanatiling nakatingin sa mga paa ko. Ang mga kamay ko ay itinago ko sa likuran ko.Sigurado akong malalagot ako kapag naa

Aeris“Aeris! Nasaan ka ba?! Kanina pa kita tinatawag ah!”Lakad-takbo ang ginawa ko makapunta lang nang mabilis sa sala nang marinig ko ang galit na boses ng byenan ko. Muntik pa akong bumangga sa dulo ng kitchen island dahil nanggaling ako sa dirty kitchen sa likod ng bahay.“Bakit po, ‘ma? May problema po ba?” Tanong ko nang madatnan ko siya roon habang prenteng nakaupo.Agad na tumutok ang matalim niyang tingin sa akin. “Hindi ba’t sabi ko ay maghanda ka ng hapunan dahil darating ang mga amiga ko? Bakit hanggang ngayon ay wala pa ring pagkain?”“Uh… Wala naman po kayong sinabi na—”“At gagawin mo pa kong sinungaling ngayon? Ano ngayon ang kakainin namin ng mga amiga ko? Ilang minuto na lang ay darating na sila! Wala ka talagang kwentang babae ka!” Galit na galit na sigaw niya.Hindi pa man ako nakakasagot ay bigla na lang siyang tumayo at agad na lumipad ang palad niya sa pisngi ko.“Halika rito. Tuturuan kita ng leksyon para magtanda ka!” Sigaw niya at bigla na lang hinablot ang