Nobela ni Azrael

“Lima?” Kasama si Anri, anim na iyon! Ano bang akala ni Lola sa kanya—isang inahin?Mabilis na tumingin si Irina kay Alec, parang humihingi ng tulong gamit ang mga mata niya. Tulungan mo naman ako, please!Pero siyempre, hindi si Alec ‘yung tipo ng lalaking basta-basta aatras. Sa halip, tumingin pa siya kay Lola na parang seryosong-seryoso at nagsabi, “Lola, bakit n’yo naman inaalala ang asawa ng apo n’yo? O baka naman sa tingin n’yo, hindi kaya ng apo n’yo ang trabaho? Lima lang? Eh, ang plano namin, pito o walo! Bakit konti naman masyado ‘yang sinabi n’yo?”“Alec!” halos pasigaw na sabi ni Irina, habang halos maging kulay kamatis na ang mukha niya sa hiya.Tawang-tawa si Don Hugo sa tabi nila, halos hindi na mapigil ang sarili. Pati si Anri, na nakaupo sa kandungan ng kanyang lolo sa tuhod, ay natawa nang malakas, parang nakisabay lang sa kasiyahan ng mga matatanda.Sa sandaling iyon, pakiramdam ni Irina ay tuluyan na siyang nawalan ng dangal. Apat na miyembro ng mga Beaufort

Bagama’t nasa senior class na si Anri, hindi pa rin siya marunong bumasa.Kaunti lang ang mga salitang alam niya—katulad ng Irina,Alec,at Anri.Bukod doon, wala na siyang ibang nakikilala.Kaya nang iabot niya ang malambot at makulay na kendi, wala siyang kaalam-alam na ang malalaking titik na nakasulat dito ay—“Masayang Lolo Pablo!”Ang mga letra ay ginuhit sa masayang istilo—may mga alon, bulaklak, at disenyong parang pambata—kaya para kay Anri, para lang itong palamuti.Ngunit agad na nabasa nina Irina at Alec ang nakasulat.Pati si Don Hugo, ang matandang lalaki, ay natigilan.At siyempre, ang matandang babae—na hindi rin pahuhuli sa talas ng mata—ay napansin iyon agad.Kumunot ang noo ni Don Hugo, bakas sa malabo niyang mga mata ang halong pagtataka at pangamba.Ngunit ang matandang ginang ay ngumiti lang, banayad ang tinig.“Oh, aba, mukhang may isa ka pang lolo, Anri, ano? May bago ka nang Great-Grandpa, ha?”Umiling si Anri, seryoso at bahagyang nakasimangot.“Hindi po! Is

Mabilis na napagtanto ni Alexander na ang lalaking nakamaskara sa harap niya ay hindi basta-bastang baliw—isa itong mabagsik at kalkuladong mandirigma, walang awang pumapatay sa sinumang hahadlang sa daan niya.Agad niyang hinila si Sharon papunta sa likuran niya, pinoprotektahan ang nanginginig na katawan nito gamit ang sarili niyang katawan.Sa wakas, tila bahagyang nagpakalma ang lalaki.Lumapit ito, ang anino niya’y tumabing sa mukha ni Alexander, bago niya madiing itinuro ang noo ng matanda.“Isa ka lang matandang walang kwenta,” malamig at may lason ang bawat salitang lumabas sa kanyang bibig.Nanigas si Alexander, habol ang hininga.Pagkatapos, ibinaling ng lalaki ang matalim niyang tingin kay Sharon. Parang kutsilyong humihiwa ang bawat salita.“Mapalad ka at nagtago ka sa likod ng matandang ’yan ngayon. Pero sa susunod na makita kong hahawakan mo—o kahit titigan mo lang—si Irina, bubunutin ko isa-isa lahat ng ngipin mo. At pagkatapos…” Lumapit siya, halos magdikit na ang mukh

Umalingawngaw ang tinig ni Don Pablo sa kabilang linya, nanginginig sa gulat.“Alexander, ano’ng sinabi mo?”Ngunit ibinaba na ni Alexander ang tawag.Ilang sandali siyang natigilan, bago tuluyang tumigas ang kanyang ekspresyon. Nasa lumang bahay siya ng mga Beaufort—ang kanilang pinakamatatag na kuta. Dose-dosenang bodyguard ang nakapuwesto sa paligid, at naroon mismo si Alec.Kung talagang may lakas ng loob ang hinayupak na iyon na sumugod dito, hayaang si Alec mismo ang kumitil sa kanya. Tingnan na lang natin kung ano pa ang masasabi ni Irina pagkatapos niyon.Hindi na nagdalawang-isip si Alexander. Matalim niyang sigaw, “Mga guwardiya! Palibutan n’yo ‘yang hangal na naghahanap ng kamatayan!”Agad kumilos ang mga tauhan na nakabantay sa may pasukan. Tumakbo sila papalapit at pinalibutan ang lalaking nakatayo sa gitna—nakaitim mula ulo hanggang paa, suot ang combat boots, guwantes, at malalaking salamin na halos tinatakpan ang buong mukha.Ngunit ang sumunod na nangyari ay labis na

Matapos ang mahabang katahimikan, mahina ngunit mariing nagsalita si Alexander. “Kung gano’n… tanungin mo si Don Pablo.”Kinuha niya ang kanyang telepono at agad itong tinawagan. Sa kabilang linya, halos agad sumagot ang matandang boses—mahina, paos, at puno ng taon. “Alexander…”Nanigas ang tono ni Alexander. “Uncle Pablo… hindi mo ba tinago ang sikreto para sa akin?”Dahan-dahan ang sagot ng matanda, mabigat at puno ng pasanin. “Alexander… lahat ng ginagawa ng tao ay nakikita ng Diyos. Kahit hindi ko sabihin ang nakaraan, hindi ko rin naman ito maitatago—marami pa ring buhay sa isla.”Umigting ang tinig ni Alexander. “Ano’ng ibig mong sabihin?”Umubo nang ilang beses si Don Pablo bago muling nagsalita. “Alexander… hindi ba’t may mga natira pang buhay sa Jiaxing? Kasama ro’n ang mga Pan. Ang mga ganitong lihim… hindi habangbuhay naitatago.”Napalunok si Alexander, ramdam ang bigat sa dibdib. “Matandang Ginoo… may iba pa bang sikreto? Yung hindi ko alam?”Mahina ang tinig ni Don P

Tinitigan ni Alec ang mga mata ng ama nang hindi kumikiliti ang loob.Sa mga nagdaang araw, lumala ang ugali ng ama niya. Dati maingat pa siyang kumilos sa harap nito, pero dahil paulit-ulit na ginugulo ng walang pagkakakilanlang lalaking iyon ang mga Beaufort, naging palaban na rin ito — mayabang na nga, na tila inuulit pa rin niyang may kapangyarihan siya kay Irina.“Si Sharon apo ng tiyahin mo—kabilang siya sa pamilya,” pag-aalalang sabi ni Alexander, at nagyuko para tulungan si Sharon tumayo. “Bihira namang nandito ang asawa mo at ang mga anak — nasandalan kami kay Sharon sa pag-aalaga. Pinalayas mo siya nang ganun — ang kalupitan!”Kalmado lang si Alec. “Dumating ako dahil sinabi ninyo sa akin na hindi magpapatingin si Grandma hangga’t hindi nakikita si Anri. Sinabi niyo na dahil iniisip niya si Anri siya’y nagkasakit. Kung alam ninyo ‘yan, bakit ninyo siya hinarang sa pintuan?” tanong niya.Napayuko si Sharon.Sanay na siyang marinig ang pagreklamo ng tiyahin at tiyuhin tungkol

"Anong oras ka uuwi? Puwede ba tayong mag usap, Flyn?”Ni hindi man lang nabaling ang atensyon niya sa akin kahit saglit at patuloy ang pag-aayos ng kanyang tie. Tila nahihirapan siya roon kaya agad na tumayo ako't lalapitan na sana siya upang tulungan siya roon ngunit agad siyang umiwas sa akin.Napaawang ang bibig ko ngunit hindi ko na iyon masyadong pinansin pa. Baka pagod lang siya. Gaya nitong mga nakaraang gabi ay late na rin siyang nakauwi kagabi. Palagi siyang over time. Naiintindihan ko naman dahil CEO siya at marami talagang ginagawa ang mga katulad niya."Huwag na. Late ako makakauwi mamaya," malamig niyang sagot sa akin at naglakad patungo sa aming walk-in closet kaya sinundan ko siya."Overtime ka ulit? Hindi ba masyado ka nang lunod sa trabaho? Kailangan mo rin ng pahinga, Flyn," untag ko sa kanya at sinilip ang kanyang mukha.He's pissed, I can tell. Kunot na kunot ang kanyang noo."Just you do you, Aeris. Mas makakapagpahinga ako kapag hindi mo ako pinapakialaman," ani

Itinapat ko ang sugat ko sa kamay sa umaagos na gripo para matigil hugasan at matigil ang pagdurugo non, ngunit habang tumatagal ay magkasabay nang umaagos ang dugo ko at ang tubig. Kagat-kagat ko ang labi ko habang unti-unting bumabalik sa alaala ko ang lahat ng nangyari.Bukod kay Flyn at sa magulang niya ay sinisisi ko rin ang sarili ko sa pagkamatay ng anak namin, ngunit hindi ko iyon ginusto. Hindi ko alam na buntis ako nang mahulog ako sa hagdan at hindi alam ni Flyn na kagagawan iyon ng mismong ina niya nang itulak ako nito.Tatlong araw akong walang malay non at nang magising ako ay ang galit at poot ni Flyn ang sumalubong sa akin. Sinubukan kong ipaliwanag sa kanya ang totoong nangyari, ngunit binantaan ako ni Mama Amora at binugbog nang gabing makauwi ako mula sa ospital.Lahat ng ito, ang sitwasyong ito ay kaparusahan dahil naniwala si Flyn sa sulsol ng kanyang ina na ginusto kong malaglagan ako dahil ayoko ng responsibilidad—gaya ng alam nila tungkol sa mga magulang ko. Ka

Napayuko ako’t nag iwas ng tingin sa lalaking ito. Mabilis kong pinunasan ng kamay ko ang noo ko at napanganga ako nang makita nga ang dugo roon.“Uh… P-pasensya na. Akala ko ay wala pang tao rito…” Nauutal kong sabi at hindi pinansin ang sinabi niya kanina.Hindi ako sigurado sa kung sino siya dahil ito ang unang beses na nakita ko siya, pero sa tingin ko ay ito ang importanteng bisita ni Flyn—at malaki itong tao. Ibig sabihin ay mas makapangyarihan ito kaysa kay Flyn pagdating sa estado ng buhay. Ramdam na ramdam ko iyon.“Come here,” utos niya bigla kaya muli akong napapitlag. “Let me see you clearly.”Sa halip na tumanggi ay tila may sariling buhay ang mga paa ko at nilapitan siya. Ramdam ko ang pamumuong bara sa lalamunan ko at mariing pumikit.“What happened to your forehead?” tanong niya na tila ba dapat kong sagutin iyon nang totoo.Umiling na lamang ako at nanatiling nakatingin sa mga paa ko. Ang mga kamay ko ay itinago ko sa likuran ko.Sigurado akong malalagot ako kapag naa

Aeris“Aeris! Nasaan ka ba?! Kanina pa kita tinatawag ah!”Lakad-takbo ang ginawa ko makapunta lang nang mabilis sa sala nang marinig ko ang galit na boses ng byenan ko. Muntik pa akong bumangga sa dulo ng kitchen island dahil nanggaling ako sa dirty kitchen sa likod ng bahay.“Bakit po, ‘ma? May problema po ba?” Tanong ko nang madatnan ko siya roon habang prenteng nakaupo.Agad na tumutok ang matalim niyang tingin sa akin. “Hindi ba’t sabi ko ay maghanda ka ng hapunan dahil darating ang mga amiga ko? Bakit hanggang ngayon ay wala pa ring pagkain?”“Uh… Wala naman po kayong sinabi na—”“At gagawin mo pa kong sinungaling ngayon? Ano ngayon ang kakainin namin ng mga amiga ko? Ilang minuto na lang ay darating na sila! Wala ka talagang kwentang babae ka!” Galit na galit na sigaw niya.Hindi pa man ako nakakasagot ay bigla na lang siyang tumayo at agad na lumipad ang palad niya sa pisngi ko.“Halika rito. Tuturuan kita ng leksyon para magtanda ka!” Sigaw niya at bigla na lang hinablot ang