Azrael의 작품

Ang pinakamalala nang pwedeng mangyari ay ang kamatayan.Pero tanggap na iyon ni Irina. Si Anri ay kasama na ngayon ng kanyang ama—at alam niyang may malalim na ugnayan ang dalawa. Naranasan din niya ang isang maikli ngunit tunay na pag-ibig kasama si Alec. Wala na siyang tunay na pagsisisi sa buhay.Mahigpit siyang hawak ng apat na lalaki, ngunit hindi siya pumalag.“Irina…” tawag ni Abner, nanginginig ang tinig, at namumula ang mga mata sa luha.Isa na lamang siyang matandang balo. Wala siyang kapangyarihan, koneksyon, o kayamanan—di tulad ni Celine na may negosyo sa lungsod at maraming kakilala. Si Abner ay isang payak na tao—walang boses, walang lakas.“Lolo…” mahina ngunit matatag ang tinig ni Irina, “pasensya na po sa abala. Maraming salamat… sa lahat.”“Dalhin ‘yan pabalik sa lungsod,” malamig na utos ni Celine.Agad kumilos ang mga bodyguard, hinihila si Irina palabas ng bakuran. Sa labas, may maliit na kumpol ng mga taga-baryo na nagtipon.Tahimik ang karamihan. Mga payak na

Napatahimik ang driver, halatang nabigla at natakot sa pagwawala ni Celine. Wala siyang nagawa kundi tumingin kay Irina na parang humihingi ng saklolo.Kalma at mahinahon, lumingon si Irina sa kanya at sinabi, “Salamat, manong. Pakihintay na lang po ako sa sasakyan. Babayaran ko kayo kapag natapos na ako rito.”“A-ah, sige po, miss,” nauutal na sagot ng driver, mabilis na tumango bago nagmamadaling bumalik sa kanyang taxi.Pagkatalikod nito, tumingin si Irina nang malamig kay Celine, kita sa mga mata ang galit na pinipigil.“Sino ang nagsabi sa’yo ng mga bagay na ‘yan tungkol sa akin?”Dumaan sa isip niya: Dumating na ba rito ang mga Jin?Wala na siyang pakialam sa pera mula sa demolisyon. Ang mas mahalaga ay kung may natitira pa sa bahay na alaala ng kanyang mga magulang. Kailangan niyang makuha ang mga iyon. At higit sa lahat, gusto niyang hukayin ang mga labi ng kanyang ama at ina, upang makuha ang kanilang abo at madala sa mas payapang lugar.Yun lang ang kailangan niya.Tumaas an

Nang marinig ni Abner, na noon ay kausap si Irina sa bulwagan, ang palalong tinig na iyon, napalingon siya agad at bahagyang napatigil sa gulat.Lumapit siya kay Irina at mahina niyang ibinulong, “Dumating na ang pinsan mo.”Tahimik na tumalikod si Irina. Sa gitna ng lumang bakuran, nakatayo ang isang babaeng may tindig na punong-puno ng kumpiyansa at awtoridad.Tantiya niya’y mas matanda ito ng lima o anim na taon sa kanya. Sa unang tingin, aakalain mong nasa early thirties pa lang ito. Maayos ang pananamit, ngunit kapansin-pansin ang maputla nitong balat at ang bahagyang katabaan.Matalim ang sigaw ng babae patungo sa bahay, “Irina! Marunong ka pa palang bumalik. Lumabas ka nga riyan!”Pagkatapos, hinarap nito si Abner at nang-uuyam na nagsalita, “Matanda ka na nga, mali pa rin ang pinanigan mo. Pati anak mong babae at manugang mo, ni hindi na naglalakas loob na bumalik dito. Akala mo ba may pakialam sa’yo ang isang ligaw na batang tulad niyan?”Ligaw na bata?Parang kutsilyong tumu

At long last, after years of waiting, Irina had finally returned.“Irina, halika rito,” mahinahong tawag ni Abner. “Pumunta ka muna sa bahay ko. Doon na lang tayo mag-usap nang maayos.”Bagaman matanda na, malinaw pa rin ang isip ng matanda. Alam niyang hindi ito ang tamang lugar para sa seryosong pag-uusap—masyadong maraming tao sa paligid.Sumulyap si Irina sa nagkakaguluhang mga usisero, pati na sa mga trabahador na muling naghahanda upang paandarin ang mga makinarya.Humakbang siya nang matatag at buong lakas na nagsalita, “Ako ang legal na may-ari ng lupang ito. At ngayong narito na ako, may karapatan akong humingi ng paliwanag. Kung wala ni isa sa inyo ang makapagbigay, hihiga ako rito mismo—tingnan natin kung paano kayo maghuhukay pagkatapos!”Napahinto sa gulat ang drayber ng forklift.Mga manggagawa lang sila—hindi nila desisyon ang mga ganitong bagay. Isa sa mga supervisor ng lugar ang agad na tumawag sa telepono, lumayo ng kaunti habang nagsasalita.Makalipas ang ilang minu

Irina ran without hesitation, sprinting straight toward the bulldozer and planting herself in its path.Gulat na gulat ang drayber ng bulldozer. Bigla siyang prumeno, at sa kaba ay pinagpawisan ng malamig. Agad siyang bumaba mula sa makina at pasigaw na sinita si Irina, halatang natataranta.“Gusto mo bang mamatay?! Anong iniisip mo, ha? Kung gusto mong magpakamatay, ‘wag mo kaming idamay! Sino ka ba? Tumabi ka riyan—‘wag mong harangin ang trabaho namin!”Pero matatag na nanindigan si Irina. “Ito ang tahanan ko,” mariin niyang sagot. “Sino ang nagbigay sa inyo ng karapatang gibain ito nang wala akong pahintulot?”Napahinto ang drayber sa gulat, di agad nakasagot.Pagkaraan ng ilang segundo, pabulong siyang nagmura at saka nagsabi, “Sumusunod lang kami sa utos. Aprubado na ang demolisyon ng komiteng pambarangay. Ayos na lahat, miss.”Lumingon si Irina sa paligid, pinagmamasdan ang mga tao sa paligid niya—pawang hindi pamilyar ang mga mukha.Wala siyang makilalang ni isa. Wala ang mga k

“I was just in a meeting,” Alec said to Irina.Napasinghap si Irina. “Teka… ano ‘yung sinabi mo?”“Oo,” tugon niya nang tapat. “Narinig nila lahat.”“Grabe ka talaga!” nauutal niyang sabi, halatang nahihiya. “Nakakahiya ‘yun! Paano ko haharapin ang mga ‘yon ngayon?”Kalma lang ang tono ni Alec. “Ang tingin lang nila sa asawa ng presidente—sobrang cute.”Hindi na nakapagsalita si Irina.“At saka,” patuloy niya, kampanteng-kampante, “hindi pa ako nagsasawa sa boses mong matamis. Pwede ka nang lambingin at kulitin nang todo—wala namang ibang tao, ako lang.”Bagaman may pagka-bold ang sinabi niya, mahinahon pa rin ang kanyang boses.“Hay naku! Nakakainis ka!” sigaw ni Irina.“Nilalambing mo ba ako n’yan?” biro niya.Aliw na aliw siya kapag ganito si Irina—malambing, pilya. Kahit hindi niya ito nakikita, malinaw sa isip niya ang imahe ng mukha ng asawa.Sa paningin ng karamihan, si Irina ay palaging kalmado, mahinahon, at tiwala sa sarili. Pero sa pribado, may lambing din at pagiging bukas

"Anong oras ka uuwi? Puwede ba tayong mag usap, Flyn?”Ni hindi man lang nabaling ang atensyon niya sa akin kahit saglit at patuloy ang pag-aayos ng kanyang tie. Tila nahihirapan siya roon kaya agad na tumayo ako't lalapitan na sana siya upang tulungan siya roon ngunit agad siyang umiwas sa akin.Napaawang ang bibig ko ngunit hindi ko na iyon masyadong pinansin pa. Baka pagod lang siya. Gaya nitong mga nakaraang gabi ay late na rin siyang nakauwi kagabi. Palagi siyang over time. Naiintindihan ko naman dahil CEO siya at marami talagang ginagawa ang mga katulad niya."Huwag na. Late ako makakauwi mamaya," malamig niyang sagot sa akin at naglakad patungo sa aming walk-in closet kaya sinundan ko siya."Overtime ka ulit? Hindi ba masyado ka nang lunod sa trabaho? Kailangan mo rin ng pahinga, Flyn," untag ko sa kanya at sinilip ang kanyang mukha.He's pissed, I can tell. Kunot na kunot ang kanyang noo."Just you do you, Aeris. Mas makakapagpahinga ako kapag hindi mo ako pinapakialaman," ani

Itinapat ko ang sugat ko sa kamay sa umaagos na gripo para matigil hugasan at matigil ang pagdurugo non, ngunit habang tumatagal ay magkasabay nang umaagos ang dugo ko at ang tubig. Kagat-kagat ko ang labi ko habang unti-unting bumabalik sa alaala ko ang lahat ng nangyari.Bukod kay Flyn at sa magulang niya ay sinisisi ko rin ang sarili ko sa pagkamatay ng anak namin, ngunit hindi ko iyon ginusto. Hindi ko alam na buntis ako nang mahulog ako sa hagdan at hindi alam ni Flyn na kagagawan iyon ng mismong ina niya nang itulak ako nito.Tatlong araw akong walang malay non at nang magising ako ay ang galit at poot ni Flyn ang sumalubong sa akin. Sinubukan kong ipaliwanag sa kanya ang totoong nangyari, ngunit binantaan ako ni Mama Amora at binugbog nang gabing makauwi ako mula sa ospital.Lahat ng ito, ang sitwasyong ito ay kaparusahan dahil naniwala si Flyn sa sulsol ng kanyang ina na ginusto kong malaglagan ako dahil ayoko ng responsibilidad—gaya ng alam nila tungkol sa mga magulang ko. Ka

Napayuko ako’t nag iwas ng tingin sa lalaking ito. Mabilis kong pinunasan ng kamay ko ang noo ko at napanganga ako nang makita nga ang dugo roon.“Uh… P-pasensya na. Akala ko ay wala pang tao rito…” Nauutal kong sabi at hindi pinansin ang sinabi niya kanina.Hindi ako sigurado sa kung sino siya dahil ito ang unang beses na nakita ko siya, pero sa tingin ko ay ito ang importanteng bisita ni Flyn—at malaki itong tao. Ibig sabihin ay mas makapangyarihan ito kaysa kay Flyn pagdating sa estado ng buhay. Ramdam na ramdam ko iyon.“Come here,” utos niya bigla kaya muli akong napapitlag. “Let me see you clearly.”Sa halip na tumanggi ay tila may sariling buhay ang mga paa ko at nilapitan siya. Ramdam ko ang pamumuong bara sa lalamunan ko at mariing pumikit.“What happened to your forehead?” tanong niya na tila ba dapat kong sagutin iyon nang totoo.Umiling na lamang ako at nanatiling nakatingin sa mga paa ko. Ang mga kamay ko ay itinago ko sa likuran ko.Sigurado akong malalagot ako kapag naa

Aeris“Aeris! Nasaan ka ba?! Kanina pa kita tinatawag ah!”Lakad-takbo ang ginawa ko makapunta lang nang mabilis sa sala nang marinig ko ang galit na boses ng byenan ko. Muntik pa akong bumangga sa dulo ng kitchen island dahil nanggaling ako sa dirty kitchen sa likod ng bahay.“Bakit po, ‘ma? May problema po ba?” Tanong ko nang madatnan ko siya roon habang prenteng nakaupo.Agad na tumutok ang matalim niyang tingin sa akin. “Hindi ba’t sabi ko ay maghanda ka ng hapunan dahil darating ang mga amiga ko? Bakit hanggang ngayon ay wala pa ring pagkain?”“Uh… Wala naman po kayong sinabi na—”“At gagawin mo pa kong sinungaling ngayon? Ano ngayon ang kakainin namin ng mga amiga ko? Ilang minuto na lang ay darating na sila! Wala ka talagang kwentang babae ka!” Galit na galit na sigaw niya.Hindi pa man ako nakakasagot ay bigla na lang siyang tumayo at agad na lumipad ang palad niya sa pisngi ko.“Halika rito. Tuturuan kita ng leksyon para magtanda ka!” Sigaw niya at bigla na lang hinablot ang