Novels by Azrael

"Anong oras ka uuwi? Puwede ba tayong mag usap, Flyn?”Ni hindi man lang nabaling ang atensyon niya sa akin kahit saglit at patuloy ang pag-aayos ng kanyang tie. Tila nahihirapan siya roon kaya agad na tumayo ako't lalapitan na sana siya upang tulungan siya roon ngunit agad siyang umiwas sa akin.Napaawang ang bibig ko ngunit hindi ko na iyon masyadong pinansin pa. Baka pagod lang siya. Gaya nitong mga nakaraang gabi ay late na rin siyang nakauwi kagabi. Palagi siyang over time. Naiintindihan ko naman dahil CEO siya at marami talagang ginagawa ang mga katulad niya."Huwag na. Late ako makakauwi mamaya," malamig niyang sagot sa akin at naglakad patungo sa aming walk-in closet kaya sinundan ko siya."Overtime ka ulit? Hindi ba masyado ka nang lunod sa trabaho? Kailangan mo rin ng pahinga, Flyn," untag ko sa kanya at sinilip ang kanyang mukha.He's pissed, I can tell. Kunot na kunot ang kanyang noo."Just you do you, Aeris. Mas makakapagpahinga ako kapag hindi mo ako pinapakialaman," ani

Itinapat ko ang sugat ko sa kamay sa umaagos na gripo para matigil hugasan at matigil ang pagdurugo non, ngunit habang tumatagal ay magkasabay nang umaagos ang dugo ko at ang tubig. Kagat-kagat ko ang labi ko habang unti-unting bumabalik sa alaala ko ang lahat ng nangyari.Bukod kay Flyn at sa magulang niya ay sinisisi ko rin ang sarili ko sa pagkamatay ng anak namin, ngunit hindi ko iyon ginusto. Hindi ko alam na buntis ako nang mahulog ako sa hagdan at hindi alam ni Flyn na kagagawan iyon ng mismong ina niya nang itulak ako nito.Tatlong araw akong walang malay non at nang magising ako ay ang galit at poot ni Flyn ang sumalubong sa akin. Sinubukan kong ipaliwanag sa kanya ang totoong nangyari, ngunit binantaan ako ni Mama Amora at binugbog nang gabing makauwi ako mula sa ospital.Lahat ng ito, ang sitwasyong ito ay kaparusahan dahil naniwala si Flyn sa sulsol ng kanyang ina na ginusto kong malaglagan ako dahil ayoko ng responsibilidad—gaya ng alam nila tungkol sa mga magulang ko. Ka

Napayuko ako’t nag iwas ng tingin sa lalaking ito. Mabilis kong pinunasan ng kamay ko ang noo ko at napanganga ako nang makita nga ang dugo roon.“Uh… P-pasensya na. Akala ko ay wala pang tao rito…” Nauutal kong sabi at hindi pinansin ang sinabi niya kanina.Hindi ako sigurado sa kung sino siya dahil ito ang unang beses na nakita ko siya, pero sa tingin ko ay ito ang importanteng bisita ni Flyn—at malaki itong tao. Ibig sabihin ay mas makapangyarihan ito kaysa kay Flyn pagdating sa estado ng buhay. Ramdam na ramdam ko iyon.“Come here,” utos niya bigla kaya muli akong napapitlag. “Let me see you clearly.”Sa halip na tumanggi ay tila may sariling buhay ang mga paa ko at nilapitan siya. Ramdam ko ang pamumuong bara sa lalamunan ko at mariing pumikit.“What happened to your forehead?” tanong niya na tila ba dapat kong sagutin iyon nang totoo.Umiling na lamang ako at nanatiling nakatingin sa mga paa ko. Ang mga kamay ko ay itinago ko sa likuran ko.Sigurado akong malalagot ako kapag naa

Aeris“Aeris! Nasaan ka ba?! Kanina pa kita tinatawag ah!”Lakad-takbo ang ginawa ko makapunta lang nang mabilis sa sala nang marinig ko ang galit na boses ng byenan ko. Muntik pa akong bumangga sa dulo ng kitchen island dahil nanggaling ako sa dirty kitchen sa likod ng bahay.“Bakit po, ‘ma? May problema po ba?” Tanong ko nang madatnan ko siya roon habang prenteng nakaupo.Agad na tumutok ang matalim niyang tingin sa akin. “Hindi ba’t sabi ko ay maghanda ka ng hapunan dahil darating ang mga amiga ko? Bakit hanggang ngayon ay wala pa ring pagkain?”“Uh… Wala naman po kayong sinabi na—”“At gagawin mo pa kong sinungaling ngayon? Ano ngayon ang kakainin namin ng mga amiga ko? Ilang minuto na lang ay darating na sila! Wala ka talagang kwentang babae ka!” Galit na galit na sigaw niya.Hindi pa man ako nakakasagot ay bigla na lang siyang tumayo at agad na lumipad ang palad niya sa pisngi ko.“Halika rito. Tuturuan kita ng leksyon para magtanda ka!” Sigaw niya at bigla na lang hinablot ang

Pinipigil ni Alec si Irina, kaya bihira itong makasagupa. Subukang ipantay ang lakas niya sa kanya ay parang pagbasag ng itlog sa bato. Ngunit ngayong gabi, malinaw niyang naramdaman—may kasamang parusa sa bawat galaw nito. Galit ba siya talaga?Natakot si Irina at hindi naglakas-loob magreklamo o humingi ng awa. Tanging pagtitiis na lang sa katahimikan ang kaya niya.Pagkalipas ng dalawang oras, siya na ang kumilos, niyakap ang ulo ng lalaki at marahang kinumbinsi.“O sige na, huwag ka nang magalit, okay? Mula ngayon, tatandaan ko ito. Kung makakita ako ng lalaking mas guwapo pa sa’yo sa kalsada, pangako—hindi ko siya titignan pangalawa.”“Kung sakaling mangyari, sisirain ko ang sarili kong mga mata.”“Alec…”“Hindi ko talaga kilala ang tumawag kanina. Hindi ko siya kilala. Ang kutob ko, plano iyan ni Gia—tiyak si Gia.”Malamig na sabi ni Alec: “Matulog ka.”Matapos ang sandaling katahimikan, marahang sabi ni Irina: “Ibigay mo sa akin ang iyong braso. Gusto kitang yakapin.”Itinaas n

Sa isang iglap, nagyelo ang ekspresyon niya. Agad niyang nakilala ang tinig ngunit kakaiba ito, malagkit, at nakakasuka. Hindi ito ang maamo at banayad na tinig ni Marco. Hindi rin ang mahinahong sinseridad ni Zeus. Hindi ang pabirong kapilyuhan ni Duke.At tiyak na wala itong kinalaman sa mayabang ngunit medyo pambabaeng pagkaiyak ni Paolo. Hindi pa naririnig ni Alec ang tinig na ito. Isang ganap na estranghero.At sa kabila ng nakakasukang mga salitang iyon sa kanyang telepono, nanatili siyang kalmado sa labas. Wala siyang sinabi—ibinaba lamang ang tingin kay Irina, na masayang kumakain, walang kamalay-malay sa nangyari.“Ano’ng problema, honey?” tanong ni Irina nang walang iniintinding seryoso, habang nginunguya ang tadyang at lumalapit. “Sino ang tumawag? Bakit parang seryoso ka? May nangyari ba?”Ngumiti siya at kinuha ang telepono mula sa kamay ni Alec nang natural, saka sinagot ito.“Hello? Sino ito? May problema ba? Bakit ka tumawag nang ganitong oras?” tanong niya, bahagyang

Diretsahang sumagot si Gia, “Sabihin mo nga sa akin nang totoo—hindi mo ba kinapopootan si Irina?”Nanahimik si Zian. Galit ba siya kay Irina? Paano nga ba hindi?“Alam kong galit ka sa kanya kahit ayaw mong aminin,” patuloy ni Gia. “Kung galit ka, bakit takot na takot kang banggitin? Ako, kaya kong sabihin sa harap mo—eh ano ngayon?”Sa totoo lang, nagsisisi na si Gia hanggang buto’t laman. Hindi pa niya nakukuha si Alec. Wala pang kahit anong tunay na nangyayari sa pagitan nila.Kung sakaling makarating kay Alec o kay Irina ang mga salitang iyon, siguradong tapos na siya.Ngunit ang hindi niya inaasahan—si Zian ang unang umurong.Lumambot ang tono nito habang maingat na nagtatanong, “Anong… anong paraan ang mayroon ka para harapin si Irina?”“Ha? Ano’ng sinabi mo?” matalim na titig ni Gia.“Iyon ang tanong ko,” naiinip na singhal ni Zian. “Anong paraan ang gagamitin mo para patayin siya?”“Ha!”Itinaas ni Gia ang kamay, tinakpan ang kanyang labi, at biglang natawa.Nang tuluy

Akala ni Zian ay nagkamali lang siya ng dinig.“Gia… ano ang sinabi mo?”Napatigil si Gia.Bwisit. Paano niya nasabi iyon nang hindi nag-iisip, dala ng sobrang tuwa?Kinagat niya ang labi at tumingin kay Zian.Namumutla ang mukha nito—parang nawalan ng dugo.Siyempre, alam ni Zian kung sino si Irina.Noon pa man, may matinding galit na siya kay Irina—lahat dahil sa relasyon nito sa pinsan niyang si Zeus.Tumakas si Zeus kasama si Irina, at dahil sa iisang desisyong iyon, nadamay at bumagsak ang buong Altamirano Group.Paulit-ulit na ipinaliwanag ni Zian kay Alec na magkaibang tao sila—siya ay si Zian, at si Zeus ay si Zeus. Wala raw silang kinalaman sa isa’t isa.Ipinangako pa nga niya na kung sakaling makita niya muli si Zeus, siya mismo ang dudurog dito.Ngunit kahit gaano pa niya linawin ang distansya niya sa pinsan, ni minsan ay hindi binigyan ni Alec ng pagkakataon ang Altamirano Group.Kung hindi lang dahil sa pamilya ng biyenan niya sa Kyoto, matagal nang nilamon ng Beaufort G

Tumingin pareho sina Greg at Gia kay Alec.Si Alec ay nakaliko na at naglalakad papunta sa gusali ng kumpanya. Habang naglalakad, kalma niyang sinabi nang hindi tumitingin pabalik,“Ipagawa agad ng kompanya mo ang kontrata. Dalhin ito sa akin.”Tahimik na nakatingin si Gia.Pagkaraan ng ilang saglit, bigla siyang nag-react at sabik na sambit,“Opo! Opo, Fourth Master! Maraming salamat—talagang maraming salamat, Young Master!”Noon, si Alec ay malayo na sa unahan.Si Greg, dala ang briefcase ni Alec, ay tumingin kay Gia nang may matinding glare.“Salamat sa akin? Huwag kang mangarap. Lumayas ka.”Hindi nakasagot si Gia.Bago pa man siya makapag-react, pinaiksi na ni Greg ang kanyang lakad at sumunod kay Alec, iniwang mag-isa si Gia sa tabi.Dahan-dahang naglaho ang pasasalamat sa mukha ni Gia, pinalitan ng matalim at mapanirang titig.“Greg,” iginiit niya sa ngipin, “maghintay ka lang. Pag naging Mrs. Beaufort na ako balang araw, ako ang papatay sayo.”Pagkatapos, lumiko siya, pumasok

Tahimik na tinitigan ni Alec si Gia.Sa likuran niya, biglang sumabog ang galit ni Greg, matalim ang boses.“Babae! Gusto mo bang mamatay?!”Matagal nang hindi nakakapaglabas ng init ng ulo si Greg—nangangati na ang mga kamay niya. Tulad ng kanyang amo, wala rin siyang awa sa mga babae. Kung mag-uutos lang si Young Master, kaya niyang punitin ang babaeng ito sa isang iglap.Pasugod na sana siya nang itinaas ni Alec ang kamay, pinahinto siya.Maingat at buong pagpapakumbaba ang tono ni Gia.“Alam ko po na gusto akong patayin ng mga bodyguard ni Young Master.”Ngumisi si Greg.“Kung alam mong ayaw ka rito at naglakas-loob ka pang manggulo sa pamilya ng asawa ni Fourth Master, bakit hindi ka dapat patayin? Kahit hawakan ka lang, marurumihan pa ako!”Hindi nag-atubili si Gia. Diretso at tapat ang sagot niya.“Opo. Kung papatayin ninyo ako, madudumihan nga ang mga kamay ninyo. Hindi lang po kayo ang nagsasabing marumi ako—ako mismo, alam kong marumi ako.”Tuluyang nawalan siya ng masasabi