Rrrr
“ว่าไง”
(มึงอยู่ไหนครับเพื่อนน ปล่อยให้สาวรอได้ไงไอ้เวร!)
“เออกำลังไป” กันต์ธีตอบกลับสั้นๆ ก่อนจะกดตัดสายเพื่อนสนิทอย่างซิมพร้อมกับตรงไปผับที่นัดกันไว้ พอมาถึงก็นั่งกินเหล้าพร้อมสาวสวยข้างกาย
“นี่มึงไปคลุกอยู่กับคุณหนูไอลดาอีกแล้วเหรอ?” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามเจที่พูดขึ้น
“มึงรู้ได้ไง”
“โหยย~กลิ่นยัยคุณหนูอบอวลไปทั่วตัวมึงเลยค้าบ ไม่รู้สิแปลก” เจตอบกลับอย่างนึกหมั่นไส้ กันต์ธีก้มลงดมเสื้อของตัวเองที่เปลี่ยนกลับมาใส่ชุดเดิมไม่ใช่ชุดที่ไอลดาให้เขาใส่ก็ยอมรับว่ายังคงมีกลิ่นของเธออ่อนๆ
“กลิ่นหอมขนาดนี้กูนี่อยากเอาหน้าซุกเข้าไปสูดดมให้ชื่นปอดจริงๆ”
“ว่าแต่เมื่อไหร่ครับเพื่อน เมื่อไหร่ที่พวกกูจะได้ชิมบ้าง” ซิมพูดขึ้นอย่างรอคอย นี่ก็นับว่านานมากแล้วที่กันต์ธียังควงไอลดาอยู่และไม่เห็นท่าทีที่จะเบื่อเลยสักนิด
“กูไปห้องน้ำแป๊บ” กันต์ธีไม่ตอบแต่เลือกที่จะลุกขึ้นหนีจากตรงนั้น ร่างสูงเดินออกมาสูบบุหรี่มือหนาเสยผมอย่างดับอารมณ์หงุดหงิดภายในใจที่เพื่อนๆ ของเขายังไม่คงลดละที่จะเชยชิมไอลดาให้ได้
“ไอพวกเวร” กันต์ธีสบถออกมา สุดท้ายก็ไม่มีอารมณ์จะกลับเข้าไปใหม่และกลับโร
