"Are you alone?" Tanong niya.
Ilang segundo din akong nakatitig sa kanya. Ano ang ginagawa niya dito? Does she needs anything from me? Wala akong maibibigay sa kanya so why is she here?
"I'm sorry," iling ko. "I'm with my Auntie today. Why? May kailangan ka ba?"
"I wanna talk to you. It will be quick, I promise," sabi niya.
Kumunot yung noo ko. "Ano?"
"May I take this seat?" She asked.
Kahit hindi ako sigurado kung ano ang pag-uusapan namin, iginaya ko sa kanya yung bakanteng upuan na nasa harap namin. "Go ahead."
"Thank you," sabi niya bago umupo. "Before we start I would like to say how beautiful you are today--"
"Ano po yung pag-uusapan natin?" I asked, cutting her words.
She's not here to compliment me, is she? Napansin niya siguro yung pagkawalang gana ko kaya she compliments me first. Hindi niya ba ako kilala? Hindi ba nakarating sa kanya yung mga rumors kung anong klaseng tao ako? I am a snob, unfriendly, unapproachable, and definitely a person who doesn't beat around the bus
