1:53 PM.
Paglapag ng eroplano sa NAIA, malamig ang ihip ng hangin pero mainit ang tensyon.
Pagkababa nila, agad napansin ni Zein ang isang Bentley na nakaabang.
"President, mauna na po kayo. Huwag niyo na po akong alalahanin." kaswal na sabi ni Zein habang magaan ang tingin kay Warren.
But the way the man looked at her was like… a stranger on the street. He has no words, no movement, and no emotion.
Tumalikod siya at tumuloy sa sasakyan.
Si Alexis, sumunod agad, bumati nang mabilis kay Zein. "See you again soon, Secretary Zein!" Nagmamadaling binuksan ang pinto kay Warren bago umupo sa harap.
INSIDE the car.
Si Allan ang nagmamaneho. Sa rearview mirror, sinulyapan niya si Zein, nakawheelchair, tahimik, at parang baliw.
"Bakit naka-wheelchair si Miss Zein? Binugbog ba siya ng ex-husband niya? Is it safe to leave her like that?"
Alexis chuckled. "Uncle Allan, you’re overthinking. Hindi si Elio ang dahilan ng injury niya. And besides, hindi pa sila officially
