Zein Vergara thought she understood love, until betrayal tore their world apart. After tricking Elio Ashford into signing a divorce agreement, she told him coldly, “I don’t want you anymore.” But he refused to accept defeat, his desperate grip refusing to loosen. Amidst a world of broken promises and silent wars, Zein’s path crosses with the powerful and mysterious Warren Anderson, whose cold gaze warns her that the past isn’t done with her yet. In a story of love, loss, and quiet strength, can she finally break free?
View MoreSTANDING outside the president's office, Zein looked like a portrait of calm, She's elegant and composed in her sleek black heels. Pero sa totoo lang, she was drowning. The chill clung to her skin like frost, cold and biting, pero mas malamig pa rin ang nararamdaman niya sa dibdib. Her hands, hidden behind her back, trembled slightly, but her face—oh, her face was still. Flawless.
She raised her hand, and knocked twice on the door. A low, deep voice answered from within.
"Come in."
Pagbukas ng pinto, naamoy niya agad ang halong mamahaling cologne at leather-bound folders. The scent that used to bring her comfort, now made her stomach twist. She walked in, smile faint but perfectly placed, as if today was just another normal day sa buhay nila.
"Are you busy? These documents need your signature," she said, her voice smooth and steady.
Inilapag niya ang folder sa harapan niya and turned the pages to where the signatures were needed. As if everything was fine. As if she hadn’t just finalized the one decision that would end everything.
Elio barely looked up.
Kakauwi lang niya galing Switzerland, at halatang pagod pa rin. His usually sharp features were dulled by exhaustion, his tie slightly loosened, sleeves rolled up. He signed everything quickly, without reading.
"Thanks for your hard work," he mumbled.
She smiled again, tighter this time. "Are you coming home for dinner tonight?"
"I have something to do. Don’t wait for me."
Of course. Hindi na nakakapagtaka. Alam niya naman ang sagot, pero tanong pa rin siya just to keep up appearances. She gave him a small nod, turned, and walked away with the signed documents. Tahimik ang mga hakbang niya.
Pagkalabas niya ng opisina, nawala agad ang kanyang ngiti. Her fingers clenched the folder tightened, kulang na lang ay magusot iyon.
WHILE passing the lounge area, may narinig siyang mahinang kaluskos. Her eyes scanned the room and darted on the coffee table, may mga naka-kalat na balat ng biskwit at isang half-drunk milk tea. And on the floor, there was a nude pink stiletto.
That was all it took. Bigla niyang marealialize lahat.
Kasama niya ang babae sa business trip. Hindi lang basta kasama.
Dinala pa niya dito.
She kept herself up, walang luha, walang sigaw. Pero ang puso niya, para siyang dinudurog. The pain was no longer sharp. It was dull, dragging, as if something inside her had long accepted this day would come.
Pagbalik niya sa opisina, pakiramdam niya’y para siyang binuhusan ng malamig na tubig. She collapsed on her chair, heels kicked off without care. Her perfectly ironed blouse felt suffocating now.
She opened the folder again. Sa pinakailalim, nandoon ang divorce agreement, at andun na rin ang pirma niya. Sa isang tingin lang, confirmed na ang lahat.
She stared at it for a second, her finger hovering above the page. Sunod-sunod pumasok sa isip niya ang mga alaala, kung paanong sinabi nitong mahal na mahal siya, kung paano siya tiningnan at pinamukha na siya lang ang mundo nito. Ang pagtutol ng biyenan niyang akala mo hindi siya karapat-dapat. At ang sarili niyang paniniwala na "we're different."
Well, they're not.
He’s just like the rest.
She took a picture of the signature and sent it to his mother.
He signed it.
One week ago, may deal na sila. She would divorce him quietly, keep the marriage a secret, and walk away with ten billion. One month from now, tapos na. Walang scandal. Walang press. Just silence.
She leaned back on her chair, eyes closed for a moment. Nagsimula nang sumikip ang dibdib niya, hindi dahil sa sakit kundi dahil sa wakas, malaya na siya. Or at least, she will be.
Knock knock.
"Come in."
Pumasok si Lee, ang assistant ni Elio, hawak ang isang velvet green box.
"President Elio asked me to give you this."
Binuksan niya ito nang walang interes. Inside, a diamond set. Mukhang mamahalin, rare, and worth millions. It was carefully cut, sparkling under the office light. Isa lang ang ibig sabihin nito—guilt gift.
Pero wala siyang naramdaman kundi nasusuka.
Ang unang pumasok sa isip niya? Ang isang batang babae. Nakasuot lang ng bathrobe, hawak ang kwintas na parang laruan lang, gulo-gulo ang kama, at halatang may masamang nangyari.
She fought the nausea. Her throat tightened.
"Thank you, Assistant Lee," she said, her eyes cold and sharp.
Kinabahan si Lee. "This was personally chosen by President Elio. Only one in the world."
Only one.
She gave a sarcastic smile. "Wow. That’s so sweet. I’m touched. Talagang he made time to buy me a gift. Classic."
Lee stiffened, nagmadaling lumabas ng office. Naiwan siyang mag-isa sa loob, staring at the diamonds like they were trash.
She took a photo and sent it to the shop owner from the tag. With her simple words she gave an order.
'Sell this. Donate the money to a foundation for mentally challenged kids.'
The shop owner didn’t even reply. Doesn’t matter.
She sat in silence, eyes fixed on the table, wondering kung kailan siya nagsimulang mawala? Was it when he stopped texting good night? When he started making excuses? Or was it from the very beginning, a game disguised as love?
FIVE o’clock. Sa parking lot.
Kakabukas lang niya ng pinto ng kotse niya when her eyes caught movement sa kabilang dulo. A car had just started.
Sa loob, she saw him, Elio.
At katabi niya ang babae, she was short haired, young, and full of life.
Magkadikit sila. Halatang close, super close. The girl was giggling, leaning toward him with that innocent kind of boldness only someone untouched by heartbreak could wear.
Biglang preno si Lee. "President—!"
Through the windshield, nagkatinginan sila ni Zein. Mata sa mata. No one moved, No one spoke.
Just silence.
And in that silence, a thousand truths passed between them.
He looked away first.
She turned around, opened her car door, and stepped inside like she hadn’t just been stabbed by the reality she already knew.
And that was it.
No confrontation. No drama. Just quiet.
She's finally done.
This wasn’t heartbreak. It was closure dressed as pain.
Warren said in a deep voice from the front: "Silence."Jerome threw an innocent look.Bia glared at Jerome with her round almond eyes. Kahit simple lang itsura niya without makeup, she looks sweet, fresh, parang girl-next-door—pero gusto niya yung sexy little goblin route. Plus, marunong siyang magpa-cute, mag-baby voice, at may konting charm na halo ng sweetness at pure desire. Kaya pag gumalaw siya nang todo, walang lalaking makakapalag.Pero today, grabe yung biggest setback niya.Yung brat sa tabi niya, sinabihan siyang matanda. Yung big boss sa unahan, ang sungit pa sa kanya.“Hmph~~~~”She stomped her foot lightly, then ran up and took Zein's arm. She curled her red lips slightly and muttered, "Mga bad trip na lalaki."Zein comforted her, "‘Wag na lang tayong makipaglaro sa kanila.""Oo nga." She leaned weakly on her shoulder.Meanwhile, Jerome at the back was thinking about that push earlier. ...Mukha namang hindi siya mahina, ah.---Paglabas ng elevator, may long corridor.Di
"Tsk," Warren said beneath his breath.Huminga muli nang malalim si Zein at inulit, “Gusto mo ba, lagyan rin kita ng tracker?”Ayos na ‘yun!Satisfied ka na ba?Happy ka na ba, Lord?Finally, mas lumawak ang ngiti sa mukha ni Warren. “If you really want to.”Kinuha niya ang phone niya, in-unlock, at iniabot.Tahimik na kinuha ni Zein at yumuko para mag-operate.Si Bia naman, hawak ang magkabilang pisngi at sumisigaw sa sobrang kilig: Grabe, sobrang love niya! Sobrang love niya~~~~Si Jerome, na may cool at guwapong aura, tumingin sa boss niya na parang baliw na nakangiti. Wala namang masamang makita yung clingy side paminsan minsanIn-on ni Zein ang two-way positioning.Iniabot niya ulit gamit ang dalawang kamay.Tinanggap ni Warren at sinabing, “Since you're connected with me, kapag nagkaroon ng problema, magsend ka lang sakin ng pin and I'll be there”Sumagot si Zein. "Right" Bukod sa “right,” may iba pa ba siyang pwedeng isagot?Doon lang bumalik ng upo si Warren.Si YBia, parang
Tumawa si Alex at tinapik siya sa balikat."Hindi na ‘ko magpapakipot ha," sabay talikod para umalis.May dalawang pinto sa loob ng private lounge. Hindi na niya tinanong kung bakit gustong makita ni Warren ang taong nasa loob, alam niya lang na may kinalaman ito sa Reed family.Tahimik na pumasok si Warren.Sa loob, may babaeng nasa 50s. Maaga nang pumuti ang buhok dahil sa stress, at halatang may pagod at lungkot sa mukha. Nang makita siya, natigilan ito."Kasing-gwapo ka ng anak ko dati," bulong ng babae.Ngumiti si Warren, magalang at banayad. "Salamat po."SA terrace, nakaupo si Zein habang pinapakinggan ang sariling legend na gawa-gawa ng iba.Sampung minuto.Ganun katagal siyang nakaupo, nakikinig sa mga lasing na bisita na todo-kwento kung paanong meron daw siyang lost seductive technique na kaya raw baliwin ang kahit sinong lalaki. Kesyo na-bewitch daw niya si Warren hanggang maging sunud-sunuran, gamit ang mga secret moves niya.Si Bia, na una’y pilit siyang pinapakalma, nga
Bianca Pontefino.Matagal-tagal na rin mula nung huli silang nagkita, pero parang wala namang nagbago—still sweet and charming as ever. Kumaway siya nang energetic at tinawag, "Zein!"Nag-echo ang playful voice ni Bianca sa buong venue, agad na nakakuha ng attention ng mga bisita. Lahat ng mata, napatingin sa kanya.Alam na ng lahat sa lugar na ‘yon ang tungkol sa malaking iskandalo nina Zein at ng Ashford at Reed families. Hindi lang sila basta netizens, sila yung mga “insiders,” ‘yung tipong mas maraming alam kaysa sa headlines."Bia kooo!" bati ni Zein, all smiles.Lumapit siya kay Warren at bumulong, "Mag-hi lang ako sandali," sabay lakad papunta kay Bia.Pagkaalis niya, parang nag-unlock ng event, lahat biglang lumapit kay Warren. Rare moment ‘to, na nandito siya sa party, tapos wala pa yung usual intimidating aura niya.Pero lahat nagulat nang bigla siyang tumalikod at sumunod kay Zein. "You walk so fast," casual niyang sabi.Zein blinked. kunwari inos
Perfect timing...Zein thought she was finally free but no overtime tonight. Pero hindi pa man siya nakakababa ng parking, biglang tumunog ang phone niya."Hello, President," sagot niya habang pinapark nang maayos ang sasakyan."Pumunta ka muna rito."Kalma at medyo seryoso ang boses ni Warren sa kabilang linya."...Okay," she said with a soft sigh.Wala na siyang nagawa kundi bumalik. Iniwan ang bag sa office at dumiretso sa office ng president. Sa harap ng pinto, huminga muna siya ng malalim bago kumatok at pumasok.Sakto namang nagsasara ng laptop si Warren at tumayo."Ang sipag mo naman after work," sambit nito habang tinitingnan siya.Zein blinked. "...?"Paano niya nalaman na aalis siya? Sarado naman ang pinto ng office nito kanina, and she even checked!But then she realized, magkalapit lang ang office nila. She left in a hurry, ran to the elevator. Malamang obvious na obvious ang pagmamadali niya. Napatakip siya sa mukha."I had something t
Zein gave a smile that looked worse than crying. Her eyes were still red, her nose slightly runny, and her voice croaked.“Who wants to join a competition like that?” she mumbled, wiping under her eyes.“Pwede bang sumali na lang ako sa mas matinong contest?” She looked up at Warren, eyes glossy with fatigue and sarcasm.“Of course.” He nodded, voice warm and deep like low thunder on a summer afternoon. His smile? Soft. As if stars lived in the corners of his lips.“As long as gusto mong sumali... kahit anong competition, game ako.”Those words hit differently.She thought she was good at pretending to be strong, at pretending na okay lang lahat, kahit hindi naman talaga. But at this moment, she realized she didn’t have to fake it. She didn’t have to be tough. Hindi niya kailangang magmatigas.Sa dami ng pinagdaanan niya, she forgot how it felt to be vulnerable. To be weak. To be held.And now... with him?She felt safe.Warren saw her shoulders tremble
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments