Novels by miss_hannacalie

‎Hindi gumalaw si Warren.‎‎Nakatingin lang siya sa kanya gamit ang malalim na mata na agad ikinaiwas ng tingin ni Zein. Hindi niya kaya makipagtitigan nang direkta. Kaya habang ang mga mata ni Warren ay nasa kanya, tumitig na lamang si Zein sa collarbone niya.‎‎Misaligned. Eyes on two different levels. Eyes on two different worlds.‎‎Tahimik ang kwarto.‎‎Tumitibok ang tension kasabay ng oras.‎‎Pero hindi gumagalaw ang lalaki. Hindi rin nagsasalita.‎‎Napakunot na lang ang noo ni Zein.‎‎Huwag mong sabihing… gusto niyang siya pa ang maghubad ng robe niya?‎‎Gusto na sana niyang magsalita, pero wala siyang mahanap na matinong linya. Kaya sa huli, bahala na si Batman.‎‎“...Ako na lang maghuhubad sa’yo!”‎‎Napalunok siya pagkatapos sabihin 'yon.‎‎Seryoso siya, pero napaka-skandalo pakinggan.‎‎Wala siyang hininging sagot. Lumapit na lang siya agad sa dibdib nito.‎‎A wave of scent slap her, the smell of expensive shampoo, and her favorite lavender scent body wash. Grab

Tahimik na lumapit si Zein sa kama. Huminto siya mga isang metro bago ito maabot."President... kamusta na po ang sugat ninyo?" tanong niya, mahinahon pero may halong concern. ‎Pinili niyang bumalik sa formal tone, she was on her Secretary mode. Para malinaw na respetado niya ito bilang tagapagligtas at hindi kung sino pa man.Pero hindi siya sinagot.Hindi man lang siya tiningnan.Nakakahiya.Tumayo lang siya roon. Hindi alam kung ano’ng gagawin, kaya naghintay siyang magsalita ito. Tahimik lang sila parehas. She was too scared to speak, baka mamaya gusto palang gumanti ni Warren o di kaya, hilahin na lang sya papunta sa kama.Si Warren, nakasandal pa rin sa headboard, hawak ang librong binabasa, hindi man lang kumurap simula pa nang kumatok siya hanggang ngayon.Dumaan ang halos isang minuto.Mabagal na binuksan ni Warren ang pahina gamit ang mahaba’t mapuputing daliri, parang eksena sa art film, eleganteng-elegante.Saka siya nagsalita. "Secretary Vergara, hindi mo ba naiisip na m

‎‎Tumigil ang tibok ng puso ni Elio.‎‎"I would never remarry... ni hindi na ako maghahanap ng ibang babae—"‎‎"Anong kinalaman ko kung gusto mong mag-pari?" putol ni Zein. malamig ang tono. "Simula ngayon, malaya ka na. Malaya na rin ako. Let's just wish each other happiness."‎‎"Happiness?" mariing ulit ni Elio. "Sino'ng gusto mong kasamang sumaya, si Warren?"‎‎Agad pumasok sa utak niya ang mukha ni Warren. Nakakainis, nakaka-insecure.‎‎Napabuntong-hininga si Zein, "Can’t I just be beautiful and happy alone?"‎‎Bahagyang lumuwag ang dibdib ni Elio. Kumapit siya sa huling patak ng pag-asa. "Talaga? So wala kang balak magmahal ulit?"‎‎Tumitig siya sa kanya, puno ng pag-asang parang bata, hinihintay ang sagot na magpapagaan sa bigat sa dibdib niya.‎‎Pero tumango lang si Zein, ngumiti ng magaan, at walang sabing lumakad palayo.‎‎"Mauna na 'ko. Goodbye."‎‎Eleganteng tumalikod si Zein at hindi na siya lumingon pa.‎‎Napaatras si Elio. Nakatingin lang habang palayo ang bab

‎Elio cried like a baby,but silently.‎‎Gabing ’yon, wala na siyang bahid ng pagiging powerful CEO o Young Master Ashford. He was just a man realizing how much he'd lost because of being stupid.‎‎Gusto niyang balikan ang nakaraan.‎‎Kung pwede lang niyang iladlad ang puso niya, tanggalin ang lahat ng kasinungalingan, at sabihing hindi na niya uulitin. Pero ngayon lang niya na-realize, wala nang babalikan.‎‎Mahaba ang gabi.‎‎Sa katahimikan, isa-isang bumalik sa isipan niya ang mga alaala.‎‎Ang unang araw na nakita niya si Zein. Naka-school uniform with her high ponytail. She look so young, beautiful and confident. Tiningnan siya ng isang segundo at para sumabog ang puso niya. It was love at first sight. ‎‎Even their first kiss, patago niyang hinalikan. Ilang araw siyang hindi pinansin ni Zein. Tuwing magtatama ang mata nila, namumula ito at tinatarayan siya.‎‎Marami pa. ‎Sobrang dami. At sa bawat alaala, lalo siyang nasasaktan. Kasi hindi na niya pwedeng ulitin. Hindi na

‎Bumalik sa isip ni Samantha ang sinabi ni Elio noong gabi sa bahay nila.‎‎He was very mad, masa ang tingin nito sa kanya at may halong pandidiri. Pero nang banggitin si Zein, nagbago ang mga mata nito, punong puno ng guilt. Tila pinagsisihan pa nga nito ang relasyon nila. ‎"Aaaaaaaah!"‎‎"I will never forgive you! Papatayin kita, bubuhayin, tapos papatayin ulit!"‎‎"Mula ngayon, sa bahay mo ako titira, sa kama ni Brother Elio ako matutulog, at magiging masayang-masaya kami araw-araw sa mismong lugar kung saan ka mamatay! Kami ni Brother Elio ang magpapakasal, magkakaanak, at magiging masaya habambuhay! Ikaw? Uling ka na lang!"‎‎Halos mawalan siya ng bait. Galit, sakit, at inggit, naghalo-halo na ang emosyon niya.‎‎Pero humagalpak lang si Zein ng malamig na tawa. “Hindi ka ba natatakot? Kapag naging multo ako, ikaw ang una kong hihilahin sa impyerno.”‎Nanlaki ang mga mata ni Samantha bago tahasang sumagot. ‎“Pag naging multo ka, magpatawag ako ng mangkukulam. Ika-capture ko

‎Nakatingin si Warren sa labas ng bintana.‎‎Nasa unahan lang nila, mga limang metro ang layo sa itim na sports car.‎‎Saktong-sakto ang plate number.‎‎“Don't be nervous, just follow it,” malamig niyang sabi, boses na may bigat na parang awtoridad ng isang heneral. Kahit si Allan ay tila natahimik sa tension, agad na nagmaneho uli nang maingat.‎‎Habang sinusundan nila ang sasakyan, tinawagan ni Warren si Anya at sinabi ang sitwasyon. Magdadala raw ito ng pulis. Pinatawag din niya si Jerome bilang backup.‎‎After almost fifteen minutes of tailing, the car turned into a villa compound.“Sir… Isn’t this Miss Zein’s old house?” mahinang tanong ni Allan.‎‎Tumigas ang panga ni Warren.‎‎“Yes,this was their old villa,” tugon niya. Nakatitig pa rin siya sa labas ng bintana habang dinadampot ang cellphone at tinawagan si Elio.‎‎SAMANTALA.‎‎Unti-unting nagkamalay si Zein. ‎Mabigat, mabaho at masangsang ang amoy ng paligid. It smells like... gasoline.‎‎Basang-basa ang katawan ni

Isang banayad na amoy ng scented candles ang bumalot sa buong silid. Parang usok na hinahaplos ang hangin, nagpapakalma sa bawat kaluluwang nagtatago ng pagod at pangamba.Nasa ilalim ng kumot si Margaret, nakapikit habang ninanamnam ang bango ng kandila. It smells cool, sweet, and comforting. Sa kauna-unahang pagkakataon sa matagal na panahon, nakatulog siya ng mahimbing.---Maaga ng umaga.Tatlong mahinahong katok ang pumunit sa katahimikan. Tok, tok, tok.Sa labas ng pintuan, naroon si Asher. Suot ang gray na sweater, silver-rimmed glasses, at ang mukhang laging kalmado.“Sir, Didn't you sleep?” tanong ni Butler Ed, nakatayo malapit sa hagdan.Ngumiti lang si Asher, tipid at magaan. “I brought some scented candles for Yanna last night. I wanted to see it works so I stayed late last night, It seems working though.”Nagpatuloy siya sa kabilang kwarto, yung malapit lang sa kay Margaret, at doon nagpahinga. Si Butler Ed, tahimik lang na umiling habang bumaba ng hagdan.---Kinabukasan

‎Tahimik na lumapit si Zein sa kama. Huminto siya mga isang metro bago ito maabot.‎‎"President... kamusta na po ang sugat ninyo?" tanong niya, mahinahon pero may halong concern.‎‎Pinili niyang bumalik sa formal tone, she was on her Secretary mode. Para malinaw na respetado niya ito bilang tagapagligtas at hindi kung sino pa man.‎‎Pero hindi siya sinagot.‎‎Hindi man lang siya tiningnan.‎‎Nakakahiya.‎‎Tumayo lang siya roon. Hindi alam kung ano’ng gagawin, kaya naghintay siyang magsalita ito. Tahimik lang sila parehas. She was too scared to speak, baka mamaya gusto palang gumanti ni Warren o di kaya, hilahin na lang sya papunta sa kama.‎‎Si Warren, nakasandal pa rin sa headboard, hawak ang librong binabasa, hindi man lang kumurap simula pa nang kumatok siya hanggang ngayon.‎‎Dumaan ang halos isang minuto.‎‎Mabagal na binuksan ni Warren ang pahina gamit ang mahaba’t mapuputing daliri, parang eksena sa art film, eleganteng-elegante.‎‎Saka siya nagsalita. "Secretary Verg

“Margaret?? Marga?? Hello?”Napatigil sa pag-iisip si Margaret nang paulit-ulit siyang tawagin ng kaibigang reporter sa kabilang linya.“Gusto mo ba itong i-expose? Big scoop ‘to, kahit hindi pa confirmed, sasabog sa media to.”Halata sa boses ng lalaki ang sabik at excitement pero iba ang dating nito kay Margaret. Alam niya kung gaano kabigat ang impormasyon, at kung gaano kalala ang pwedeng maging consequence ng maling paglalabas nito.“I'm not in favor of fake news. Hindi tayo pareho,” malamig niyang sagot.“Ang kailangan ko malaman, may contact ba si Rin kay Cassandra? May binanggit ba siya tungkol dito?”“Wala, as in wala. Sa ngayon, base sa records at surveillance, never pa silang nagkausap. Magkaama lang sila, pero never silang nagtagpo.”Napakurap si Margaret. Walang contact?Kung gayon, yung 10 million yuan na hinihingi ni Madrid para sa kasal na nauwi sa pagka-ospital niya ay hindi galing sa utos ni Cassandra?Ibig sabihin… baka may ibang mastermind.Biglang pumasok sa isip

"Are you having a nightmare?"Dahan-dahan ang boses ni Asher habang nakatayo sa hallway, naka-gray pajamas, tahimik lang, pero punô ng pag-aalala ang mga mata."Dumaan lang ako sa kusina para uminom ng tubig... pero narinig kita. Sumisigaw ka, Yanna."Napakurap si Margaret.Sumigaw siya?Hindi niya namalayang ganoon na pala kalalim ang bangungot niya. Unti-unti siyang tumango, pagod na pagod, at umupo sa gilid ng kama."Hindi na ako makatulog ng maayos," mahinang sabi niya.Tuwing pinipikit niya ang kanyang mata, bumabalik-balik ang mukha ni Xander na may dugo sa ulo, nakakulong sa madilim na selda. Nakakasulasok sa isip.Nag-isip siya sandali, at saka mahinang nagtanong. "Do you have sleeping pills?"Umiling si Asher, at may konting kunot ang noo. "Stop depending on sleeping pills. Lalo kang manghihina."Kita niyang nawalan ng pag-asa ang babae, kaya't nag-alok siya. "Kung okay lang sayo, puwede ba akong maupo sa tabi mo hanggang makatulog ka?"Napatigil si Margaret. Saglit siyang na

Kahit pa gusto na niyang sipain palabas si Wayne, hindi na niya ito pwedeng itapon basta-basta. After all, si Mama pa rin ang may final say.“Just let me recover at saka mo na lang ako guluhin,” maikling sabi ni Xander.“Ohh~” sagot ni Wayne, kunyaring inosente habang nakatitig nang tuwid kina Cassandra at Xander, ngiting may malisya.Napakuyom ng kamao si Xander, halatang naiirita. Pero bago pa siya makapagsalita, naunahan na siya ng pinsan:“My dad ask me to go here every weekend. Kung hindi raw, I'll be punished. Tapos, may sakit ka pa! Eh kung ‘di ako dumalaw, hindi na ako tao n’un, ‘di ba?”"Get him out of here" Hindi na nagdalawang-isip si Rio. Parang laruan lang na binuhat si Wayne at inilabas sa kwarto.Pagbagsak sa labas, napa-“Aray!” si Wayne.“Tangina, lakas non!” Wayne cursed while still in shock.Pero syempre, hindi siya nagpatalo. Kumalampag siya sa pinto ng ward habang sumisigaw. "Bye, cousin~ See you tomorrow!"Tapos, mabilis siyang tumakbo pababa. Habang pababa sa ha

"Hindi pa rin ikaw ang head of household?" Napakunot na ang noo ng staff sa presinto, at halatang nawawalan na ng pasensya. Mabilis ang pila, at mahaba ang naghihintay sa likod niya. "Medyo komplikado 'yan, Miss. Pumunta ka muna sa kasama ko para i-explain ang proseso. Marami pa kasing kailangang intindihin diyan." Margaret had no choice but to step aside and seek assistance. First time niya ito, at wala siyang kaalam-alam sa bureaucratic maze ng pagpapalit ng legal documents. "Ang pinakaimportante ngayon ay ang household registration mo. Kapag kumpleto ang info, usually, five days lang 'yan," paliwanag ng mas mahinahong staff. Pero... "Dahil hindi ikaw ang householder, kailangan mo ng kopya ng ID niya, o kung wala siya, kailangan mo ng authorization letter na may pirma niya." Of course. Of course kailangan pa rin si Xander. "Paano kung hindi naman nawala ang household book pero... ayaw lang niya ibigay?" tanong ni Margaret, halos pabulong, pero may bahid ng desperasyon