Katulad ng aking inasahan ay sa paglabas ko ng silid ni Cyrus ngayong umaga ay wala na siya sa sala at sa kanyang tahanan. Ang naabutan ko na lamang ay ang iniwan niyang sulat na nasa mesa sa kainan na nagbibilin sa akin kung saan nakalagay ang kanyang mga niluto at mga gamot ko, at kung paano bubuksan o papaganahin ang mga kagamitan niya rito upang aking magamit, tulad na lamang ng kalan para sa pag-iinit ng niluto niya.
Gusto ko pa ngang matawa dahil ang unang pangungusap sa kanyang sulat ay, “Hindi ko alam kung pati pagbabasa ay nakalimutan mo, pero kung hindi, mabuti naman at maiintindihan mo ito.”
Matapos basahin at intindihin lahat ng kanyang sinulat ay sinunod ko ang mga iyon. Mula sa pagbubukas ng tangke ng kanilang ginagamit sa pagluto, hanggang sa pagbukas ng kalan at pag-init ng tinatawag niyang noodles. Nang masiguradong kumukulo na ito ay pinatay ko na agad ang kalan at isinalin ang niluto niya sa isang mangkok.
Madali lang nama
