Ang sakit na ng paa ko pero hinihila pa rin ako ng tanginang lalaking ’to! Napapangiwi na ako at medyo umiikot na ang paningin ko. Nangingilid na ang luha sa mga mata ko dahil sa sakit. Pero ano nga ba ang aasahan ko sa lalaking ’to? For all I know, papatayin niya ako pagdating namin sa kung saan man niya ako dadalhin!
Nang hindi ko na kaya ang sakit, tumigil ako sa paglalakad. Dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa palapulsuhan ko, natumba ako at nakaladkad niya ako. Napapikit ako sa sakit nang ma-stretch ang braso ko.
“What are you doing?” Anton snapped at me angrily. He let go of my hand, causing me to fall back and lie on the ground. For a moment, the blue sky and the rustling leaves above comforted me—until the pain in my body slowly made itself known.
Sunod-sunod akong huminga, pinipilit ang sarili kong huwag umiyak. Kung mamamatay man ako, at least hindi ako iiyak. Wala naman akong ginawang mali! I have every right to take my revenge on them. Kaya ako naulila ay dahil sa kanila. Kaya kung isusunod nila ako, edi go!
In another life, I’ll have my revenge!
“Stand up!” utos niya, iritadong iritado ang tono.
“Fuck you!” mura ko, iritado rin.
Kita ko ang pag-igting ng panga niya at mas lalo pang kumunot ang noo niya. Lumuhod siya sa harap ko, hinawakan ang labi ko. Tatampalin ko sana ang kamay niya pero nahuli niya ang kamay ko.
“You have such a filthy mouth,” he said irritably. He sensually caressed my lips before standing up again.
Akala ko ay kakaladkarin niya ulit ako pero hindi yon ang nangyari. Nagulat ako nang hawakan niya ako sa bewang ang then… the next thing I know, binuhat niya ako nang kagaya kung paano magbuhat ang mga kargador ng mga mabibigat na bagay! Binuhat niya ako sa balikat niya. Ang ulo ko ay nakaharap sa likod niya, hawak-hawak niya ang binti ko para hindi ako mahulog.
“What the hell! Ibaba mo ako!” sigaw ko nang ma-realize ko kung ano ang ginagawa niya.
“Shut up!” sigaw niya rin.
Nanlalaki na ang mata ko. Ang bilis na niyang maglakad! I’m afraid any moment ay darating kami sa bahay kung saan kami tumakas ni Scarlet!
I wiggled and punched him in the back just to get away from him. I heard him groan in annoyance.
“Let me go, you asshole!” sigaw ko, patuloy na nagwawala.
“Shut up!” sigaw niya. I then felt him smack my butt. Napaawang ang labi ko at mas lalo pang nagagalit.
“Pervert! Asshole! Ibaba mo ako!” sunod sunod kong sigaw.
Sunod-sunod rin ang pagpalo niya sa pwet ko! Napasinghap ako sa ginawa niya!
What the fuck?
“Will you stop, or should I keep smacking your butt? Who knows what I might do next?” banta niya.
I stopped moving when I felt him trace my butt down to my center! Tumigil ang kamay niya doon. Napasinghap ulit ako nang diinan niya ang kamay niya roon!
I heard him chuckle when I suddenly stopped moving.
Mas lalong lumiyab ang galit ko. I didn't stop because I was scared! I stopped because he was touching me there even though I had my clothes on!
I'm not scared of him. I'm an orphan! Kung mamatay man ako, wala akong maiiwan na mahal sa buhay!
But then again, I have Eros… na hindi ko rin naman na-meet kahit isang beses! Kaya kung mamatay man ako, makakalimutan rin din niya ako.
Mamamatay na lang ako, hindi ko pa siya nakikita! Konting-konti na lang at maniniwala na ako kay Scarlet — Na baka scammer siya! But no, he’s real! He even paid for my condo whenever I couldn’t afford it. And he never once asked me for anything in return. He let me do what I wanted. He was there to cheer me up when I felt lonely and Scarlet wasn’t around to comfort me.
So, no! He is not a scammer. And I wanted to meet him before this asshole kills me!
I silently cried. Hindi naman ako naririnig ng tanginang lalaking ‘to. Iniyakan ko si Eros—hindi ang nalalapit kong pagkamatay. Mr. Herrera betrayed me, at nadawit kami ni Scarlet. Sana lang ay hindi madamay si Eros, dahil siya ang pinagkukuwentuhan ko ng lahat. Pero okay lang din kung madamay siya, at sabay kaming mamatay… pero baka hindi pa siya handa.
I sighed heavily when I realized I like Eros! Mamamatay na ako at iniiyakan ko pa na hindi ko man lang siya na meet kahit isang beses!
Hinayaan ko ang sariling manahimik habang binabalik ako ni Anton sa bahay. Medyo nahihilo na ako dahil sa position ko pero mas mabuti narin to kaisa kinakalakadkad niya ako.
Hindi ko na alam kung ilang oras na niya akong buhat habang naglalakad. Ni hindi ko naramdaman na napapagod siya. Nagulat na lang ako nang bigla niya akong ibaba—muntik pa akong matumba kung hindi niya ako nahawakan sa bewang. Nahilo ako sa biglang pagbaba niya sa akin.
Nang naka-recover ako ay doon ko siya tinaliman ng tingin. I kicked him hard on his legs.
“Asshole!” mura ko.
Kita ko kung paano nanlaki ang mata niya bago naging iritado ulit. Akala niya siguro dahil nanahimik ako ay tatahimik na ako?
I saw how easily he got pissed. Mabilis niyang hinuli ang isa kong kamay. Nagulat ako nang bigla niya akong pinaikot at ginapos ang mga kamay ko sa likod. I then felt his body against my back.
“I don’t have much patience for nonsense, woman. Try not to cross me,” he whispered against my ear. Ramdam ko pa ang hininga niya sa tenga ko.
Hindi na niya ako hinayaang sumagot. Hinuli rin niya ang isa ko pang kamay at saka rin yon ipinako sa likod ko. Matapos ay tinulak niya ako papasok sa loob.
Una kong napansin ang mga tauhan na nagkalat sa paligid. Sinubukan kong kalasin ang pagkakahawak niya sa akin, pero hindi ko magawa. Sa halip, mas lalo pa niyang hinigpitan ang hawak niya. Napapikit ako sa sobrang higpit nito.
Dumilat ako nang may tawagin siya sa mga tauhan nila. Isang malaking lalaki, armado at seryoso ang mukha, ang lumapit sa amin. Blanko niya akong tinitigan habang papalapit.
“Ibalik mo siya sa baba. She's a feisty one. Huwag mong patakasin,” rinig kong utos ni Anton.
Tumango ang tauhan at pumuwesto sa likod ko kung saan ako hawak ni Anton. Habang hinihila ako ng lalaki pabalik sa basement, nakita kong si Anton ay naglalakad paakyat sa carpeted na hagdanan papunta sa second floor.
Iritado ko siyang pinagmamasdan habang paakyat siya ng hagdan, bago ako pinilit ng lalaki na bumaba sa basement.
….
