จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกผิดกับคำพูดของตัวเองขึ้นมา คุณเพลิงอุตส่าห์บินไกลข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาฉันที่ไทย อย่างน้อยฉันก็ควรพูดกับเขาดี ๆ กว่านี้
“ค… คุณเพลิงเอยขอโทษ เอยไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นนะคะ เอยอยากแต่งงานกับคุณเพลิงนะ”
“ฉันอยากทำให้เธอมั่นใจว่าจริงจังมากแค่ไหน แต่ลืม ๆ มันไปซะเถอะ ฉันจะไม่พูดถึงมันอีก”
“เอยไม่ได้ตั้งใจพูด คุณเพลิงอย่าโกรธสิคะ”
“ฉันจะไปนอนบ้านป้า เธอรีบเข้าบ้านได้แล้ว” ถึงเราจะไม่ทะเลาะกันแบบเมื่อครู่แต่การเฉยเมยของคุณเพลิงในตอนนี้ทำให้ฉันหวั่นใจ
“โกรธเอยหรือเปล่าคะ”
“ไม่ ฉันไม่โกรธ”
“ถ้าไม่โกรธคืนนี้นอนด้วยกันนะคะ” ฉันพยายามอ้อน การที่บอกว่าไม่โกรธแต่เมินหน้าหนีมันแปลก ๆ นะ
“ฉันโทรบอกป้าแล้วว่าจะไปนอนที่บ้านด้วย”
“เอยยังไม่เห็นคุณเพลิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไปหาใครเลยนะ”
คุณเพลิงไม่ตอบอะไร เขาหยิบกุญแจรถมากดปลดล็อกแล้วเดินไปเปิดประตูแทรกตัวเข้าไปนั่ง ฉันเห็นแบบนั้นจึบรีบวิ่งมาเปิดประตูที่นั่งข้าง ๆ คนขับแล้วแทรกตัวเข้ามานั่งในรถเหมือนกัน
“เอยไปด้วยค่ะ”
“ฉันว่าพรุ่งนี้เราค่อยเจอกันมันคงจะดีกว่า” ไม่คิดจะมองหน้ากันเลยหรือไงตอนพูดเนี่ย ฉันก็พูดแบบนั้นไปเพราะอารมณ์ ใครจะไ
