ปัจจุบัน
“ท่านแม่ทัพ ฝั่งซ้ายเราสูญเสียคนไปหลายสิบนายขอรับ” กู้หานฝ่าพวกคนคลั่งเข้ามาเพื่อกล่าวรายงาน สถานการณ์เรียกว่าค่อนข้างย่ำแย่ เพราะพวกมันมีจำนวนเยอะขึ้นเรื่อยๆ ทหารฝั่งเราหลายนายแปรเปลี่ยนเป็นพวกมัน
แฮร่
ฉั้วะ
“สั่งทหารที่ไม่ไหวให้กลับเข้าไปพัก ใครไหวให้สู้ต่ออย่าหยุด!” เป่ยหวงก็จวนตัวเหงื่อผุดพรายเต็มหน้า เจ้าพวกนี้มีจำนวนเยอะกว่าพวกเขา เหมือนยิ่งฆ่าพวกมันยิ่งเยอะขึ้น ต่อให้ฟันหัวมันไปกี่ตัวก็จะโผล่มาใหม่อยู่ดี เห็นทีแบบนี้มีแต่ทางฝั่งเราที่หมดแรง
กรร
ฉั้วะ ฉั้วะ
“เจ้าไหวใช่ไหมเจียหมิง เหยาฉือ”
“ขอรับ / ขอรับ” ทั้งสองที่สู้อยู่ไม่ไกลจากแม่ทัพหันมาตอบ
“ระวังซ้ายขวาให้ข้าที” ตอนนี้นายกองทั้งสองนายเริ่มจะไม่ไหว ทหารส่วนหน้าบางคนก็โดนพวกมันรุมกัดกิน แม้พวกมันจะไม่แข็งแกร่งอย่างตัวตาสีแดงที่เคยพบ ทว่าความเหนื่อยล้าก็อาจทำให้เผลอลดการป้องกันลงได้ ชายตระกูลหลี่ทั้งสองต่างเข้าไปจัดพวกมันตามคำสั่ง ไม่รู้ทางด้านบุตรสาวจะเป็นอย่างไรบ้าง
