Nobela ni ดุจเพชร

ลิขิตรัก 5ปองร้าย“อืมม ดูไปดูมา เมืองนี้ก็น่าอยู่เหมือนกันนะ” จิวฮวาพึมพำเบาๆกับตัวเองหลังจากขออนุญาตท่านพ่อบุญธรรมที่สนทนากับเถ้าแก่อย่างออกรสว่าจะออกมาสำรวจด้านนอกพลักกก !“โอ้ยยย” แต่แล้วจู่ๆก็มีหญิงนางหนึ่งเดินมาชนนางทำให้ผ้าคลุมหน้าหล่นพื้นเหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง ทุกคนมองนางตะลึงค้าง โดยเฉพาะหญิงที่ตั้งใจชนนาง ก่อนที่เสียงซุบซิบภายในบริเวณดังขึ้นทันทีเนื่องจากตรงนี้มีคนสัญจรไปมา‘นางเป็นบุตรบ้านใดกัน’‘งดงามยิ่งนัก’‘แม้แต่นางสนมในวังยังสู้มิได้’“ปะ เป็นอันใดหรือไม่เจ้าคะ” เมื่อหญิงนางนั้นตั้งสติได้จึงเข้ามาถามไถ่“ข้ามิเป็นอันใด” จิวฮวาเอ่ยก่อนจะรีบหยิบผ้าคลุมขึ้นมาคลุมหน้าเช่นเดิม มีคนเห็นหน้าข้าแล้ว จะบอกท่านพ่อบุญธรรมอย่างไรดี“ขอโทษจริงๆเจ้าค่ะ ข้าขอตัวก่อน” หญิงนางนั้นเอ่ยก่อนจะรีบเดินออกไป จิวฮวาจึงไม่เก็บมาใส่ใจและเดินออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางสายตาผู้คนท

ลิขิตรัก 4ครอบครัวใหม่หญิงสาวสวมอาภรณ์สีดำสนิท ขับให้เส้นผมสีรัตติกาลเงางามกลืนกินไปกับความมืดมิดแต่มิอาจบดบังความงดงามได้เลย นางเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ผ่านสัตว์อสูรมากมาย ที่จ้องมองร่างบางอย่างหิวโหย ทว่าสัญชาตญาณของมันบอกว่าอย่าได้ริเข้าไปยุ่งกับหญิงผู้นี้เป็นอันขาด ร่างกายเกิดความเหนื่อยล้าเนื่องจากเดินมาไกล จึงหยุดพักใต้ร่มไม้ใหญ่และผลอยหลับไปในที่สุด“แม่หนู แม่หนู” ชายชราที่กำลังขนสินค้าผ่านมา เห็นหญิงสาวนอนอยู่ใต้ต้นไม้จึงนึกเป็นห่วง เพราะสถานที่ตรงนี้เป็นเขตสัตว์อสูรย่อมอาจเป็นอันตราย ไม่มีใครเขามานอนเล่นกันหรอก ตนที่เป็นพ่อค้า ต้องขนสินค้าอย่างไม่สามารถเลี่ยงทางนี้ได้เพราะเป็นทางผ่านทางเดียวที่จะเข้าเมือง จึงได้หยุดเกวียนพร้อมเอ่ยเรียก“อะ เอ่อ ท่าน…” ร่างบางตื่นขึ้นมา ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตั้งแต่ยามใด มองซ้ายทีขวาทีอย่างมึนงง“ตรงนี้อันตรายยิ่งนัก หากเจ้าอยากพักผ่อนต้องเดินไปอีก 2 ลี้ จึงจะเข้าเขตเมือง” (

ลิขิตรัก 3ฝืนลิขิต“ท่านจะไปจริงๆหรือ…” เสียงทุ้มลึกของนักฆ่าหนุ่มผู้มากความสามารถเอ่ยถามอย่างสงสัย โฉมหน้าภายนอกนั้นผู้พบเห็นเป็นต้องลุ่มหลงมัวเมาด้วยรูปลักษณ์แต่ใครจะล่วงรู้ว่าเขาได้ชื่อว่าเป็นบุรุษที่โหดเหี้ยม ฆ่าผู้อื่นได้อย่างเลือดเย็นหากมาขวางทางราชินีของตน แววตาเย็นชาทำให้ปีศาจสาวหลายตนอยากถวายตัวให้ยิ่งนัก แต่ก็ต้องเศร้าใจเพราะดวงใจของเขาไม่มีไว้ให้ผู้ใดนอกจากหญิง ‘ผู้นั้น’ แม้มิอาจเอื้อม ทำได้เพียงแหงนมองเสมือนสัตว์เลี้ยงผู้ซื่อสัตว์มองเจ้านายก็ตาม“ข้าตัดสินใจแล้วซันซัส” เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบา เหม่อมองทิวทัศน์เห็นธรรมชาติสุดแสนจะงดงาม เวลานี้ไม่ใช่เวลามาชื่นชมความงามของมัน ภายในใจกระวนกระวายด้วยความสับสนยามคิดถึงคำพูดของบิดาบัดนี้นางกำลังทิ้งหน้าที่อันใหญ่หลวงเพียงต้องการทำตามเสียงเรียกร้องของดวงใจ แม้นางจะยืนกรานอยากไปแต่ใครจะรู้ว่าใจนางนั้นแสนจะสับสนและกลัว…“ท่านกำลังสับสน…”&nbs

ลิขิตรัก 2โลกมนุษย์“ลูกว่าอันใดนะ…” สุรเสียงทรงอำนาจของบุรุษผู้ปกครองโลกปีศาจเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ เหตุใดบุตรสาวที่มักเย็นชาของตนถึงเอ่ยเช่นนั้น รอบข้างมีข้าราชบริภารและเหล่าเสนาทั้งหลายที่ต่างตกใจไม่แพ้กันเมื่อหมื่นปีก่อนในสายตาของส่วนใหญ่มองปีศาจน่ากลัวและอัปลักษณ์ มีจิตใจโหดเหี้ยม เข่นฆ่ากันเองและระรานสวรรค์ชั้นฟ้า ไม่มีผู้ใดล่วงรู้เลยว่าแท้จริงแล้วปีศาจเป็นพวกรักสงบ ชอบบำเพ็ญเพียรและสั่งสมบารมีแรงกล้าจะมีแต่พวกนอกรีตเท่านั้นที่มักระรานไปทั่วจนนำภัยมาสู่โลกปีศาจเอง สาเหตุหนึ่งเพราะอดีตโลกปีศาจเคยมีกษัตริย์ปกครองเห็นแก่ตัว หลงมัวเมาในอำนาจและนารี เป็นเหตุให้มีปีศาจตนหนึ่งผู้มีอำนาจและพลังตบะแรงกล้า แม้นปีศาจด้วยกันเองยังต้องยำเกรงและขนานนามปีศาจตนนั้นว่า ‘จอมมาร’จอมมารได้ปราบกษัตริย์ที่ปกครองปีศาจลง เมื่อเห็นว่าปีศาจตนนั้นไม่สมควรปกครองโลกปีศาจอีกต่อไปโดยได้ร่วมมือกับสวรรค์ชั้นฟ้าทั้งหลายที่ได้รับความเดือดร้อนจากการกระทำของปีศาจตนนั้น

ลิขิตรัก 1ปฐมบทแห่งการจากลา“อะ อึก แค่กๆ ละ ลันเซีย พะ พี่คงมาได้ คะ แค่นี้…” ร่างชายหนุ่มสวมชุมเกราะ หน้าตาราวกับเทพบุตรลงมาจุติ ดวงตาสีเขียวมรกตซึ่งแตกต่างจากเผ่าพันธุ์ปีศาจส่วนใหญ่ที่มีสีแดงคล้ายท้องนภายามเย็น อกด้านซ้ายมีโลหิตจำนวนมากไหลทะลักออกมา ด้านข้างมีสตรีงดงามยิ่งกว่าเทพธิดาใดๆ ดวงตาประกายแดงสั่นไหว หยาดน้ำตาหลั่งรินไหลดวงทหัยสลาย“ท่านพี่ ดะ ได้โปรด ฮึก อย่าจากข้าไป” เสียงสะอื้นของสตรีอันเป็นที่รัก ทำให้เทพหนุ่มอยากดึงร่างบางตรงหน้ามากอดปลอบแต่ก็ต้องเจียมตัวเมื่อสถานะของเขาและนางนั้นต่างกันเหลือเกิน ความรักต่างเผ่าพันธุ์นี้ โชคชะตาไม่อาจลิขิต แต่ทว่าเขาและนางแอบฝืนลิขิตนั้น และตอนนี้สวรรค์คงกำลังลงโทษเรื่องมันเกิดขึ้นจากปีศาจที่คิดกบฏบุกเข้ามาหมายจะล้มล้างอำนาจของท่านจอมมารผู้ซึ่งเป็นบิดาของนาง โดยใช้นางเป็นเหยื่อล่อ มันหนักหนานักสำหรับปีศาจที่มีอายุเพียง 20 ปี สำหรับมนุษย์นั้นอายุเท่านี้ก็สามารถออกเรือนได้แต่สำหรับลันเซียยังเด็กมาก พลังมนตรา ก็ยังมีจำกัด ถึงแม้ร่างกายนางจะโตเต็มวัยแล้วก็ตาม ต่างจากเขาที่อายุ 500 ปี เป็นเทพบำเพ็ญเพียรตบะ มีพลังมหาศาลแต่เลือกทรยศเผ่าพ

“อุแว้ อุแว้”“ที่รักเหนื่อยไหม ขอบคุณที่คลอดบุตรให้พี่อีกคนนะ” หยางหลงเช็ดเหงื่อตรงหน้าผากให้คนรักที่หน้าซีดเซียว“ไม่เลยเจ้าค่ะ แค่เห็นหน้าลูกๆกับพี่ ข้าก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง” เหลียนฮวาที่มีประสบการณ์จากการคลออบุตรครั้งแรกถึงสองคน ครั้งนี้จึงคลอดง่ายมาก หมอหลวงที่เดินทางจากแคว้นเว่ยโดยเฉพาะอุ้มเด็กน้อยตัวอวบอ้วนเข้ามา“ขอแสดงความยินดีกับชินอ๋องและพระชายา เป็นเด็กทารกเพศชาย ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์เพคะ” หมอหญิงส่งเด็กทารกให้แก่ชินอ๋อง หยางหลงรับมาด้วยความทะนุถนอม“อีกแล้ว ข้าอุ้มท้องเขามา 9 เดือนนะเจ้าคะ” เหลียนฮวาพูดอย่างน้อยใจ เมื่อบุตรลายคนที่สามไม่มีส่วนไหนเหมือนนางเช่นเดียวกัน นี่น้ำเชื้อเขาแรงมากเลยหรือ ลูกออกมาสามคน หน้าตาเหมือนเขาทุกคน“ฮ่าๆ คนที่สี่ต้องเหมือนเจ้าอย่างแน่นอน” หยางหลงพูดด้วยรอยยิ้ม เหลียนฮวาได้แต่อ้าปาก

แคว้นฉินพระราชวัง“ฮื่อ ฮื่อ” เสียงเด็กน้อยร่ำไห้อยู่ข้างเตียงของหญิงนางหนึ่ง“แค่ก ๆ ขะ ข้าไม่น่า คะ คลอดเด็กอย่างเจ้าออกมาเลย” องค์หญิงใหญ่กล่าวด้วยใบหน้าโกรธแค้น ตัวนางซูบผอมเหลือแต่กระดูก อันเนื่องจากคลอดเด็กลูกครึ่งผีดิบที่กัดกินชีวิตนางตั้งแต่อยู่ในครรภ์ นางหวังให้ลูกของนางเติบโตมาแข็งแกร่งเหมือนพ่อ ทว่าเด็กออกมากลับเป็นผู้หญิง นอกจากอ่อนแอแถมยังไร้ประโยชน์ทำไมกันนะ ชีวิตของนางถึงไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง ตั้งแต่มีพระสวามี เขาก็ทิ้งนางให้อยู่ท่ามกลางผีดิบ ดีที่ยังมีคนรับใช้หลงเหลือไว้ให้อยู่ แต่รอบตัวก็เต็มไปด้วยผีดิบ ไม่มีใครสามารถออกจากแคว้นได้เลย มีครั้งหนึ่งที่แม่ทัพของเคยคิดออกจากแคว้น ทว่ายังไปได้ไม่ไกล ต่างโดนเหล่าผีดิบเข้ามากัดกินทั้งเป็น หลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล้าออกไปนอกแคว้นอีกเลย“ท่างแม่…”“ยะ อย่า แ

4 ปีต่อมา“เสี่ยวชุน เสี่ยวเฉินลงมาจากต้นไม้เดี๋ยวนี้!!” เหลียนฮวาตะโกนบอกบุตรชายตัวแสบวัยสามขวบทั้งสอง อุ้มท้องมา 9 เดือน แต่ไม่มีส่วนใดได้นางมาเลย เด็กๆถอดแบบพี่หยางมาทั้งหมด ชอบปีนต้นไม้เหมือนใครก็ไม่รู้? แถมยังหลบหนีพี่เลี้ยงเก่งเป็นที่หนึ่ง“ปี้ชายลงไปก่อนซี่” เสี่ยวชุนหรือเว่ยชุนหวงเอ่ยบอกพี่ชายที่คลอดก่อนตนเพียง 5 วินาที ร่างกลมป้อมอวบอัด ทว่ากลับว่องไวกว่าคนเป็นพี่บุ้ยปากให้พี่ชายลงจากต้นไม้ก่อน“เจ้าเปงน้องก็ต้องลงก่อง” เสี่ยวเฉินหรือเว่ยเฉินอี้กล่าวบอกผู้เป็นน้อง ทั้งสองเกี่ยงกันลงก่อนเนื่องจากยังดูพวกท่านตาฝึกซ้อมยังไม่เสร็จ“ลง มา พร้อม กัน” เหลียนฮวาจำต้องเน้นเสียงทีล่ะคำบอกบุตรชาย ไม่งั้นก็ยังเกี่ยงกันไม่เลิก บุตรชายของนางทั้งสองชื่นชอบการต่อสู้เป็นพิเศษ หากเห็นทหารหรือบรรดาตาๆตัวเองฝึกก็จะรีบขอตามไปดูอย่างไวพวกเด็กๆจะเรียกพ่อของนางว่าต

“เหนื่อยหรือไม่” หยางหลงเอ่ยถามเจ้าสาวของตนหลังคืนแต่งงานผ่านพ้นไป คนรักที่กลายมาเป็นภรรยาและคู่ชีวิตของเขานับแต่นี้เหลียนฮวานั่งตัวเกร็งอย่างทำอะไรไม่ถูก นางกำลังเผชิญกับคืนเข้าหอเป็นครั้งแรก“…”“เหตุใดไม่คุยกับพี่้เล่า” หยางหลงค่อยๆเปิดผ้าคลุมเจ้าสาวเชยคางมนมาสบตา ทั้งสองสบตากันอย่างลึกซึ้ง“ตะ ต้องดื่มเหล้าก่อนมงคลเจ้าค่ะ” เหลียนฮวาที่ไม่รู้จะหาข้ออ้างอันใดมาเอ่ยจึงมองไปที่กาใส่เหล้ามงคลเอาไว้“จริงสิ เป็นขนบธรรมเนียมของที่นี่” หยางหลงยิ้มกริ่มก่อนจะค่อยๆเทเหล้ามงคลจากกาน้ำสองจอดและยกขึ้นมาถือไว้“ดื่มเถิด” เขายื่นให้คนรักหนึ่งแก้วและถือไว้เองหนึ่งแก้ว ทั้งสองคล้องแขนกันก่อนจะยกขึ้นดื่มพร้อมกัน ทั้งกลิ่นทั้งรสชาติของเหล้ามีความแรงจนเหลียนฮวาต้องนิ่วหน้า นางรีบกลืนภายในอึกเดียว ไม่นานหน้

“ถวายบังคมเสด็จพ่อ” ฮ่องเต้สวรรค์มองบุตรสาวด้วยสายตาไม่พอใจนัก“เจ้ารู้ความผิดที่ก่อหรือไม่เทพธิดาเหมยลี่” น้ำเสียงดังก้องกังวาลไปทั่วชั้นฟ้า“ไม่เพคะ” เทพธิดาเหมยลี่เชิดหน้าไม่ยอมแพ้“เจ้า!!!”“ลูกไม่คิดว่าการที่พวกเรารักกันจะผิดตรงไหน”“แม้จะไม่มีบัญญัติว่าห้ามรักต่างฐานันดร แต่เจ้าก็ทำผิดกฎสวรรค์ เจ้ากำลังตั้งครรภ์!!!” ฮ่องเต้สวรรค์แทบลมจับ สั่งให้ทูตสวรรค์หรือที่เรียกทหารในโลกมนุษย์พาธิดากลับมาและนำไอ้ชายที่มันล่อลวงบุตรสาวของเขามารับโทษ“ตั้งครรภ์ จริงสิ เสด็จพ่อทรงมีหลานแล้วเพคะ นางจะเป็นเทพธิดาตนใดมาเกิดกันนะ” เหมยลี่พูดไปยิ้มไป สายใยแม่ลูกทำให้รู้ว่าในครรภ์ของนางเป็นเพศหญิง พลางลูบหน้าท้องแบนราบของตน“ช่างเรื่องนั้นก่อน เจ้าต้องได้รับโทษ” ฮ่องเต้สวร

“พี่หยาง ผักที่เราปลูกงอกแล้วเจ้าค่ะ” เหลียนฮวากล่าวอย่างตื่นเต้น เป็นล็อตสองที่ทดลองปลูก แถมผักที่ปลูกยังเป็นชนิดใหม่“หืม งอกเร็วมาก ยังไม่ถึงเดือน” หยางหลงรีบเข้ามาดูต้นผักตามคนรักชี้บอก วันนี้พ่อตาและคนอื่นไม่อยู่ต้องไปทำภารกิจ“เพราะดินที่เราหมั่นบำรุงมั้งเจ้าคะ”ฟอดดด“เพราะเราช่วยกันปลูกต่างหาก” ขายหนุ่มแอบหอมแก้มแฟนสาวเร็วๆ แล้วส่งยิ้มกระชากใจหลังจากกลับจากแคว้นเว่ยมีประกาศอย่างเป็นทางการเรื่องว่าที่พระชายาองค์ชายห้า เล่นเป็นข่าวดัง พูดถึงกันอยู่พักใหญ่เพราะว่าที่พระชายาเป็นคนต่างแคว้นแถมยังเป็นสามัญชน ทว่าทั้งคู่กลับไม่มีใครสนใจ พากันเดินทางไปแคว้นจ้าวสลับกับแคว้นเว่ย ไปๆมาๆระหว่างสองแคว้น แถมยังหวานกันยิ่งกว่าเดิม เนื่องจากไม่ต้องปกปิดตัวตนอีกต่อไป“ครั้งหน้าหากผักในโรงปลูกผักโตกว่า