วันที่ลูกสาวออกจากโรงพยาบาล ผู้ชายที่ข่มขืนเธอถูกปล่อยตัวโดยไร้ความผิด เพราะหลักฐานไม่เพียงพอ
ในเลนส์กล้องสื่อ ซ่งฉู่เหอ ผู้ชายซึ่งทำลายชีวิตที่เหลือของลูกสาวฉัน ยิ้มแสร้งมีศีลธรรม สีหน้าท่าทางดั่งสุภาพชน
“สาธารณชนย่อมแยกแยะถูกผิด ตัดสินด้วยความยุติธรรม ผู้หญิงที่ละโมบในทรัพย์สินเงินทองเฉกเช่นเฉินเหมี่ยว ผมเชื่อว่าทุกคนล้วนรู้ดีว่าเป็นอย่างไร แต่ว่านะ หากว่าเงินเธอไม่พอล่ะก็ ผมยังคงยอมช่วยอยู่ดี ฮ่าๆ... “
แต่พวกเราทั้งครอบครัวไม่เคยเอาเงินของเขาสักเฟินเดียว
...
เดิมเหมียวเหมี่ยวหมั้นหมายเอาไว้แล้ว วันรุ่งขึ้นหลังเกิดเรื่อง ก็ถูกบอกเลิก
อีกฝ่ายเอ่ยคำพูดเหมือนวันนั้น
“ไม่บริสุทธิ์แล้ว เธอนึกว่า...ฉันจะยังชอบเธออีกเหรอห๊ะ”
“ไม่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยดีๆ ไปทำเรื่องชั้นต่ำ ถุย ยัยคนหน้าไม่อาย หากลูกชายฉันแต่งกับเธอ นั่นน่ะโชคร้ายจริงๆ”
“ฉันเห็นแต่แรกแล้วว่าเธอไม่ใช่พวกสงบเสงี่ยม เต็มไปด้วยกลิ่นอายผู้หญิงขี้อ่อย”
ดูสิ คำซุบซิบนินทาของคนอื่นมักจะคมมีดที่ทิ่มแทงได้ลึกที่สุด
เหมียวเหมี่ยวอยากไกล่เกลี่ยเพื่อยุติความขัดแย้ง คืนนั้นเธอกอดฉันร้องไห้โฮ ถามฉันว่าตัวเองทำผิดใช่หรือไม่
ทำไมเธอถึงพบเจอกับเรื่องแบบนี้
ฉันมองดวงตาว่างเปล่า ไร้ชีวิตชีวาของเหมียวเหมี่ยว ก็ปวดแปลบในใจระลอกหนึ่ง
ใช่แล้ว ทำไมครอบครัวพวกเราต้องประสบกับเรื่องนี้ด้วย
ฉันกล่อมเธอทั้งคืน ไม่ง่ายเลยที่จะหลับไป
แต่การผลักดันอันดับค้นหายอดนิยมหนึ่งทำให้ฉันโมโหจนอยากจะฆ่าเดนมนุษย์นั่น
ซ่งฉู่เหอตั้งใจไม่ปล่อยเหมียวเหมี่ยวไป
เขาวางตัวเองไว้ในตำแหน่งเหยื่อ หาคนมาเขียนบทความแทนฉบับหนึ่ง
เขียนต่อเนื่องกันเกือบหมื่นตัวอักษร ทุกครั้งที่ฉันอ่านบรรทัดหนึ่ง ปลายเล็บก็จิกลึกลงกลางฝ่ามือนิดหนึ่ง
ในบทความนี้ เหมียวเหมี่ยวกลายเป็นเด็กสาวสำมะเลเทเมาที่ไม่เกี่ยงวิธีการเพื่อให้ได้เงิน ส่วนเขา ซ่งฉู่เหอก็ถูกล้างมลทิน กลายเป็นผู้ชายซึ่งมีคุณธรรมและจิตใจมั่นคง
