ดอกไม้โคลนตม

วันที่ลูกสาวออกจากโรงพยาบาล ผู้ชายที่ข่มขืนเธอถูกปล่อยตัวโดยไร้ความผิด เพราะหลักฐานไม่เพียงพอ

ในเลนส์กล้องสื่อ ซ่งฉู่เหอ ผู้ชายซึ่งทำลายชีวิตที่เหลือของลูกสาวฉัน ยิ้มแสร้งมีศีลธรรม สีหน้าท่าทางดั่งสุภาพชน

“สาธารณชนย่อมแยกแยะถูกผิด ตัดสินด้วยความยุติธรรม ผู้หญิงที่ละโมบในทรัพย์สินเงินทองเฉกเช่นเฉินเหมี่ยว ผมเชื่อว่าทุกคนล้วนรู้ดีว่าเป็นอย่างไร แต่ว่านะ หากว่าเงินเธอไม่พอล่ะก็ ผมยังคงยอมช่วยอยู่ดี ฮ่าๆ... “

แต่พวกเราทั้งครอบครัวไม่เคยเอาเงินของเขาสักเฟินเดียว

...

เดิมเหมียวเหมี่ยวหมั้นหมายเอาไว้แล้ว วันรุ่งขึ้นหลังเกิดเรื่อง ก็ถูกบอกเลิก

อีกฝ่ายเอ่ยคำพูดเหมือนวันนั้น

“ไม่บริสุทธิ์แล้ว เธอนึกว่า...ฉันจะยังชอบเธออีกเหรอห๊ะ”

“ไม่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยดีๆ ไปทำเรื่องชั้นต่ำ ถุย ยัยคนหน้าไม่อาย หากลูกชายฉันแต่งกับเธอ นั่นน่ะโชคร้ายจริงๆ”

“ฉันเห็นแต่แรกแล้วว่าเธอไม่ใช่พวกสงบเสงี่ยม เต็มไปด้วยกลิ่นอายผู้หญิงขี้อ่อย”

ดูสิ คำซุบซิบนินทาของคนอื่นมักจะคมมีดที่ทิ่มแทงได้ลึกที่สุด

เหมียวเหมี่ยวอยากไกล่เกลี่ยเพื่อยุติความขัดแย้ง คืนนั้นเธอกอดฉันร้องไห้โฮ ถามฉันว่าตัวเองทำผิดใช่หรือไม่

ทำไมเธอถึงพบเจอกับเรื่องแบบนี้

ฉันมองดวงตาว่างเปล่า ไร้ชีวิตชีวาของเหมียวเหมี่ยว ก็ปวดแปลบในใจระลอกหนึ่ง

ใช่แล้ว ทำไมครอบครัวพวกเราต้องประสบกับเรื่องนี้ด้วย

ฉันกล่อมเธอทั้งคืน ไม่ง่ายเลยที่จะหลับไป

แต่การผลักดันอันดับค้นหายอดนิยมหนึ่งทำให้ฉันโมโหจนอยากจะฆ่าเดนมนุษย์นั่น

ซ่งฉู่เหอตั้งใจไม่ปล่อยเหมียวเหมี่ยวไป

เขาวางตัวเองไว้ในตำแหน่งเหยื่อ หาคนมาเขียนบทความแทนฉบับหนึ่ง

เขียนต่อเนื่องกันเกือบหมื่นตัวอักษร ทุกครั้งที่ฉันอ่านบรรทัดหนึ่ง ปลายเล็บก็จิกลึกลงกลางฝ่ามือนิดหนึ่ง

ในบทความนี้ เหมียวเหมี่ยวกลายเป็นเด็กสาวสำมะเลเทเมาที่ไม่เกี่ยงวิธีการเพื่อให้ได้เงิน ส่วนเขา ซ่งฉู่เหอก็ถูกล้างมลทิน กลายเป็นผู้ชายซึ่งมีคุณธรรมและจิตใจมั่นคง