บทที่49
"ขอกอดหนูให้หายคิดถึงหน่อยเร็ว" คุณย่าเซลีนเข้าสวมกอดคนตัวเล็กแล้วลูบแผ่นหลังเบาๆ พนิดาเองก็สวมกอดท่านตอบ
เอาจริงๆ เธอเองก็คิดถึงท่าน ครั้งล่าสุดที่เจอกันก็นานมาแล้ว พอมาได้เจอกันอีกที มันก็อบอุ่นใจอย่างประหลาด
"หนูก็คิดถึงคุณย่าค่ะ"
"คิดถึงก็มาหาย่าบ่อยๆนะ ปะๆ ไปกินข้าวกัน อาหารเตรียมไว้แล้ว"
"ค่ะ" เธอพยักหน้าเดินตามทุกคนไปที่ห้องอาหาร บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็ไม่ได้เเย่เลย
"อันนี้อร่อย" คาเตอร์ตักอาหารให้ เขารู้ว่าเธอชอบกินอาหารจำพวกอาหารทะเล เขาเลยตักให้เธอเป็นพิเศษ
"ถ้าจะให้ดี แวะมาบ้านใหญ่ทุกวันศุกร์นะเตอร์ จะได้เจอคนอื่นๆด้วย"
"ถ้าว่างจะมาครับ"
"อืม" ปู่ของเขาพยักหน้าเบาๆ แล้วทานอาหารต่อ หลังจากทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองก็มาเคลียร์งานที่บริษัทเหมือนเคย
พนิดาเคลียร์จบตอนบ่ายสองก็กลับบ้าน คาเตอร์เองก็เคลียร์ตัวเองเสร็จก็ตามมาบ้านเช่นกัน
ทั้งสองอยู่บ้านหลังเดียวกัน เพราะทรงศีลให้เขามาอยู่ บางทีพนิดาก็มาคิด บิดาของเธอเห็นใจเขามากเกินไป บางครั้งเธอก็อยากให้ท่านคิดถึงสิ่งที่เขาทำกับเธอกับครอบครัวของเธอไว้มากๆ
แต่ก็ดูเหมือนผู้เป็นบิดาจะก้าวผ่านจุดนั้นมาได้ ส่วนพนิดาก็ยังคง
