บริษัทเอ็นเจดับบิล
บรรยากาศโดยรอบห้องทำงานขนาดใหญ่ของผู้บริหารระดับสูงเต็มไปด้วยความอึมครึม เนื่องจากสายตาคมดุมองไปยังผู้มาเยือนอย่างใคร่รู้
“มีอะไรก็พูดมา มองหน้าเฉย ๆ กูตอบอะไรมึงไม่ได้หรอกนะ”
พอชายหนุ่มเจ้าของลักยิ้มหวานได้ยินดังนั้น ก็เอนกายไปด้านหลังพิงพนัก ผ่อนคลายความรู้สึกตึงเครียดของตนเองลง
“มึงรู้ใช่ไหมว่าแพรวไม่ได้สอนในมหาลัยกูแล้ว”
“อืม” ณภัทรตอบเพื่อนเสียงเข้ม
“มันรู้เรื่องของเธอทุกอย่างนั่นแหละ แค่เข้าไปหาเหมือนเดิมไม่ได้อีกก็เท่านั้น” ทิวผู้รู้ทุกเหตุการณ์ระหว่างเพื่อนและแฟนสาว
ไม่ใช่! ต้องบอกว่าอดีตแฟนสาวให้กับอีกคนได้รู้เสียเอง
“เฮ้อ! ไม่คิดว่าเรื่องมันจะออกมาเป็นแบบนี้” เสียงถอนหายใจของผู้อำนวยการหนุ่มดังขึ้นด้วยความเหนื่อยใจ ผลของการกระทำจากเพื่อนได้สะท้อนกลับมาหาตัวเขาด้วย
นัยน์ตาคมฉายแววดุดันครั้นเพื่อนพูดออกมาอย่างนั้น ณภัทรยกมุมปากหยักหนาขึ้นสูงทว่าใบหน้ากลับไม่ได้ยิ้มตามไปด้วย
“แล้วมึงคิดว่ากูอยากให้เป็นแบบนี้หรือไง”
“พูดตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เธอคิดว่ามึงเป็นคนวางแผนไว้ทั้งหมดอยู่แล้ว” ทิวโพล่งขึ้นในทันที
“แล้วมึงจะทำไงต่อไป แพรวไม่เหมือนเมื่อก่อนสักนิดเลยนะ”
ณ
