"เหอหลาง..."
"ข้าจะไป"
"ข้าไม่ให้ท่านไป!" นางสวนเขาขึ้นมาทันทีเช่นกัน "พวกเขาจะให้ท่านไปเสี่ยงอันตรายนะ!"
"แต่มันเป็นโอกาสเดียวที่จะได้แก้แค้นตามที่เราตกลงกันไว้" ไป๋จิ้งเหอพูดเสียงเครียด "หากข้าไม่ไป และรัชทายาทพ่ายให้องค์ชายใหญ่ ถึงตอนนั้นเราก็ไม่อาจทำอะไรได้นอกจากรอความตาย"
"...ที่แท้ท่านก็ยังจำข้อตกลงนั้นได้ ทั้งๆ ที่ข้าตั้งใจจะลืมมัน แล้วใช้ชีวิตอยู่กับท่านและลูกๆ อย่างมีความสุข" น้ำตาหยดแล้วหยดเล่า รินร่วงจากดวงตากลมโต นางใส่ใจเรื่องนี้มากกว่าความเป็นไปของบ้านเมืองเสียอีก
"ไม่ใช่เจ้าหรอกรึที่บีบให้ข้าทำสัญญาบ้าๆ นี่?" เขาอดถามไม่ได้
"แล้วเคยเห็นข้าพูดถึงเรื่องนี้อีกไหมล่ะ?" นางเกลียดคนฟื้นฝอยหาตะเข็บที่สุด!"
"อ้อ..." ไป๋จิ้งเหอชักจะคุมอารมณ์ไว้ไม่ไหว "แล้ววันนั้นใครกันที่บอกหนี่เอ๋อร์ว่าคลอดลูกแล้วจะไปจากที่นี่..."
"ไป๋จิ้งเหอ!" คำพูดนี้แทงใจนางอย่างรุนแรง "ถ้าท่านอยากจะไปตายก็เรื่องของท่าน ไม่ต้องเอาเรื่องในอดีตมาอ้าง!"
นางเอ่ย โทสะพุ่งพล่าน "ได้ ในเมื่อนายท่านไป๋กรุณาจำข้อตกลงของท่านได้ ท่านก็ไปเสีย ฆ่าฉู่หลานเทียนให้ได้ แต่พอท่านกลับมา ท่านจะไม่ได้เห็นหน้าข้าอีก!"
"ข้ารึเอาเร
