นางยิ้มตอบและเดินไปหยิบเซาปิ่งมาป้อนเขา หากนางกับเขาไม่ทะเลาะกันก็คงจะดี นางชอบบรรยากาศแบบนี้ระหว่างเขากับนางมากทีเดียว
"คืนนี้ให้ข้ามานอนห้องเจ้าได้ใช่ไหม?" จิ้งเหอเอ่ยถาม เหมือนขอคำยืนยัน
หมิงเสวี่ยค้อนขวับแล้วเอ่ยเสียงเบา "อยากนอนก็นอนสิ บ้านก็บ้านท่าน ใครห้ามกันล่ะ"
"ก็กลัวเจ้าจะด่าข้า ไล่ข้าอีกน่ะสิ" เขาอ้อน ขณะหยิบเซาปิ่งไปวางบนโต๊ะแล้วกอดเอวกลมไว้ ตาคมมองหน้าท้องหน้าที่นูนขึ้นมาน้อยๆ นั้น
"ก็ท่านทำตัวไม่ดีเอง ช่วยไม่ได้" นางย่นจมูกใส่เขา
"แล้วหากข้าทำตัวดีๆ..." เขากระซิบเสียงพร่า "ทำให้เจ้าพอใจได้..."
"เรื่องนั้นค่อยคิดทีหลัง" นางหน้าแดงเมื่อเขาจูบที่ท้องนาง
"อดทนอีกหน่อยนะ" เขาว่าพลางใช้ปากงับเสื้อของนางเล่น "ทั้งเรื่องลูกและเรื่องสัญญาที่ข้าให้ไว้..."
"เลิกพูดเถอะ" นางใช้สองมือประคองใบหน้าหล่อเหลาขึ้น "ข้าสนใจเรื่องในตอนนี้มากกว่า" นางนั่งลงบนตักเขาและเป็นฝ่ายตักตวงความหวานจากริมฝีปากเขาก่อน แต่ไม่นานนางก็ต้องพ่ายให้กับลิ้นอุ่นที่โต้ตอบนางกลับมา
"เจ้ารู้หรือไม่ เซาปิ่งจากปากของเจ้านั้นเลิศรสที่สุด"
"เซาปิ่งในปากท่านก็หวานไม่แพ้กัน" นางยิ้มขณะที่หายใจหอบน้อยๆ
เมื่ออารมณ์และสถา
