เห็นซ่งรั่วเจินไม่พูดอะไร ซ่งปี้อวิ๋นกลับมั่นใจนักหนาว่านางกำลังหัวเราะเยาะตนเองราวกับอยู่ดีๆ ก็ถูกยั่วโทสะกระนั้น
คนสกุลซ่งมองหน้ากัน ต่างก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว สีหน้าหาได้อ่อนโยนเหมือนก่อนนี้ แสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน
แม้สถานการณ์ในตอนนี้ของซ่งปี้อวิ๋นจะยากลำบาก แต่นี่ก็เป็นคนที่นางเลือกเอง ไม่เกี่ยวอันใดกับพวกเขา ทั้งที่มาขอความช่วยเหลือแท้ๆ แต่กลับทำราวกับว่าตัวเองเป็นเหยื่อ ใครย่อมไม่อยากไปสนใจเป็นธรรมดา
“น้องหญิงห้าแต่ละวันยุ่งยิ่งนัก ไหนเลยจะมีอารมณ์ไปสนใจเรื่องคนอื่น?”
ซ่งจืออวี้เอ่ยปากขึ้นก่อน ใครก็อย่าหวังว่าจะมารังแกน้องหญิงห้าต่อหน้าเขา ต่อให้เป็นญาติผู้น้องที่มีชีวิตชวนเวทนากว่านี้ก็ไม่ได้!
“น้องหญิงปี้อวิ๋นช่างน่าสนใจจริงๆ พอมาถึงต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวยังไม่ทันบอกเล่าให้ชัดเจน อยู่ดีๆ ก็มาหาว่าน้องหญิงห้าทำผิดเสียอย่างนั้น อะไรกัน? วันนี้พวกท่านมาจวนพวกเราเพื่อกล่าวโทษเช่นนั้นหรือ?”
ซ่งจิ่งเซินเลิกคิ้วถาม เขารู้เรื่องราวในตอนนั้นชัดเจนยิ่งนัก ย่อมทราบว่าการกระทำของซ่งปี้อวิ๋นเดิมก็เป็นการหาเรื่องใส่ตัวทั้งสิ้น!
บัดนี้คนสองคนมาพัวพันเข้าด้วยกันแล้ว จะโทษใค
