บทที่ 74 จู่โจม (ตอนต้น)
หัวหน้ากองกำลังตระกูลว่าน ขมวดคิ้วจนเป็นปมจากความประหลาดใจ ยามได้เห็นพลุสัญญาณถูกจุดขึ้นฟ้าจากทางด้านหลังของพวกเขา สัญชาตญาณกระตุ้นเตือนให้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ทว่ายังมิทันได้อ้าปากเอ่ยเตือนลูกน้อง พวกเขาทุกคนพลันรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนใต้ฝ่าเท้า
บรรดาฝูงนกบนยอดไม้พากันแตกรัง แผดเสียงร้องระงมจนแสบแก้วหู ละอองหิมะสีขาวปลิวว่อนในอากาศราวหมอกหนา บดบังทัศนวิสัยไปชั่วขณะ และเมื่อละอองหิมะจางหายไป กองทัพหลวงซึ่งนำโดยแม่ทัพใหญ่ก็เผยให้เห็น
โซว่ไห่จงวัยสี่สิบกลางๆ รูปร่างสูงใหญ่กำยำน่าเกรงขามในชุดเกราะสีดำ ดวงตาคมกล้าทอประกายวาววับราวพยัคฆ์ร้ายกระหายเลือด เขาควบม้าศึกคู่ใจพุ่งตรงมายังตำแหน่งศัตรูอย่างห้าวหาญ
เหล่าทหารกล้าของต้าซวินล้วนฮึกเหิม ผิดกับกองกำลังกบฏที่อ่อนล้าจากการเดินทาง ยังไม่ได้ทันพักก็ต้องเตรียมตัวรับศึกใหญ่
หัวหน้ากองกำลังตระกูลว่านหน้าเปลี่ยนสี รีบเก็บซ่อนความหวาดหวั่นนั้นไว้ ส่งเสียงตะโกนสั่งลูกน้องให้จับอาวุธพร้อมรับมือ
"พวกเจ้าทุกคน จับอาวุธขึ้นมา เตรียมตัวเข้าปะทะ!! พลธนูขึ้นศร เตรียมยิง!"
พลธนูขึ้นศรตามที่ผู้นำบอก และเมื่อได้ระ
