พินอินบ่นพึมพำขึ้นอย่างหงุดหงิด เธอเอียงใบหน้าหันซ้ายเอียงขวามองต้นคอระหงที่เต็มไปด้วยร่องรอยจากสัมผัสของริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาอย่างนึกโมโห
“ใจคอคิดจะดูดจนเนื้อฉันหลุดติดปากไปเลยหรือไงนะคนบ้า ดูสิแดงช้ำขนาดนี้แล้วฉันจะกลบมิดยังไง ขืนใครมาเห็นเข้าคงได้วางหน้าไม่ถูกแน่ ๆ พินอินเอ๊ย...”
พินอินถอนใจแรงอย่างปลงอนิจจังกับสภาพของตัวเอง รอยที่เขาฝังฝากไว้เป็นอนุสรณ์ทำให้เธอหงุดหงิด คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วโมโหไม่หาย ตั้งแต่เกิดจนโตเป็นสาวยังไม่เคยมีใครได้เห็นร่างเปลือยเปล่าของเธอเหมือนที่เขาเห็น ซ้ำยังเกือบต้องสังเวยความสาวให้เขาอย่างน่าหวาดเสียวอีกด้วย
“บ้าที่สุด!!”
พินอินสบถฉุดเฉียวขณะดึงชุดนอนออกจากร่างแล้วเดินเปลือยเปล่าเข้าไปยืนใต้ฝักบัวอาบน้ำ เปิดน้ำชโลมเรือนร่างและคว้าสบู่ขึ้นมาถูเนื้อตัวแรง ๆ ราวกับจะลบคราบสัมผัสที่เขาฝากฝังไว้ในความทรงจำออกให้หมด แต่ยิ่งพยายามลืมกลับยิ่งจำได้อย่างแม่นยำทุกสัมผัส เนื้อตัวยังร้อนผ่าวทุกทีที่คิดถึง ดูเหมือนสายน้ำฉ่ำเย็นจะไม่ช่วยลบคราบมลทินที่เขาก่อขึ้นในใจเธอออกได้เลย
นางแบบสาวใช้เวลาในการอาบน้ำกว่าห
