Maxnus #7 ดูแลน้องให้ดี

          วันนี้พ่อแม่ของเขาเดินทางไปต่างจังหวัด ก่อนจะไปต้องมีปากเสียงกับลูกชายคนโตก่อน ก่อนไปแม่กำชับว่าเขาต้องกลับมานอนบ้าน ห้ามเถลไถลไปนอนที่อื่นเป็นอันขาด โดยอ้างว่าขมิ้นนอนที่บ้านคนเดียว

          “นอนคนเดียวที่ไหนครับคนในบ้านออกจะเยอะแยะ” หงุดหงิดทำไมถึงหนีชื่อขมิ้นไม่พ้น ไปไหนก็ได้ยินแต่ชื่อนี้

          “คนใช้เขาก็นอนที่ห้องพัก ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับบ้านหลังใหญ่สักหน่อย ฉะนั้นลูกต้องกลับมานอนเป็นเพื่อนน้องห้ามเถียง รับทราบอย่างเดียว”

          แม็กนัสจะหันไปขอความช่วยเหลือจากพ่อ แต่พ่อของเขานั้นทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แถมคำสั่งของแม่เขาไม่สามารถขัดได้ด้วยสิ

          “หม่ามี้”

          “ห้ามแกล้งน้องเด็ดขาด”

          “ลูกสาวหม่ามี้โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้ว” แล้วที่ผ่านนอนยังไงถึงโตมาได้ขนาดนี้ ย้ายมาอยู่ที่บ้านก็เป็นภาระพอแล้ว ยังจะมานอนคนเดียวไม่ได้อีก ไม่รู้ไปเป่าหูอะไรแม่เขาถึงได้ชอบขมิ้นขนาดนั้น

          “แม็กนัส”

          “ผมถามจริงเถอะลูกสาวหม่ามี้ทำของใส่หรือไง ถึงได้รักกันขนาดนั้นระวังจะโดนหลอกเอา” คนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้ มาอยู่ไม่ถึงเดือนสร้างความร้าวฉานให้เขาแล้ว

          “ลูกไปว่าน้องแบบนั้นได้ยังไง”

          “ผมไม่คุยด้วยแล้วคืนนี้กลับดึก ใครนอนได้ก็กลับบ้านไป เดินทางปลอดภัยนะครับแด๊ดดี้หม่ามี้” คืนนี้เขานัดเพื่อนไว้ที่ผับ และคิดว่าวิธีจะทำอย่างไรให้ขมิ้นยอมออกไปจากบ้านเขา

          ขมิ้นยืนส่งคุณลุงคุณป้าที่หน้าประตูจนรถวิ่งออกไปพ้นรั้วบ้าน หญิงสาวใจหายเพราะต้องเผชิญหน้ากับแม็กนัสตามลำพัง ไม่รู้ว่าเหตุใดเขาถึงไม่ชอบหน้าเธอขนาดนั้น เธอจะรับมือจากเขาได้ไหม

          หญิงสาวจึงทำงานบ้านช่วยแม่บ้าน เดินไปเรื่อยเปื่อยเพื่อให้หมดวันไปเฉยๆ แต่ความน่าเบื่อเป็นอันหายไปเมื่อวาโยชวนไปทำบุญที่วัด

          “จะไปไหน”

          “พี่แม็กนัสพี่มาทำอะไรคะ?” ไหนเขาบอกจะกลับดึก แล้วมายืนกอดอกมองหน้าเธอทำไมกัน

          “หม่ามี้ไม่อยู่เธอจะยึดบ้านหรือไง”

          “ไม่ใช่แบบนั้นไหนบอกจะออกไปข้างนอก”

          “แล้วเห็นฉันออกไปหรือยังละ” ขมิ้นไม่ได้สนใจเขาเลย เขาบอกจะกลับดึกแต่ไม่ได้หมายความว่าจะออกไปตอนนี้

          “เรื่องของพี่แม็กนัสค่ะ”

          “เธอจะไปไหน” แล้วทำไมต้องแต่งตัวสวยขนาดนี้ ไม่ได้อยากรู้หรอกแต่แม่บอกให้ดูแลขมิ้นให้ดี เขากำลังทำหน้าที่นั้น

          “...”

          “ไม่ได้อยากรู้หรอกแต่หม่ามี้บอกให้ดูแลเธอให้ดีไง ต่อไปจะไปไหนกลับกี่โมงต้องโทรบอกฉัน โอเค๊!”

          “ไม่โอเคค่ะ”

          “ทำไมเธอจะขัดคำสั่งหม่ามี้เหรอ”

          แม็กนัสเริ่มอารมณ์เสียอีกครั้งอันนั้นก็ไม่ได้อันนี้ก็ไม่ได้ แม่เขาจะรู้ไหมว่าลูกสาวสุดที่รักดื้อขนาดไหน

          “ขมิ้นไม่มีเบอร์พี่แม็กนัสค่ะ”

          “เอาโทรศัพท์เธอมา”

          ขมิ้นยอมยื่นโทรศัพท์ให้เขา หญิงสาวมีแต่ไลน์ไม่รู้ว่าแม็กนัสได้มันมาจากไหน ส่วนอย่างอื่นเธอไม่ได้สนใจเพราะไม่มีอะไรต้องติดต่อกันอีก

          “เอาไปเวลาฉันโทรหารับทุกครั้งด้วย แล้วตอบได้หรือยังจะไปไหน?”

          “ไปวัดไปทำบุญไปกับวาโยกลับเย็นๆ ไม่ได้อยู่กินข้าวเย็นเพราะจะไปกับเพื่อน มีอะไรสงสัยอีกไหมคะ?” ขมิ้นตอบไปหมดว่าจะไปไหนทำอะไรบ้าง เบื่อที่จะยืนคุยกับเขา

          “เชิญ!” แม็กนัสไม่ถามต่อแต่เอาแอบมาดูขมิ้นกับเพื่อนชาย ที่หน้าบ้านเขามองจากดาวอังคารก็รู้ว่ามันคิดไม่ซื่อกับขมิ้น

          อายุยังไม่เข้าเลขสองแต่อยากมีแฟน แถมชอบอ่อยผู้ชายไปเรื่อยๆ เขาต้องจับให้ได้ว่าทั้งสองต้องไปทำอะไรที่เกินเลย จะตามไปดูคนเดียวก็ไม่มีข้ออ้าง

          .

          แม็กนัสขับรถมาจอดที่วัดตามที่ขมิ้นบอก คนบ้าอะไรมาวัดตอนบ่ายไม่ร้อนหรือไง เข้าวัดไปจะร้อนไหมไม่เคยมาวัดด้วย

          “พี่แม็กนัสพาลิลลี่มาวัดเหรอคะ?” ดีที่เธอใส่กระโปรงขายาว ไม่อย่างนั้นคงได้สังคมประณามว่าแต่งตัวไม่เหมาะสม เขาโทรชวนเธอไปเที่ยวแต่ไม่ได้บอกว่าจะมาวัด

          “ไม่ชอบทำบุญหรือไง?”

          “ชะ...ชอบค่ะเข้าไปให้อาหารปลากันดีกว่าค่ะ”

          “เขามีให้อาหารปลาด้วยเหรอไม่ใช่ต้องใส่บาตร”

          “ใส่บาตรเขาใส่ตอนเช้าค่ะ รับไปดีกว่าค่ะร้อน”

          ครีมที่โบกมาหนาๆ ไหลเยิ้มหมดเพราะอากาศร้อนถ้าไม่ใช่ผู้ชายที่เธอรัก อย่าหวังเลยว่าจะยอมมาด้วยทีแรกคิดว่าเขาจะชวนไปช็อปปิ้งตากแอร์เย็นๆ หรือไม่ก็ขึ้นเตียงกัน

          แม็กนัสเดินมองซ้ายมองขวาเพื่อมองหาเป้าหมาย เขาให้ลิลลี่ไปซื้อขนมปัง ส่วนเขานั้นเดินมาสอดส่องหาขมิ้นสายของเขาไปปะทะกับร่างสูงที่เหมือนจะยืนบังแดดให้ขมิ้นอยู่ แม็กนัสมุ่งตรงไปยังคนทั้งสองทันที

          “ร้อนไหมเราน่าจะชวนขมิ้นมาเช้ากว่านี้”

          “ร้อนอะไรกันร่มก็มี” ทั้งสองโยนขนมปังให้ปลากิน โดยไม่ได้หันไปสนใจสิ่งที่อยู่รอบข้างเท่าไร จนมีคนเทอาหารลงไปทั้งถุงจนปลาแย่งกันกินน้ำกระเด็นใส่พวกเธอ

          “อะไรกันวะ” วาโยหันไปมองต้นเหตุ แม็กนัสใส่แว่นดำและหันมามองวาโยพอดี ข้างกายยังมีสาวสวยควงมาด้วยในวัดก็ไม่เว้น

          “พี่แม็กนัสมาทำอะไรคะ?”

          “มาให้อาหารปลาเธอมาได้คนเดียวหรือไง” เขาเห็นทั้งสองคนสวีทกันแล้วนึกหมั่นไส้จึงเทอาหารลงไปครั้งเดียวจนหมดถุง

          “ตามสบายค่ะวาโยเข้าไปไหว้พระดีกว่าจะได้กลับ”

          “ไปดิ”

          แม็กนัสยังคงมองทั้งสองคนไม่วางตา ทำเป็นไม่สนใจเขา คอยดูนะขมิ้นต้องมาอ้อนวอนขอความรักจากเขา

          “พี่แม็กนัสขากลับกันลิลลี่ร้อน”

          “อยากกลับก็กลับคนเดียวฉันจะเข้าไปไหว้พระ”

          ลิลลี่ทำหน้าไม่พอใจแต่ต้องเดินตามเขาเพราะไม่อยากนั่งแท็กซี่กลับ เหมือนว่าตัวเองกำลังถูกเขาหลอกใช้ยังไงก็ไม่รู้ แล้วทำไมแม็กนัสต้องมาเดินตามผู้หญิงคนนั้นด้วย

          “พี่แม็กนัสงี่เง่ามาก”

          ขมิ้นเดินไหว้พระและปิดทองหลังพระจนครบทุกองค์ มีจุดหนึ่งที่มีจุดให้ตีระฆัง เธอจึงไม่รอช้าเดินไปเคาะระฆังเบาๆ เพื่อความเป็นสิริมงคล

          “โอ๊ย พี่แม็กนัสหูจะแตก” ขมิ้นปิดหูทั้งสองข้างไว้เมื่อแม็กนัสเดินมาตีระฆังอย่างแรง จนมันเกิดดังกังวลจนขมิ้นต้องเดินออกมาจากจุดนั้น

          “โทษทีพอดีมือหนักไปหน่อย”

          “พี่จะเดินตามขมิ้นทำไม”

          “พี่มาไหว้พระทำไมที่ของเธอเหรอหวงจัง” กว่าเขาจะแอบหลบหนีออกมาจากลิลลี่ได้ เขาต้องหลอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำหญิงสาวจึงเลิกเดินตามเขา

          ไม่ว่าเธอจะไหว้พระจุดไหนหรือทำบุญจุดไหนแม็กนัสก็ตามไปด้วยทุกที่ จนเดินมาเจอกับวาโยที่ยืนอยู่กับผู้หญิงที่เขาควงมาด้วยพอดี

          “พี่แม็กนัสหายไปไหนมา”

          “วาโยเรากลับกันดีกว่าไปหาอะไรกินกัน”

          แม็กนัสไม่สนใจว่าคนข้างกายจะงอแง เขายังคงเดินตามขมิ้นกับวาโยจนถึงลานจอดรถจักรยานยนต์ แดดร้อนขนาดนี้ขมิ้นยังยอมนั่งรถไปกับมัน

          “อันตรายมากเลยนะที่พาผู้หญิงนั่งซ้อนมอไซค์มารถก็เยอะแดดก็ร้อน จะจีบผู้หญิงทำไมไม่ต้องลงทุนหน่อย”

          “เจ้าตัวเขายังไม่ว่าอะไรเลยครับ” ตอนมารับเขาก็บอกขมิ้นแล้วว่าต้องเอารถยนต์ไปเข้าอู่ และต้องใช้รถจักรยานยนต์สักระยะหนึ่ง

          “นั้นสิคะพี่แม็กนัสเรากลับคอนโดดีกว่าลิลลี่ร้อน”

          “ห้ามกลับบ้านเกิน 6 โมงเย็นไม่อย่างนั้นเธอโดนดีแน่ขมิ้น”

          ขมิ้นไม่ได้รับปากแม็กนัสไม่มีความจำเป็นอะไรที่เธอต้องฟังคำสั่งของเขา หญิงสาวสวมหมวกกันน็อคแล้วกระโดดขึ้นรถจักรยานยนต์ของวาโยทันที

          “พี่แม็กนัสพาลิลลี่มาตามเฝ้าผู้หญิงคนนั้นเหรอคะ มันเป็นใคร!” ลิลลี่เริ่มแสดงอาการที่ไม่พอใจออกมา แม็กนัสได้เธอแล้วเขาต้องรับผิดชอบเธอคนเดียว

          “เธออย่าเรียกจิกหัวใครแบบนี้อีกนะ”

          “หวงมันเหรอคะ ลิลลี่เป็นเมียพี่นะพี่ต้องรับผิดชอบลิลลี่สิ ไม่ใช่มาวิ่งตามผู้หญิงคนอื่นแบบนี้” ลิลลี่กัดปากตัวเองเมื่อเผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป

          “เธอล้ำเส้นของฉันอีกแล้วนะ”

          “ขอโทษค่ะลิลลี่จะไม่ทำแบบนั้นอีก พี่แม็กนัสอย่าโกรธเลยนะคะ”

          “เธอจำไว้นะถ้าผู้หญิงที่นอนกับฉันแล้วเรียกตัวเองว่าเมียป่านนี้ฉันมีเมียไปครึ่งประเทศแล้ว อย่าคิดจะจับฉันด้วยวิธีโง่ๆ” ทุกครั้งเวลาเขาควงใครหญิงสาวมักจะล้ำเส้น จนเขาต้องยกเลิกข้อตกลงและทิ้งพวกเธอ เขาเบื่อปัญหาที่จะตามมา