“อะไรนะเพคะ ท่านบอกว่าซ่งจินหรู…”
“เจ้านั่งลงก่อน เรื่องนี้ไม่มีผู้ใดผิดทั้งสิ้นแต่ที่ข้าต้องบอกกับเจ้าเพราะว่าไม่อยากให้เจ้าไปรู้เองในภายหลัง”
“แล้วศพของนาง...”
“ข้าส่งคนไปจัดการทำพิธีให้เรียบร้อยแล้วล่ะไม่ต้องห่วง มันจบแล้ว”
“เหตุใดจึงมีโจรป่าอยู่แถวนั้นแล้วยังเป็นโจรปล้นสวาท นี่มันไม่น่าแปลกไปหน่อยหรือเพคะ”
“ที่จริงข้าก็นึกแปลกใจอยู่ แต่แถบชายแดนตรงนั้นเป็นแหล่งซ่องสุมโจรภูเขาอีกทั้งยังติดกับชายแดนเจียงหร่าน ตอนนี้แม่ทัพกงทำศึกอยู่เมืองเฉียงอันพวกมันที่หลบอยู่ตามภูเขาจึงโอกาสออกล่า”
“ที่แท้เป็นเพราะแม่ทัพย้ายที่ทำศึกนี่เอง ว่าแต่ท่านเป็นอะไรหรือไม่อย่างน้อยนางก็ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวของท่าน”
“แต่เรื่องความผิดของนางที่ทำขึ้นมาก็เป็นเรื่องจริง พวกเราพยายามช่วยทุกวิถีทางแล้ว ในเมื่อนางเลือกเองที่จะดำเนินชีวิตไปเช่นนั้นก็โทษผู้ใดไม่ได้ เจ้าเองก็อย่าได้โทษตัวเองเลยนะ”
“ข้าน่ะหรือจะโทษตัวเอง ข้ามิใช่คนดีขนาดนั้นเพียงแต่ห่วงท่านมากกว่า อย่างน้อยนางกับท่านก็เติบโตมาด้วยกัน”
“จะว่าไป นางกับข้าก็ไม่ได้สนิทกันมากไปกว่าอาเซียวกับชิงชิงที่ไป๋ซานหรอกนะ ถ้าจะพูดถึงเรื่องความสนิทและผูกพัน ข้าคิดว่า
