กงอวี้หานหลุดขำออกมา นี่แหละคือน้องสามของเขาที่แท้จริง หลงตัวเองและเอาแต่ใจเป็นที่สุด
“เจ้าไม่เปลี่ยนไปเลยจริง ๆอย่าให้ผู้ใดมาได้ยินเจ้าพูดเช่นนี้เชียว”
“ทำไมเล่าเจ้าคะมันน่าขำมากนักหรือ ข้าพูดเรื่องจริงทั้งนั้นไม่เชื่อก็ไปถามท่านอ๋องดูสิ”
“ข้าเชื่อ ๆ เชื่อว่าท่านอ๋องคงโดนยาเสน่ห์ของเจ้าเข้าแล้วเป็นแน่”
“พี่รองท่านใส่ร้ายข้า”
เสียงกลองดังขึ้นเป็นสัญญาณสำหรับการเริ่มงาน วันนี้องค์รัชทายาทเสด็จเป็นตัวแทนฝ่าบาทเพื่อมาร่วมงานประลองในรอบแรก สำนักกังซู่เป็นสำนักแรกที่จะประลองกันในวันนี้เพื่อคัดเลือกเจ้าสำนัก
ดูเหมือนว่าจะมิใช่เรื่องยากเพราะพวกเขามีคนที่ตระเตรียมเอาไว้อยู่แล้ว อีกทั้งยังมีคุณสมบัติครบถ้วน เพียงแต่ว่าศิษย์ในสำนักบางส่วนแค่ยังไม่เห็นด้วยจึงต้องมาประลองเพื่อให้ชาวยุทธ์เป็นสักขีพยาน
“วรยุทธ์ของคนผู้นี้นับว่าสูงส่งยิ่งนัก”
“นี่เจ้ามองออกด้วยหรือว่าเขาใช้วิชาอะไร มิใช่ว่าเจ้าศึกษาแค่ตำราของไป๋ซานหรอกหรือ”
“ก็ใช่เจ้าค่ะ แต่ในเมื่อศึกษาแล้วเหตุใดจะศึกษาของสำนักอื่นไม่ได้ท่านว่าหรือไม่เจ้าคะ”
“ข้าก็แค่สงสัย…”
“อย่าสงสัยเลยคุณชายรอง คนอย่างน้องสาวเจ้าเคยถามแล้วได้คำตอบที่แท้จริงกี่ครั
