“พวกเจ้าดูนั่น! นางซ่อนกระบี่เอาไว้ที่เอว”
“ยอดเยี่ยมไปเลย ไม่คิดว่าอาวุธที่นางพูดถึงจะอยู่ที่ตัวของนาง ที่แท้ก็เป็นยอดยุทธ์กระบี่หญิงนี่เอง”
เหล่าบรรดาจอมยุทธ์ทั้งหลายต่างตื่นเต้นกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ขณะที่กงเหรินซินเอี้ยวตัวหลบพร้อมกับดึงกระบี่ที่พลิ้วไหวราวกับนกโผบินออกมาโจมตีกลับไปหานิ่งเสี่ยวเหยา เพียงกระบวนท่าเดียวก็ทำให้นางมีแผลเพิ่มที่ใบหน้าทันที สิ่งนี้เองที่ทำให้เฉินกวนเกือบจะทำดาบในมือหลุด
“ไม่จริง… กระบวนท่ากระบี่นั่น…. เป็นไปไม่ได้”
เฉินกวนมองไปที่กงเหรินซินนิ่ง แม้ว่าศิษย์น้องทั้งหลายจะมองไม่ออกแต่เขาที่ฝึกร่วมกับนางมาเกือบสามปีและฝึกเคล็ดวิชาสยบปฐพีอีกสองปีไม่มีทางที่จะจำผิด
“เยว่ชิงชิง….”
“ศิษย์พี่ท่านพูดอะไรน่ะ ศิษย์พี่เยว่ตายไปนานแล้วนะ”
“นั่นสิ”
เสียงก่นด่าและประณามเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ การที่นิ่งเสี่ยวเหยาตัดสินใจโจมตีคู่ต่อสู้ที่หันหลังอยู่เป็นการทำผิดกติกาการประลอง นางจะถูกปรับให้แพ้ทันที
“กงเหรินซิน! เจ้าหลอกข้า”
“ข้าหลอกอะไรเจ้าเมื่อใด กติกาบอกเอาไว้อย่างชัดเจน เป็นเจ้าที่ไม่ทำตามและระงับอารมณ์ไม่อยู่แล้วยังคิดจะโจมตีข้าลับหลัง การกระทำต่ำทรามเช่นนี้ยังมีหน้ามา
