น้ำตาถูกนิ้วเรียวบรรจงเช็ดออกจากดวงตาคู่หวาน เสียงสะอื้นค่อย ๆ ซาลงพร้อมรอยยิ้มที่เริ่มกระจายบนใบหน้านวลอีกครั้ง และนั่นทำให้อสิรวิสโล่งใจเมื่อเหตุการณ์ไม่ยุ่งยากเหมือนที่คิดไว้
“ผมดีใจที่คุณยอมปรับความเข้าใจกัน” เขากล่าวด้วยรอยยิ้มนิด ๆ บนริมฝีปาก
“แล้วคุณกับลูกแพรละครับ ปรับความเข้าใจกันหรือยัง”
“ครับ ผมมั่นใจว่าอีกไม่นาน ลูกแพรจะให้อภัยผม”
“หวังว่าครั้งหน้าผมคงไม่ได้ยินชื่อเกาะสายป่านอีกแล้วนะครับ” อัศวินยิ้ม
“ต่อไปคงมีแต่เกาะมโนห์ราแล้วละครับ” อสิรวิสหัวเราะเบา ๆ
หลังเคลียร์ปัญหาเรื่องของปานชนกและอัศวินเรียบร้อย อสิรวิสจึงเดินทางด้วยเที่ยวบินด่วนที่สุดจากฮ่องกงถึงประเทศไทยทันที เปลือกตาของเขาปิดสนิทแต่ไม่ได้หมายความว่าเขากำลังหลับอย่างที่ควรจะเป็น เมื่อหูทั้งคู่กำลังได้ยินเสียงคุยกันเบา ๆ
“นั่นคุณอสิรวิสนี่”
“แต่ไม่เห็นคุณสายป่านนะ”
“นั่นสิ ไปด้วยกันแต่ทำไมถึงแยกกันกลับเสียก็ไม่รู้”
“สงสัยคงไม่อยากเป็นข่าวนะฉันว่า”
เสียงซุบซิบเบา ๆ ของสองสาวกำลังรบกวนความสุขของเขาจนต้องผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ เพื่อระบายอารมณ์หงุดหงิด แต่สิ่งที่พวกเธอยังคงพูดเจื้อยแจ้วกลับทำให้เขาใจหายวาบไปในทันที
“เธอ
