“ทำไมคุณนาถึงใส่ชุดแบบนี้ออกมาข้างนอกครับ” เธอแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองนั้นใส่ชุดอะไรออกมา รู้แค่ว่าอยากออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด เพราะเธอทรมานจนจะหายใจไม่ออกแต่พอมารู้ตัวอีกทีก็ชักจะเริ่มรู้สึกหนาว ๆ ขึ้นมาแล้ว คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างมองตีรณาด้วยสายตาที่ลามก จนหญิงสาวรู้สึกกลัวขึ้นมานวพลจึงถอดเสื้อแจ็คเก็ตของเขามาให้คลุมให้กับเธอ
“กลับบ้านเถอะครับเดี๋ยวผมไปส่ง” เขาก้มมองเท้าของเธอ
“คุณนาใส่รองเท้าของผมดีกว่านะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ นาเดินเท้าเปล่าได้”
“ไม่ได้หรอกครับเผื่อเหยียบเศษแก้วอันตราย” หญิงสาวก้มมองเท้าของตัวเอง นวพลรีบถอดรองเท้าแล้วก้มลงใส่รองเท้าให้เธออย่างอ่อนโยน จนตีรณาขยุ้มเสื้อแจ็คเก็ตของเขาแน่น สิ่ง
