“นี่คุณ ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันเดินเองได้..” ทรายสะบัดตัวออกจากวงแขนของพ่อเลี้ยงกำพลเมื่อเดินมาไกลพอสมควรและเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอเสียที
“เอาล่ะทีนี้ผมมีเรื่องจะขอร้องคุณสักหน่อย” พ่อเลี้ยงกำพลกอดอกมองเธออย่างจริงจังหญิงสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างน้อยใจลึกๆ เพราะคิดว่าสิ่งที่เขาจะขอก็คงไม่พ้นทำเพื่อปลายฝนนั่นล่ะ
“จะมาขอให้ฉันไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวเหรอ..”
“ก็เข้าท่าดีนะ แต่ไม่สนใจจะเป็นเจ้าสาวเองหรือ”
“มันแน่นอนอยู่แล้วเพราะฉันกับซันก็จะแต่งงานกันเร็วๆ นี้” หญิงสาวเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่ง
“โห นี่ขนาดขอผู้ชายแต่งงานเลยเหรอ สุดยอดผู้หญิงแห่งปีเลยนะเนี่ย”
“ไม่ต้องมาประชดฉัน มีอะไรก็ว่ามา” ทรายมองเขาตาเขียวแต่ชายหนุ่มกลับยิ้มกวนๆ ยิ่งทำให้ทรายอยากจะหาอะไรมาทุบหัวเขานักคนอะไรยิ้มได้กวนประสาทและยิ้มได้ทั้งๆ ที่คนอื่นเขาเครียด
“ทำไมต้องคิดจะจับอัคราด้วย คุณก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ เขาก็มีลูกเมียและกำลังง้อ
