ทุกคนต่างก็ให้ความสนใจกับรถคันหรูที่เพิ่งวิ่งเข้ามาจอดหน้าโรงแรม คนที่ดูจะดีใจมากที่สุดก็คงจะเป็นพิทักษ์ เพราะวันนี้ได้ยินผู้ร่วมหุ้นคนใหม่บอกว่าหลานชายจะมาประชุมงานแทน
"เชิญได้เลยครับท่าน" เห็นประตูรถค่อยๆ เปิดออกมาพิทักษ์ก็รีบเข้าไปโค้งตัวเพื่อเป็นการบอกว่ายินดีต้อนรับเป็นที่สุด
เท้าแกร่งที่สวมรองเท้าแบรนด์เนมแบบผู้ชายวางลงกับพื้นหน้าโรงแรมก่อนที่เจ้าของร่างสูงนั้นจะดันตัวออกมาจากรถ
"..... ??? !!!" พอเงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้าของผู้ที่เพิ่งลงจากรถแบบชัดๆ แล้วไม่รู้ว่าพิทักษ์จะอยู่ในอารมณ์ไหนดี
ไม่ใช่แค่พิทักษ์หรอกที่จำหน้าเขาได้ พนักงานอีกหลายคนก็จำได้ เพราะช่วงเดือนก่อนเขามาโรงแรมบ่อยมาก แต่ช่วงหลังไม่เห็นหน้ามาเลย
"ทำไม?" พิทักษ์ยังอดมองเข้าไปดูในรถไม่ได้ ว่าเขาอาจจะไม่ใช่คนนั้นอาจจะเป็นแค่ผู้ติดตาม แต่พอมองเข้าไปก็เหลือแค่คนขับรถ
"ทำไมหรือครับ คุณคิดว่าผมเป็นใคร"
"แล้วคุณพิศาลล่ะ"
"คุณปู่บอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าวันนี้หลานชายท่านจะมาดูงานแทน"
มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง แต่จะว่าเป็นไปไม่ได้ก็คงไม่ใช่ เพราะไอ้หมอนี่มันตอบได้หมดเลย แต่ทำไมท่าทางของมันดูหยิ่งผยองไม่เหมือนไอ้ขี้กุ๊ยคนเดิมเล
