"ถึงแม้โรงแรมนี้จะไม่ได้เป็นชื่อของม่านฟ้า แต่อีกหน่อยก็คงเป็นของเธอทำไมต้องรีบโอนด้วยล่ะ"
"ถ้างั้นผมก็ไม่สะดวกใจที่จะร่วมลงทุนกับคุณ"
"เดี๋ยวก่อนสิกวิน.. คุณกวิน" เผลอเรียกแบบจิกหัวพอเขาหันกลับมาก็รีบใช้คำพูดใหม่
"เอาไงดีล่ะครับ"
"ให้ผ่านวิกฤตตอนนี้ไปก่อน เราค่อยคุยกันเรื่องนั้น"
"ได้ครับถ้างั้นคุณผ่านวิกฤตไปแล้วค่อยมาคุยกับผม"
"ถ้าคุณไม่เซ็นแล้วผมจะผ่านได้ยังไง"
"ก็ถึงว่านี่ไงครับ เราก็ต้องวนกลับมาพูดเรื่องเดิม"
"ผมยังมีเรื่องต้องทำอีกยังโอนให้ลูกสาวไม่ได้" เพราะถ้าโอนให้ม่านฟ้าทุกอย่างที่คิดไว้คือจบ ม่านฟ้าคงไม่ยอมให้พ่อนำไปต่อยอดอีกแน่
"ถ้างั้นก็รอให้คุณพร้อมโอน แล้วค่อยมาคุยกับผม"
"ไอ้นี่!" พิทักษ์กัดฟันพูดเบาๆ แต่กวินก็พออ่านปากออก
"คุณยังมีเวลาคิดอีกจนถึงเย็นวันนี้ แล้วค่อยให้คนขึ้นไปตามผมบนห้องแล้วกัน"
"ถึงเย็นมันก็ไม่ทันน่ะสิครับ"
"ไหนบอกสามวัน"
"ผมต้องรีบแจ้งทางธนาคารไปให้เขารับรู้ในวันนี้"
"มันก็คงแล้วแต่คุณแล้วล่ะ ว่าคุณจะยอมทำตามที่ผมต้องการไหม"
"ก็ได้ เรื่องนั้นผมจะคุยกับลูกเอง"
"ครับ ผมจะรอให้คุณคุยกับเธอเสร็จก่อน"
"นี่จะเอายังไง"
"เมื่อกี้คุณขึ้นเสียงใส่ผมหรือครับ"
"
