"เลิกปฏิเสธเถอะ ฉันรู้หมดแล้ว"
"รู้?"
"อื้ม" จารวีตอบสั้น ๆ ขณะดึงมือตัวเองออกจากการกอบกุมของคนที่ยังคุกเข่าอยู่ตรงหน้า
"บอกผมได้ไหมว่าพี่รู้อะไร ขอให้ผมได้มีโอกาสอธิบายบ้างได้ไหม ผมยอมรับเรื่องที่พี่ขอหย่าโดยที่ไม่รู้อะไรเลยไม่ได้จริง ๆ มันไม่ยุติธรรมกับผมเลย" ณัฐกรยังคงทำตัวดื้อดึง เขากำพนักเก้าอี้ทั้งสองข้างลำตัวของจารวีไว้แน่นราวกับจะกักกั้นไม่ให้เธอลุกหนีไปไหนได้
จารวีถอนหายใจเสียงดัง ก่อนจะถามออกไปด้วยน้ำเสียงติดเรียบเช่นเคย "ขับรถมาเองไหม"
"ครับ"
"งั้นก็กลับไปคุยกันที่บ้าน"
จะให้เธอมาพูดความลับของสามีในที่สาธารณะคงไม่ใช่เรื่องที่ควร ถึงจะเป็นห้องอาหารส่วนตัวก็เถอะ แต่ถ้ามันหลุดรอดไปณัฐกรคงเสียหายแน่
ระหว่างทางกลับบ้านในห้องโ
